ชีวิตคนเรามีหลายด้าน ผสานผสมผเส บางครั้งสับสนปนเป รวนเรระทมซมซาน ชีวิตมีทุกข์มีสุข มีสนุกมีเศร้าโศกศัลย์ ถึงแม้เป็นสิ่งที่คู่กัน แต่มันมิใช่ใกล้เคียง ความทุกข์ย่อมมีมากกว่า หรือมีใครกล้ามาเถียง พุทธองค์ยังทรงหลีกเลี่ยง บ่ายเบี่ยงไม่ยอมจำนน ที่สุดจึงได้ค้นพบ ประสพหนทางมรรคผล ไม่ยึดติดในตัวตน หลุดพ้นกิเลสตัวการ
27 ตุลาคม 2553 11:01 น. - comment id 1164314
สวัสดีคะ คุณคนเดียวกัน "มาเปล่า-ไปเปล่า" ยึดจนตาย ก็ไม่ติด แน่นอนที่สุดคะ
27 ตุลาคม 2553 11:41 น. - comment id 1164321
เรียนจบครูทำงานมาหลายประเภทหลายที่เมื่อปีก่อนเอาเงินไปลงทุนเปิดบริษัทกับเพื่อนที่ชลไม่ประสบความสำเร็จเลยต้องกลับมาขายกาแฟและอยู่แบบพอเพียงไม่ยึดติดที่สุพรรณ ครับคุณสกาย
27 ตุลาคม 2553 12:00 น. - comment id 1164324
ดีจังเลยนะนั่นชายกบ เป็นนายตัวเอง ไม่เหมือนเรา เรายังต้องเป็นลูกจ้างเขา นี่ตอนนี้ปลายปีกำลังจะรอลุ้นว่าจะได้ปรับตำแหน่งรึเปล่า ถ้าไม่ก็คงออกน่ะ
27 ตุลาคม 2553 12:27 น. - comment id 1164332
ชอบโอเลี้ยง มีไหมค่ะ ขอให้ขายดีร่ำรวยๆจ้า
27 ตุลาคม 2553 13:21 น. - comment id 1164348
จริง ๆ ด้วย ไม่ยึดติดสบายใจดีค่ะ
27 ตุลาคม 2553 13:39 น. - comment id 1164358
แวะเอากลอนเก่ามาให้อ่านค่ะ....แต่งไว้นานแล้วค่ะ... เสียงระฆังวังเวงวิเวกแว่ว แก๊ง.แก๊ง.แผ่วจากหนใดที่ไหนหนอ วิหกร้องขันคูกู่เสียงคลอ หอมละออกลิ่นมาลีคลี่ดอกบาน จิตวิญญาณลอยวนอยู่หนไหน โปรดจงช่วยกลับมาคืนผสาน เป็นหนึ่งเดียวกับเรือนร่างดั่งต้องการ อย่าซมซานเป็นกายทิพย์พเนจร แสงแห่งธรรมสาดส่องทั่วท้องหล้า ต่างจรมาน้อมรับฟังคำสั่งสอน กิเลสที่กลางฤทัยเริ่มคลายคลอน พนมกรน้อมรับภควันต์ เสียงธรรมะสะวะนะประสานก้อง ดั่งเสียงร้องบรรเลงเพลงสวรรค์ ขับกล่อมมวลเวไนยสารพัน ให้ยึดมั่นในศรัทธาค่าความดี จักษุได้รู้เห็นเป็นแก่นสาร ถึงความเจ็บปวดทรมานความบัดสี เห็นการเกิดแก่เจ็บตายบรรดามี ทั้งโลกีย์ตัญหาน่าเศร้าใจ ความดีไม่เคยทำเลยสักนิด ครั้นชีวิตใกล้จะลับดับสลาย กระเสือกกระสนดิ้นรนหนีความตาย เริ่มเห็นพระรำไรในสันดาน โสตสองข้างควรรับสดับบ้าง ทุกสิ่งอย่างล้วนนิจจังตามสังขาร ไม่มั่นคงจีรังยั่งยืนนาน ต้องแตกดับตามกาลกำหนดมา จะต้องการสิ่งใดอะไรเล่า เรามาเปล่าก็ไปเปล่านั่นแหละหนา สร้างความดีประดับไว้ในโลกา ดั่งผกาหอมระรินทั่วถิ่นไพร.....
