ตรึกภวังค์

ตรึกภวังค์
รุ่มร้อนลึกยอกย้อนสะท้อนห้วง
ความรักดวงฤดีแม่ศรีสมร
อมรรัตน์จรัสไว้แฝงใจวอน
แฝงออดอ้อนทั่วฟ้าสุดธานี
โลมรำลึกซาบซ่านสะท้านจิต
ฝันสิ่งคิดหวนหาแม่มารศรี
เคยยุ่งเหยิงหยามไว้สู่ในฤดี
ปานชีวีตกต่ำเหยียดย่ำเรา
ทั้งดูถูกแสนหม่นระคนเศร้า
โอ้มองเราอัปลักษณ์เจ้าจักเฉลา
ผ่านเพียรหลบซ่อนลี้ซ่านหนีเอา
ฝากความเขลาโง่งมสุดขมฤทัย
มุมานะพากเพียรเพื่อเขียนอ่าน
สร้างตำนานเลื่องลือระบือไสว
มุ่งเกียรติยศปลดเปลื้องจากเรื่องใจ
หมายมุ่งไว้มิหยามประณามเรา
สอบเลื่อนชั้นที่สามจนนามก้อง
ความหมายปองไปทั่วกลับกลัวเขา
ความเจ็บช้ำซ่อนเร้นดุจเน้นเงา
มาดแม้นเฝ้าคลุกคลีต้องหนีไกล
อายุฉันตอนนั้นย่างฉกรรจ์นัก
เขารู้จักไปทั่วเกรงกลัวไฉน
ยี่สิบห้าตำแหน่งหนแห่งใด
ใจหนีไปนายรั้งอยู่หวังปอง
ถึงอัปลักษณ์อย่างใดมิได้หวั่น
แม้นมาดสั่นหัวใจยากใคร่สนอง
หากความจำฝังลึกยามตรึกตรอง
เธอเฝ้าปองเพียงเกียรติใจเหยียดเรา
มองภาพถ่ายหัวใจสุดให้ปวด
ดุจดั่งลวดแหลมแทงสัตว์แฝงเขา
อดีตกาลผ่านพ้นประปนเยาว์
เหลือเพียงเถ้าธุลียากพลีหทัย.
* แก้วประเสริฐ. *

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 2 พ.ย. 2553 19:48 น. - ID 137726

1464

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/137726 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

อรุณสุข

2 พฤศจิกายน 2553 20:10 น. - comment id 1166218

ชีวิตนั้นฟันฝ่ามาเนิ่นนับ
รอยหยักจับคือประสบการณ์ที่ผ่านผัน
เข้าใจสิ้นสัจธรรมชี้ในชีวัน
หลักและขั้นการดำเนินเผชิญชน.

ประบการณ์ดีร้ายในชีพหนึ่ง
จะเป็นอุทาหรณ์ให้อีกหลาย
ชีวิต ครับคุณลุงแก้วฯ.

รักษาสุขภาพในช่วงอากาศหนาวนะครับ.

แก้วประเสริฐ

2 พฤศจิกายน 2553 21:15 น. - comment id 1166225


คุณ อรุณสุข

      ห่างจากงานร้อยกรองไป มัวไปเขียน
ทางด้านโน้นนิยายเรื่องผีๆสางๆ ต้องอาศัย
สิ่งแวดล้อม เลยนอนดึกๆเขียนเวลาหลัี้ง
เที่ยงคืนไปแล้วอยู่คนเดียวจินตนาการจึง
เกิดจ้า รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

วลีลักษณา

2 พฤศจิกายน 2553 21:27 น. - comment id 1166230

สวัสดีค่ะ ครู

วลีมาอ่านกลอน งามๆ ค่ะ รูปครูเหรอคะ หล่อเชียว ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบ้านวลีนะคะ คำชมของครู ทำให้วลีปลื้มมากค่ะ

แก้วประเสริฐ

2 พฤศจิกายน 2553 21:51 น. - comment id 1166239


คุณ วลีลักษณา

         ครูเป็นคนพูดตรงไปตรงมาเสมอ อิอิ
ยกเว้นลืม  ใช่แล้วสมัยตอนหนุ่มๆแหละจ้า
ที่เขียนมาทั้งหมดเป็นเรื่องเกี่ยวกับครูทั้ง
หมดเลยล่ะ  เว้นทางนี้มัวไปเขียนนิยายทาง
โน้น เรื่องผี่ๆสางๆจ้า งานเธอนับวันหาคน
จะมาเทียบได้ยากจ้า  รักศิษเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

