นิทานเซ็น ตอน พระกับมาร

กระบี่ใบไม้

จิตรกรผู้หนึ่งแสนเก่งกาจ
ออกดั้นด้นค้นแบบวาดทุกสถาน
หวังจะวาดรูป พระ กับรูป มาร
ค้นพบแบบตามต้องการเป็นพระงาม
พำนักอยู่ ณ ไม่ไกลในวัดหนึ่ง
บุคลิกช่างดูดดึงหน้าเกรงขาม
ทั้งสูงส่งแสนสง่าน่าติดตาม
ทุกผู้คนได้ยินนามล้วนศรัทธา
ได้มาพบแบบอย่างนี้แสนดียิ่ง
ข้าจะวาดพระแท้จริงดังปรารถนา
พูดเสร็จแล้วก็อัญเชิญแบบนั้นมา
เนรมิตสิ่งล้ำค่า - ผืนผ้าใบ
กลายเป็นภาพลายเส้นสีที่ลือเลื่อง
ประชาชนทั่วทั้งเมืองล้วนขานไข
ภาพนั้นถูกคนเอ่ยขานทั้งใกล้ไกล
กลายเป็นจิตรกรใหญ่แต่นั้นมา
เพียงไม่กี่วันวารผันผ่านพ้น
จิตรกรเดิมดั้นด้นดำริว่า
หวังจะวาดรูปยักษ์มารแห่งมายา
ข้าจะไปค้นหาแบบที่ใด
หลังจากที่เสาะระเหิน...บังเอิญพบ
คุกแห่งหนึ่งซึ่งสงบกลางเมืองใหญ่
เห็นนักโทษหน้าเหี้ยมหาญสะท้านใจ
นี่แหละรูปที่ฝันไว้ของหมู่มาร
พอนักโทษรู้ข่าวนั้นพลันร้องไห้
ใยท่านมาหาข้าได้...ไม่สงสาร
ท่านได้ข้าเป็นแบบพระดังต้องการ
ใยวันนี้มาเลือก...มาร...ข้าคนเดิม
ท่านเคยวาดภาพข้าไว้จนสูงส่ง
ทำเอาจิตข้าลุ่มหลงจนฮึกเหิม
ติดในลาภ,ยศ,สรรเสริญเพลินเหิมเกริม
ผิดที่ท่านแท้มาเติมความมัวเมา
ขณะลาภ,ยศ,สรรเสริญ...บังเอิญหมด
แต่ว่าใจข้าไม่ลดความโง่เขลา
เปลี่ยนเป็นโจรฆ่าเจ้าทรัพย์ - จึงนับเอา
เปลี่ยนจากพระเป็นมารเข้า...น่าละอาย
......................................
...จิตของคนช่างอ่อนแอแท้แท้หนอ
กิเลสโลกคอยลากคอมิขาดสาย...
จิตรำพึง  ถึงโลกนั้น,อันวุ่นวาย
พระอาจเปลี่ยนเป็นมารได้...ในพริบตา