เมื่อชีวิตเหลือไว้แค่รอยฝัน ความไหวหวั่นแต้มดวงตาให้พร่าไหว ฉันก็รู้ตัวดีแล้วว่าควรไป จะไม่อยู่เพื่อให้ใครเวทนา เมื่อยืนอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่ ฉันก็น่าจะรู้ถึงคุณค่า ไม่มีแล้วความหมายในสายตา ในร่องรอยเย็นชายของตาใคร เมื่อความรักทิ้งไว้แค่รอยรัก ฉันก็ควรรู้จักความหมองไหม้ จากเธอ จากลา จากให้ไกล แม้จะเจ็บจะจำไว้...ทำเพื่อเธอ