พจนา ForLife

2 พฤศจิกายน 2553 23:11 น. - comment id 1166250

มีเกิด ย่อมมีดับ สิ่งที่เหลือคือความดี ไว้เป็นที่กล่าวขาน

Gemini58

3 พฤศจิกายน 2553 01:36 น. - comment id 1166259

สวัสดีคะ คุณครูแก้วประเสริฐ
เวลาเจมิไนเข้าไปอ่านกลอนของท่านอื่น 
หลายๆครั้ง...ไม่ค่อยเข้าใจ "ความหมาย" ของ "คำ" เท่าไหร่
คุณครูว่า...เจมิไนควร "ทำอย่างไร" ดีคะ 
รู้สึกเหมือนตัวเองแต่งกลอนไม่สละสลวย ใช้คำ(คำพูด)ก็ธรรมดา(บ้านๆ) 
หรือคุณครูคิดว่า...เจมิไนควรเป็นตัวของตัวเอง แต่งเท่าที่ปัญญา(หางอึ่ง) จะอำนวย
กรุณาให้คำปรึกษาด้วยคะ
ขอบคุณคะ

แก้วประเสริฐ

3 พฤศจิกายน 2553 01:49 น. - comment id 1166262


คุณ  พจนาฯ

       ครับ มีเกิด ก็ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป 
ย่อมเกิดขึ้นแก่ทุกๆคนไม่มีการยกเว้นใดๆ
สำหรับบุคคลธรรมดา ยกเว้นพระอรหัตผล
เท่านั้นที่สามารถจะใช้ฌาณสมาธิือธิษฐาน
จิต ตรวจสอบสภาพของธาตุต่างๆ แล้วใช้
ฌานนั้นเสริมธาตุให้สมดุลย์กัน เช่นธาตุึไฟ
อ่อนก็สามารถเรียกธาตุมาเสริมได้เป็นต้น
     เช่นพระอุตระเป็นที่กล่าวขานว่าคือท่าน
พระเทพอุดรเถระเจ้า เพื่อคอยปกปัก
รักษาพระศาสนาไว้ให้คงอยู่จนทุกวันนี้
นี่เพียงแค่ครูบาอาจารย์รจนาไว้เท่านั้น
    พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็เคยตรัสไว้
ว่า อิทธิืบาทสี่ นั้นสามารถดำรงอายุให้
นานเท่าใดก็ได้ ก่อนทรงพระปรินิพาน
นั้นได้ถูกมารมาทวงถาม พระองค์ได้
ตรัสแก่พระอานนท์หลายๆครั้งแต่พระอานนท์
ยังไม่บรรลุพระอรหันต์จึงไม่เข้าใจใน
พระดำรัส พระองค์จึงทรงปรินิพานเสีย
ตามคำของมารเป็นฉะนี้  การสร้างสิื่งที่
ดีๆนั้นย่อมเป็นที่สรรเสริญแก่บุคคลทั่ว
ไปแม้จะตายไปแต่ก็ทรงไว้ชื่อเสียง
ตัวอย่างง่ายๆแม้เป็นบุคคลธรรมดาเช่น
องค์พระนเรศวรมหาราช พระเจ้าตากสิน
มหาราช คุณงามความดีเป็นอมตะเป็น
ที่กล่าวขวัญตราบเท่าทุกวันนี้ครับ 
     รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

