พินิจเนตรนัยน์ฝันที่เฟซบุ๊ค เดิมวันวานอยู่มานานกาลผ่านเลย ด้วยไม่เคยลองท่องอินเตอรเน็ต ใครได้รู้ได้ยินน้ำตาเล็ด ไอ้เอกเสร็จแม่งเชยเคยหรือเปล่า เอายังงี้รู้จักเฟซบุ๊คมั้ย คืออะไรฉันถามอย่างโง่เขลา ด้วยโง่ไม่รู้จักโอ้หนอเรา ใครใครเขาต่างขัดเกลาโลกสังคม เพื่อนช่วยสอนทีละตอนค่อยสมัคร พิมพ์สลักประวัติช้าอย่างโง่งม ด้วยหัวใจใช้ชีวิตกับสายลม แถมชอบชมธรรมชาติมากเหลือใจ ด้วยไม่เคยใกล้โลกสังคมออนไลน์ มีฝุ่นสายเกาะคอมเป็นสายใย นานทีเล่นใช่เขียนกลอนนานนานใช้ ไม่ใส่ใจสังคมโลกอินเตอร์เน็ต เพื่อนช่วยกรอกประวัติส่วนตัวให้ เอานี้ไงใช้นะมึงพึ่งจะเสร็จ เรานั่งมองมันหัวเราะน้ำตาเร็ด เดี๋ยวไม่เข็ดเดี๋ยวเตะให้ใช่กวนเท้า พอลองดูก็เรียนรู้วิธีใช้ ค้นหาไงสำนึกครวญแสนโศกเศร้า คิดอะไรทำอะไรไอ้ตัวเรา จะผ่อนเพลาความคิดถึงพึงโรคจิต ก่อนตัดใจพิมพ์ชื่อเธอใส่ค้นหา รอเวลาบรรเทาความคิดถึงฤทธิ์ ได้เจอภาพเธอในใจยิ่งขบคิด เราทำผิดอะไรอยู่หรือว่าเปล่า มองหน้านางอยู่นานจนผันผ่าน จวนวันกาลผันผ่านไปอย่างโศกเศร้า ได้เห็นภาพโอ้ละหนอครวญตัวเรา ยิ่งรนเร้าเหงาในใจเกินใครปลอบ - มองเนตรนัยน์ดวงฝันมันสุขล้น เกินนิพนธ์ดิ้นรนเป็นอักษร ยิ่งกว่าคำบทกลอนจะบั่นทอน ความร้าวรอนเธอมี..เขา..เศร้าเหลือใจ
เมธาวีรำลึก 27 ก.ย. 2553 18:52 น. - ID 137119 
1708
0
0
27 กันยายน 2553 22:00 น. - comment id 1158984
เข้ามาอ่านบทกลอนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