27 ตุลาคม 2553 14:38 น. - comment id 1164373
สวัสดีครับ นี่ไงครับผมจึงเข้ามาหาความสุขในจินตนาการที่บ้านกลอน ไม่จำเป็นจึงไม่อยากออกสู่โลกความจริงไงครับ
27 ตุลาคม 2553 14:42 น. - comment id 1164375
งั้นนายก็ไม่ได้ออกแล้วหล่ะ เขาปรับให้ชัวร์(ไม่ปรับขึ้นก็ลง) สู้ต่อไปทำดีต้องได้ดีสักวัน ขอบคุณครับคุณพิม ชอบโอเลี้ยงเหรอครับจัดไป ขอบคุณคุณครูทรายครับขายดีแน่เลยได้พระเป็นศิริมงคลอย่างนี้ ขอบคุณคุณกุหลายขาวครับ กลอนเก่าแต่มีคุณค่านะครับจะพยายามแต่งให้ได้บ้างครับ
27 ตุลาคม 2553 15:14 น. - comment id 1164378
อยากเปิดร้านขายกาแฟเหมือนกันค่ะ ขายขนมไทยๆด้วย จบครูจาก มศว เหมือนกัน แต่ติดว่าลูกยังเรียนไม่จบ ต้องอดทนไปก่อน อยู่บ้านเกิดอย่างคุณคนเดียวกันดีที่สุดแล้วค่ะ น่าอิจฉาจะตายไป ทุกสิ่งอยู่ที่ใจ จะอาชีพอะไรก็ตามมีคุณค่าเท่ากันค่ะ
27 ตุลาคม 2553 15:54 น. - comment id 1164389
ผมได้รับความสุขนั้นจนเต็มเปี่ยมเลยหล่ะพี่อินสวน จนแทบไม่อยากไปสู่โลกความจริงเหมือนกันครับ แฮ่ คาราวะศิษย์พี่ครับ ผมจบจากบางเขนก่อนจะยุบไปที่องครักษ์ประมาณสองสามปีครับ ตอนนี้ผมก็มีความสุขดีครับอยู่อย่างพอเพียงไปวันๆหลังจากที่โลภอยากรวยแล้วก็เจ็บมาหลายครั้ง ทำใจได้แล้วครับ แต่เรื่องความรักสิครับ เฮ้อ...