3 พฤศจิกายน 2553 02:09 น. - comment id 1166263


คุณ  Gemini58

        ศิษย์รักเอย ใยไปคำนึงถึงสิ่งที่กล่าวไว้
การเล่นกลอนแบบชาวบ้านธรรมดา หากจะ
เล่นให้เกิดความไพเราะไม่จำเป็นต้องใช้
คำยากๆ  ครูเองก็ยังใช้คำง่ายๆเพียงแต่ให้
ทำนองตามภาษาคำที่เราใช้ ให้เกิดความ
ไพเราะเสนาะแก่ผู้อ่านก็ถือว่าใช้ได้แล้ว
    คำยากหรือคำง่ายแม้จะบ่งบอกถึงความ
รอบรู้แต่ก็หาใช่จะเก๋ไก๋ก็หาไม่ คนอ่านจะ
ต้องแปลไทยเป็นไทยเสมอๆ  ครูเองก็
ไม่นิยมให้ต้องมาแปลไทยเป็นไทย
จะเห็นว่าการเล่นกลอนครูมักจะใช้คำ
ง่ายๆเป็นส่วนใหญ่เสมอมา  เราจงพอใจ
ในสิ่งที่เราต้องการ ไม่ต้องไปตามคนอื่น
เขาหรอก  เจมิไนศิษย์เรารู้แค่ไหนเล่น
แค่นั้นแต่ต้องตามวิธีการของครูก็แล้ว
กัน  ไม่ต้องไปคำนึงถึงสิ่งใดๆทั้งสิ้น
ครูบอกแล้วว่าเราเล่นเพื่อฝึกสมองเรา
เราเล่นเพื่อความสนุกสนานเรา เราเล่น
เพื่อระบายในสิ่งที่เราต้องการ เรามิใช่
เล่นเพื่อจะอวดโอ้แก่ใคร ไม่ต้องการ
ความเก่งกาจ เอาชนะคนอื่น จะทำให้
จิตใจเราสับสนมากยิ่งขึ้น จงเล่นไปเถิด
บางกลอนของศิษย์เรายังเสนาะไพเราะ
กว่าคนไทยในประเทศไทยเสียอีกนี่ไม่
ใช่ว่าจะดูถูกเขานะ แต่ศิษย์เราอยู่ที่ต่าง
ประเทศเสียหลายสิบปี เล่นได้อย่างนี้ก็
ดี่ถมเถไปแล้ว คำง่ายหรือคำยากมีค่า
เท่ากันหากมาแปลความหมายก็อัีนเดียวกัน
แต่ขอให้เราประสานเสียงทำนองให้
สานเสนาะไพเราะอ่อนไหวลื่นพลิ้วไม่
ขัดกัน กลอนนั้นไม่ว่าจะเป็นคำง่ายหรือ
คำยายก็มีค่าเท่ากัน เช่นท่านบรมครู
สุนทรภู่ท่านมักจะเล่นคำง่ายๆยกเว้นคำ
ราชาศัพท์เท่านั้นเอง ส่วนใหญ่จะเป็นคำ
พื้นเมืองของชาวบ้านธรรมดา เหตุไฉน
คนที่เล่นคำยาก กลับไม่ได้รับการยกย่อง
ของโลกเสียล่ะ   เราคิดถึงข้อนี้ไว้สิ่งใด
ก็ตามใจเรารักรู้แค่ไหนก็จงพอใจในสิ่ง
นั้น  กลอนก็คือดนตรีชนิดหนึ่งจึงอยู่ที่
คนเล่นเท่านั้นจ้า   จงต่อสู้ต่อไป หากเรา
รู้คำยากก็ต้องดูว่าคำยากนั้นมีระดับเสียง
อย่างไรเมื่อนำมาใช้แล้วเข้ากับทำนอง
ได้หรือไม่ เช่น นักร้องกับนักดนตรีก็ต้อง
สอดคล้องกันและกันเป็นต้น  ฉะนั้นไม่
ต้องไปคำนึงสิ่งใดๆทั้งสิ้น
         นี่ครูจะเข้านอนแล้วเลยแวะมาหาก
ไม่ใช่ศิษย์เราถามก็จะไปตอบพรุ่งนี้หรือ
มะรืนนี้ แต่นี่เป็นศิษย์ที่ครูรับใหม่ๆจึงต้อง
รีบตอบให้ทราบไว้ อย่าไปคำนึงถึงใครๆ
ใครจะว่าเราอย่างไรเราไม่ต้องไปฟัง จง
เชื่อมั่นตัวของเราเอง เป็นตัวของเราเอง
จึงดีหรือไม่ดีก็เป็นของเราเอง คนอ่านเขา
จะรู้และเข้าใจจ๊ะ รักศิษย์เรามากเสมอ
หากมีปัญหาใดๆที่ครูพอจะช่วยได้ถามมา
อย่าเก็บไว้ในใจจะทำให้เกิดการสับสนจ้า
       ครูรักศิษย์ครูมากเสมอ จะคอยหมั่น
ตรวจสอบทุกๆครั้งเสมอมา จนแน่ใจ
แล้วจึงปล่อยไปจ๊ะ  รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

Gemini58

3 พฤศจิกายน 2553 02:48 น. - comment id 1166264

ขอบพระคุณคะ 
คุณครูกรุณาเจมิไนมาก 
ตอนแรกที่กลัวเพราะ...เจมิไนอ่านกลอนของคุณบางคนไม่ค่อยเข้าใจ เลยทำให้สับสนว่า...เขาจะอ่านของเรารู้เรื่องบ้างไหมเนี่ย 
เจมิไนจะไม่อึดอัดใจอีกแล้วคะ 
เพราะนับจากนี้เป็นต้นไป
เจมิไนจะมีความสุขและสนุกกับการแต่งกลอน 
จะแต่งมันออกมาจากความรู้สึกและอารมณ์ 
เจมิไนรักคุณครูคะ และจะทำตามคำแนะนำของคุณครูอย่างเคร่งครัด
ขอบคุณมากคะ...ที่เข้าใจเจมิไน

ครูกระดาษทราย

3 พฤศจิกายน 2553 06:26 น. - comment id 1166282



โอ้โห !

