๐ มัวยืนหยัดฟัดสู้กับคู่แข่ง พอเจอแอ่งน้ำใสที่ใฝ่หา รีบกระโจนลงเล่นเย็นอุรา ทั้งจับปลามือเปล่าอย่าเมามัน ๐ ได้ดำผุดดำว่ายในสายน้ำ ช่างเลิศล้ำสร้างสะพานบ้านในฝัน มีศาลาป้ายนอกชาน"บ้านตะวัน" ความผูกพันคิดชอบสร้างครอบครัว ๐ จะแอบเอื้อโอบอุ้มไม่กลุ้มอีก บ้านไม้ปลีกบึงใหญ่ไฟสลัว โน่นม้าแคระแน๊ะกระรอกปลูกดอกบัว เช้าหมอกมัวสายตะวันค่ำจันทรา ๐ เพียงเพ่งพิศคิดภาพซึมซาบนัก เธอที่รักอยู่ไหน?ฉันใคร่หา หวังสักวันมุ่งหมายร่วมชายคา จะปิดตา..พาเดินเพลินบรรยาย ๐ แต่ไม่รู้พอผ้าเปิดเธอเกิดเบื่อ ฉันคิดเผื่อว่างามไร้ความหมาย จึงเป็นเพียงความฝันในบั้นปลาย แม้ไร้ชายชื่นชมที่สมควร
17 กันยายน 2553 08:23 น. - comment id 1156598
ฉันมีความ มุ่งมั่น ไม่หวั่นไหว เพื่ออนาคต สดใส ดั่งใจฝัน แม้ไร้คน ร่วมทาง เคียงข้างกัน ฉันไม่หวั่น จะทำ เพื่อตัวเอง ทำเพื่อตัวเองก็ได้ครับ
17 กันยายน 2553 09:01 น. - comment id 1156610
ความรู้สึกดีดีมีแต่เช้า ที่เพื่อนเย้าเตือนสติทิฐิหลง ห่วงนิวรณ์นอนฝันสะบั้นลง ให้เราปลงโหยหาคุณค่าใคร? ตัวของเรายังมีศักดิ์ศรีอยู่ มัววิ่งหาคนคู่..ถึงอยู่ได้ ต่อแต่นี้เลิกเหงาเศร้ามากมาย มีท่านชายฉุดพลังที่ฝังตัว ขอบคุณมากค่ะ..คุณชายพจน์.. บางที...กลอนและหัวใจคนก็วนเวียนซ้ำซาก มีคนเตือนสติ...ถึงจะคิดได้ค่ะ.... เจอกันในกลอน..ที่สดใสกว่านี้นะคะ
17 กันยายน 2553 10:49 น. - comment id 1156628
เป็นกำลังความหวังให้ได้ดั่งคิด แม้นชีวิตจะเหนื่อยนักสักกี่หน สักวันหนึ่งเขาคงเห็นค่าของคน บังเกิดผลเป็นความรักความเข้าใจ... แวะมาเยี่ยมชมครับ ไพเราะครับ อิอิ
17 กันยายน 2553 11:35 น. - comment id 1156642
แวะมาชื่นชม กลอนเพราะ ๆ ครับ
17 กันยายน 2553 11:44 น. - comment id 1156644
ต่อคุณภัคพล.. เหมือนได้เห็น"กำลังใจ"ในสายหมอก สวยงามออกแต่เลือนลางทิศทางให้ คนไร้คู่มีความสุขใช่.ทุกข์ใย เพียงขาดใคร? ดื่มกาแฟดูแลกัน ต้องเปิดเพลง"ไมโคร"แทนโทรฯถึง จะลึกซึ้ง..จะเที่ยว..ก็เปลี่ยวขวัญ อยากหัวเราะอยากเหงาก็เฝ้าจันทร์ ผู้แบ่งปันดาวกระพริบไกลลิบตา "อยากจะบอกใครสักคน"ก็ทนเก็บ ไม่รู้สึก..ว่าเจ็บหรือโหยหา เปิดเพลงฟังดังเล่นที่เป็นมา ถ้อยวาจาเพื่อนกลอนคือหมอนใจ อย่าห่วงเลยเคยชินจินต์วิเวก ไม่คิดเสกใครสักคนมายลใกล้ ทุกเรื่องราวหนาวร้อนกลอนพาไป ที่ร่ำไร....คือปลง..แบบลงตัว ไม่คิดมากหรอกค่ะ.เขียนซะเยอะเพราะหาที่ลงไม่ได้