27 ตุลาคม 2553 16:05 น. - comment id 1164394
ศิษย์น้องคะ ศิษย์พี่จบจากประสานมิตรรุ่น2526 ดีใจที่ได้รู้จักกันไว้นะคะ เรื่องความรักมักเป็นอย่างนี้ แล้วแต่บุพเพอาละวาดค่ะ ในบ้านกลอน เราสนุกสนาน เฮฮากันไปวันๆหนึ่งนะคะ ทะเลาะกันบ้าง รักกัน อกหัก สมหวัง เป็นธรรมดาของมนุษย์ที่ยังมีกิเลส ศิษย์พี่ก็เอาตัวไม่ค่อยจะรอดเหมือนกันค่ะ อกหักประจำ แหะๆ
27 ตุลาคม 2553 16:33 น. - comment id 1164411
เห็นด้วยกับบทกลอนค่ะ
27 ตุลาคม 2553 21:10 น. - comment id 1164470
สวัสดีค่ะคุณคนเดียวกัน" "ไม่ยึดติดด้วยคนนะคะ" ข้อคิดเตือนใจ.ที่เขียนติดกับต้นไม้ณ.วัดคำซาว..สันกำแพง ถ้าเราได้ทุกอย่างดั่งที่คิด สิ้นชีวิต.จะเอาของกองที่ไหน? จะได้บ้างเสียบ้างช่างประไร กรรมของใคร.ของใครก็ของมัน ขอเคารพ+นับถือ.ความคิดของผู้ประพันธ์ไว้ณ.ที่นี้ด้วยค่ะ
27 ตุลาคม 2553 22:09 น. - comment id 1164485
วู้ฮู้.....โห่..ฮิ้ว... เปล่าค่ะ ไม่ได้ฉลองอะไร...แค่ปลุกตัวเอง. พักนี้็แซมก็ไม่ค่อยติดเหมือนกันค่ะ.. ร่วงผลอยอยู่ประจำ ร่วงหล่นจากโต๊ะ ลงไปกองอยู่กับที่นอน... ทำงานมากไปนะคะ สงสัย... ไม่มีคนชงกาแฟให้ซะด้วยซิคะ... ต้องไปนั่งเฝ้าหนุ่มกาแฟ ตามสตาร์บัค.. แล้วก็...ใจสั่นๆๆๆๆๆ ขอให้ร้านขายดีๆ นะคะพี่กบ... แซมนี่เอง
27 ตุลาคม 2553 23:41 น. - comment id 1164514
ผมไม่มีอะไรอยู่แล้วครับพี่อนงค์ สบายใจได้ครับ ผมชอบจดหมายรักจากดาวพลูโตนะครับคุณการัณยภาส สบายใจได้ คุณบูมฯ นึกว่าหายไปไหนเขียนกลอนต่อไปนะครับ หนุ่มขายกาแฟสตาร์บัคดีกว่าผมอยู่แล้วนี่หน่า (น้อยใจ)
28 ตุลาคม 2553 03:08 น. - comment id 1164530
โอ๋ๆๆ ไม่ต้องน้อยใจเลยค่ะพี่กบ.. แซมจะมาอุดหนุนกาแฟที่ร้านพี่กบก็เกรงว่าเจ้าของร้านเค้าจะเกรงใจ...แล้วต้องมาบริการแซมอีก....เลยแวะไปสตาร์บัค...แต่ไม่ได้มองหนุ่มๆเลยค่ะ (มองสาวๆแทน)
28 ตุลาคม 2553 07:07 น. - comment id 1164555
ถ้าแค่แวะมาอุดหนุนก็อย่าเลยน้องแต่ถ้ามาอยู่เลยหน่ะยินดีมากจ้า (พูดจริงๆ)
28 ตุลาคม 2553 15:21 น. - comment id 1164736
ยึดหน่อยค่ะพอมีที่พักบ้าง
29 ตุลาคม 2553 10:10 น. - comment id 1164997
ไม่ยึดบ้านกลอนแล้วครับ
29 ตุลาคม 2553 15:16 น. - comment id 1165106
บอกให้บูมเขียนกลอน... แล้วคุณจะไปไหน?... มันขัดแย้งนะครับ..... เวลา...ทุกคนมีเท่ากัน.... ไม่เขียนก็ไม่เขียน...ด้วยกัน โอเคไหม? ไหน ไหน..เราก็อารมณ์คล้ายๆกัน...น่านะ..เป็นเพื่อนกันก่อนดิ้... หรือคุณ มีที่อื่น...หรือทำบล๊อค...หรือลาบวชช่วงออกพรรษา ((((( เหตุผลดี..บูม.ถึงอนุญาต )))))
29 ตุลาคม 2553 17:27 น. - comment id 1165129
เดี๋ยวผมตอบเป็นกลอนให้อีกทีแล้วกันนะครับคุณบูม ตอนนี้เนตผมไม่ค่อยดีด้วยครับ(การสื่อสารขัดข้องจริงๆบางครั้งมันก็ไม่มีรูปการ์ตูนขึ้นครับ