ยอดเลยค่ะคุณครู

เช้านี้อากาศเย็นมาก ดื่มอะไรอุ่น ๆ นะคะ..

ช่ออักษราลี

3 พฤศจิกายน 2553 06:41 น. - comment id 1166295

หล่อจังค่ะ

ตอนนี้ชุมพรฝนกำลังตกหนักค่ะ

อนงค์นาง

3 พฤศจิกายน 2553 06:44 น. - comment id 1166297

ครูเก่งจังเลยค่ะ  ทั้งการงานและการแต่งกลอน ดีใจที่ได้เป็นศิษย์ค่ะ

แก้วประภัสสร

3 พฤศจิกายน 2553 10:45 น. - comment id 1166332

ตอนหนุ่มก็หล่อ

ตอนนี้ก็ยังหล่อค่ะครู อิ 

ครูแก้ว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ศิษย์เป็นห่วงค่ะ

กิ่งโศก

3 พฤศจิกายน 2553 11:32 น. - comment id 1166354
```
มาติดตามงานครูครับ
```

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

3 พฤศจิกายน 2553 12:36 น. - comment id 1166376

โห ต๊กใจหมดเลย ทีแรกนึกว่ารูปที่มาตั้งเวลาสวดอภิธรรม พออ่านคำชื้แจงแล้วถึงรู้ว่าเป็นรูปป๋าตอนหนุ่ม ๆ อิอิ หล่อพอ ๆ กับผมตอนนี้เลย อิอิ

(น้ำตาลหวาน)

3 พฤศจิกายน 2553 13:07 น. - comment id 1166379

อัปลักษณ์ตรงไหนค่ะเนี่ย หล่อซ้า...
มาแอบดูรูปค่ะ

White roses

3 พฤศจิกายน 2553 14:23 น. - comment id 1166394

โห...คุณแก้วประเสริฐตอนหนุ่มๆหล่อจังค่ะ....

เพียงพลิ้ว

3 พฤศจิกายน 2553 17:05 น. - comment id 1166431

มองภาพถ่ายตัวเองแล้วบางทีก็เครียดนะคะ โห อ้วนจัง 
ประมาณนี้เลยค่ะคุณลุง

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 00:57 น. - comment id 1166489


คุณ Gemini58

        เมื่อเธอสบายใจครูก็สบายใจด้วย หาก
ศิษย์เราไม่สบายใจ ครูก็กลุ้มใจเหมือนกัน
ด้วยนิสัยครูเป็นคนรักใคร มักจะรักจริง สิ่ง
ใดให้ได้ก็จะให้เสมอๆแหละจ้า รักศิษย์
เรามากเสมอๆ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:07 น. - comment id 1166490


คุณ ครูกระดาษทราย
  
      ครูครับ นิสัยสันดานผมเป็นแบบนี้แหละ
รักใครมักจะรักเดียวใจเดียวเสมอๆ ทำอะไร
ก็มักจะทำอย่างจริงๆจังๆ ไม่ย่อท้อ กลัวความ
ลำบาก มันเป็นมาตั้งแต่สมัียเด็กๆแล้ว แต่
ส่วนใหญ่ผมมอบให้ใครแล้วมักจะผิดหวัง
เสียเป็นส่วนมาก หรือจะเป็นเวรกรรมเก่า
ของผมก็ไม่รู้ครับ จนผมเริ่มจะปลงๆมาตั้ง
แต่ผิดหวังในสิ่งที่เราจริงๆจัง เห็นใครทุกๆ
คนเป็นคนดีไปหมด เมื่อพบสิ่งที่หลอก
ลวงก็เกิดความน้อยใจ โถๆๆอุตส่าห์มอบ
สิ่งที่จริงใจให้ กลับได้ผลที่ตรงกันข้าม
เสมอ  จนเกิดความกลัวในสิ่งที่จะคบหา
คนเสียแล้วครับ แม้ปัจจุบันก็ตามครับ
  เลยทำให้ผมเป็นคนคนคนยาก ไม่
อยากจะสังคมกับใครๆ วางตัวเฉยๆไม่ใย
ดีอะไรมันเกิดก็ให้มันเกิดไปครับ จวบ
ทุกวันนี้ครับ
        รักครูเสมอครับ