17 กันยายน 2553 11:45 น. - comment id 1156645
สวัสดีค่ะคุณบูม มาให้กำลังใจนะคะ อยู่คนเดียว ได้อ่านหนังสือ ฟังเพลงโปรด ของโลโซ พลพล อรวี ตั้กแตน ต่าย อรทัย เพลงสากล มีความสุขค่ะ เวลาหิวก็เข้าครัว หาอะไรทำกินแซ่บ อนงค์นางชอบไปนั่งดื่มกาแฟเย็นที่ร้านขายหนังสือแถวบ้าน นั่งอ่านฟรีได้ทั้งวัน มีมุมขายกาแฟ เพลินไปเลยค่ะ
17 กันยายน 2553 12:09 น. - comment id 1156650
เล่าสู่กันฟังกับคุณอนงค์นาง เหมือนกันเลยค่ะ..เมื่อก่อนมีร้านหนังสือเล็กๆอยู่หน้าปากซอย แม๊กกาซีนทุกเล่มนำมาอ่านแล้วคืนเค้า..ค่าเช่าเล่มละ 2 บาท เดี๋ยวนี้ไปห้างจะซื้อสักเล่ม..อ่านฟรีไป 5 เล่ม มีอยู่ครั้งนึงที่สนามบิน..ว่าจะซื้อ เผลออ่านจบเล่มเลยค่ะ บทเพลง เป็นความสุขของชีวิต ใครไม่มีสิ่งนี้..เฉาเลยเน๊อะ ว่าแต่ว่าอยู่ประเทศอะไรคะ? ขอละลาบละล้วงนะ?
17 กันยายน 2553 12:34 น. - comment id 1156653
อยู่ที่นิวยอร์ค อเมริกาค่ะ อยู่บนเกาะ เป็นเมืองชายทะเล แหล่งผลิตไวน์ มีไร่องุ่น ไร่ผัก ผลไม้เต็มไปหมด อยู่บ้านนอกค่ะ ขับรถไปวัดไทยประมาณสี่สิบนาที ทำงานที่ไปรษณีย์ตำบล ถ้ามีโอกาส แวะมาเที่ยวนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ พาเที่ยวเมืองที่อยู่ค่ะ ไปรษณีย์ตำบล สาวไทยวัยห้าสิบ
17 กันยายน 2553 13:07 น. - comment id 1156665
แวะเยี่ยมชมความหวังที่ฝังใจ ยังไงๆ ก็ให้สมหวังเด้อ สุขอย่าได้สร่าง
17 กันยายน 2553 13:36 น. - comment id 1156669
ว๊าววว..เคยไปค่ะ ๐ หวังว่าไม่เจอที่นั่นก็เจอที่นี่..นะคะ ๐ เคยไปเดินเล่นวัน 11-9 ค่ะทานข้าวที่World Trade Center วันนั้นเลยค่ะเป็นมื้อเที่ยง..(แต่ก่อนหน้า 1 ปีนะคะ) ๐ เนื่องจากเป็นคนสันโดษจนชิน เวลาไปไหนจะหนีเที่ยวคนเดียว/หรือขอการ์ดโรงแรมไว้..ทำให้ทัวส์ปั่นป่วนกังวน ๐ เช่นอยู่ Niagara Falls คนเดียวทั้งคืนทั้งวัน..(จะให้แค่มองผ่านคงไม่ยอม) ๐ สักวันคงได้คุยกันในเมลล์ส่วนตัวนะคะ ยินดีที่รู้จัก
17 กันยายน 2553 13:52 น. - comment id 1156674
ขอบพระคุณคุณคอนพูทนค่ะ ๐ เราเคยเจอกันใน"บ้านนกทึดทือ"&"บ้านเล้าหมูใหม่" ๐ แต่ท่านคงจำไม่ได้เพราะที่นั่น บูมเขียนแนวผู้ชายครับ ๐ ขอบคุณมากมาก ที่อวยพรค่ะ