          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:14 น. - comment id 1166491


คุณ ช่ออักษราลี

       ศิษย์ที่รักรุ่นแรกครู ครูยังเป็นห่วงแถว
ใต้เลยตั้งแต่ประจวบฯลงไปน้ำท่วมฝนตก
ให้สังเกตุได้ หากทางกรุงเทพฯฝนไม่ตก
ทางใต้จะเกิดฝนชุกและน้ำจะท่วม ดีหน่อย
น้ำลงเร็วด้วยอยู่ใกล้ทะเลย เว้นแต่น้ำทะเล
จะหนุนเท่านั้นจ๊ะ  แต่ศิษย์ครูมาอยู่ในกรุงเทพฯ
ปัญหาเลยหมดไป  แต่ที่ชุมพรไม่เท่าไหร่
หรอกที่ดูจากข่าวนะ  สงขลาลงไปซิแย่
หน่อยจ๊ะ ญาติน้องๆเมียครูอยู่ยะลาคงแย่
ด้วยไม่ห่างจากเขาเท่าไหร่น้ำป่าไหลบ่า
มามากเสียด้วย  ตอนลงไปเยี่ยมแม่เลี้ยง
เมียครูชี้ให้ดูรอยน้ำ ด้วยบ้านเป็นสองชั้นมันท่วมที่พักบันไดเลยล่ะ เสียหายมาก
มากด้วย ขนไม่ท้ันพอได้ยินเสียงน้ำมันก็
มาถึงตัวเสียแล้วล่ะจ้า รักศิษย์เราเสมอๆจ้า

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:20 น. - comment id 1166492


คุณ อนงค์นาง

         ครูเธอไม่เก่งอะไรหรอกจ้า เพียงแต่
เราตั้งใจทำงานด้วยความรักต่องาน ไม่ใช่ว่า
จะทำงานไปแค่วันๆหนึ่ง ทำงานไปต้องคิด
ไปว่าจะทำอย่างไรให้งานของเราดีขึ้นก็เท่า
นั้นเองแหละจ้า  ส่วนกลอนนั้นเคยเล่นสมัย
เป็นนักเรียนแต่ทิ้งมาหลายสิบปี มาจับก็ตอน
เกษียณอายุนี่แหละเพื่อฝึกสมองมิให้ฝ่อ
และคิดว่าเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งจ้า
ส่วนงานเขียนก็มิอยากให้การเขียนเรา
ต้องหยุดชะงัก เลยหัดแต่งเรื่องสั้นๆและ
กึ่งนิยายไป  ก็สนุกดีเหมือนกันนะ
รักศิษย์เรามากเสมอๆจ้า

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:22 น. - comment id 1166493


คุณ แก้วประภัสสร

         จะมายอครูหรือเปล่าจ๊ะ คนหล่อมัก
จะไม่ผิดหวัง แต่ครูมักจะผิดหวังจึงไม่หล่อ
จ้าเรียกว่าอัปลักษณ์ ด้วยคนอัปลักษณ์มัก
จะผิดหวังจ้า  รักศิษย์เราเสมอๆ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:25 น. - comment id 1166494


คุณ กิ่งโศก

          ขอบใจศิษย์รักมากจ้าที่มาเยี่ยมครู
เสมอไม่ห่างหายไปไหน  บางคนพอเก่ง
แล้วก็หายจากครูไปไม่เคยเข้ามาเยี่ยมเยียน
ครูเลยก็มีมากนะ  แต่เธอช่างมีน้ำใจดีงาม
นักยังนึกถึงรักครูอยู่ ขอบใจมากจ้า 
          รักศิษย์ครูมากเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:29 น. - comment id 1166495


คุณ ฤกษ์ รูปหล่อ

          อันที่จริงมันก็ใกล้จะถึงเวลาอยู่แล้ว
ล่ะนะ  แต่ไม่รู้เขาจะเอารูปนี้หรือเอารูปที่
ถ่ายชั้นพิเศษไปหรือรูปอะไรก็ไม่รู้เหมือน
กันด้วยความรู้สึกมันหายไป แต่ก็ช่างเถอะ
จะติดหรือไม่ติดไม่สำคัยหรอก  
          ส่วนคุณนั้นหล่อกว่าผมมากนักผมเอง
มันก็เพียงแค่คนอัปลักษณ์คนหนึ่ง คนหล่อ
มักจะมีหญิงพัวพันเสมอ แต่ผมเองไม่มี
เลยจะนับว่าสู้คุณได้อย่างไรล่ะ  จึงเป็น
ได้แค่คนอัปลักษณ์ที่ผู้หญิงมักรังเกียจ
เสมอนะ  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:34 น. - comment id 1166496


คุณ น้ำตาลหวาน

         อันรูปธรรมนามธรรมนั้นอยู่ที่ผลบุญ
ที่เคยกระทำมา ที่ผมว่าผมอัปลักษณ์นั้นด้วย
ผมคิดว่า หากคนหล่อไหนเลยจะถูกหญิง
เขาเมินหน้าหรือว่าผมพูดไม่เก่งเป็นคนซื่อ
บื่อไม่ค่อยชอบพูดมากกระมัง เขาถึงไม่ค่อย
สนใจผมนัก  ผมถึงว่าผมเองนั้นอัปลัีกษณ์
แม้มีร่างกายใบหน้าที่พอจะไปวัดไปวา
ได้แต่ก็ได้รับสิ่งผิดหวังเสมอมาจ้า
         ฉะนั้นผมถึงเรียกตัวผมเองว่าคน
อัปลักษณ์เสมอๆ ขอบคุณรักเสมอจ้า

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:42 น. - comment id 1166497


คุณ  white roses

         แบบนี้หรือเรียกว่าหล่อ ผมมองอย่าง
ไรก็แสนจะอัปลักษณ์ยิ่งนัก ด้วยความคิดดัง
ที่กล่าวไว้ข้างบนนั่นแหละครับ ผมมักจะ
พลาดหวังในสิ่งที่หวังเสมอ จนเกิดความชา
ชินไปเสียแล้วครับ ผมมีภรรยาก็เลือกคนที่
ไม่สวยไว้เผื่อชดเชยสิ่งอัปลักษณ์ของผม
เมื่ออยู่กันมาผมไม่เคยจะมีเมียเพิ่มอีกเลย
เราอยู่กันจนจะเข้าโลงกันอยู่แล้วล่ะครับ
        ยังไม่รู้ว่าใครจะไปก่อนใครนั่งคุย
กันหัวร่อกันไปครับ ด้วยอยู่กันสองคนจริงๆ
มีลูกหลานก็หามีใครสนใจไม่ เขาไปทำงาน
กันหมด ทิ้งให้สองคนเฝ้าบ้าน คุยกันเสร็จ
ผมก็มาเล่นคอมฯไป วันๆหนึ่งจึงไม่ค่อย
จะได้คุยกับลูกหลานเท่าไหร่เหมือนอยู่
กันคนละบ้านเลยครับ นี่แหละคือความ
จริงที่เป็นอนิจจังไม่แน่นอนครับ  
    รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

4 พฤศจิกายน 2553 01:48 น. - comment id 1166498


คุณ เพียงพลิ้ว

       คนเราหาใช่สวยที่รูปร่างและใบหน้า
หรอกจ้า ความสวยมันอยู่ภายใน แม้กาย
เราจะเป็นอย่างไรก็ช่างของมัน การเป็นคน
ที่รูปร่างสมบูรณ์แสดงถึงความกินดีอยู่ดีไม่
ขัดสน จงพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่  คนเราหาก
จะรักกันเขาจะไม่คำนึงถึงรูปร่างหน้าตาหรอก
เรียกว่ารักแท้  หากเราอ้วนท้วมมากก็ถือว่า
มีบุญแล้วด้วยมีเกราะกำบังคนร้อยเล่ห์
ได้อย่างหนึ่งจ้า คนรักแท้จริงเขาจะไม่
สนใจรูปร่างใบหน้าทรวดทรงกันหรอก
นี่เป็นความคิดของลุงนะหลานรัก คนที่
รูปร่างสวยงามหยาดเยิ้มมักจะพลาดหวัง
กัน ถึงแต่งงานกันไปก็มักจะเลิกลา ส่วน
คนที่ไม่สวยงามกับอยู่กันถือไม้เท้ายอด
ทองกระบองยอดเพชร สมัยนี้ขืนถือตาย
รูปเดียวอิอิ  พอใจเถอะแต่ลุงว่าหลานรัก
ลุงสวยนา รักหลานรักเราเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น