เช่นเคยนะคะ......... แซมมาแบ่งปัน....... รูปข้างบนนั่น เป็นรูป Rodin the thinker statue... แซมได้มาจาก Internet ต้องขอขอบคุณเจ้าของภาพไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ.... เป็นใยยวง ลวงลับ จับไม่ถึง แต่ไยจึง หลอกล่อ ให้ท้อได้ ไร้รูปรส กลิ่นเสียง สำเนียงใด เหตุไฉน มีพลัง เหนือบังคับ หรือจะลิบ พริบแผ่ว ในแนวฝัน กระแทกทั้น โถมท่วง ในห้วงหลับ ก่อทำนอง ฟาดฟัน สุดทันรับ ให้แตกยับ รานบิ่น จนสิ้นใจ และก็ทวน ม้วนช่วง เป็นบ่วงตื้น ห้อมจนหื่น ยากหยุด เกินฉุดไหว ชับกระชั้น ขันสนิท จนมิดใจ ดั่งเกลียวไหม้ ขบบิด จนมิดมาน เป็นใยยวง ห้วงสลับ เกินจับต้อง ก่นแซ่ซ้อง เสาะส่ำ ให้ร่ำขาน มิติใหม่ ในกมล อนธการ แผ่สะท้าน หวั่นไหว ไร้ร่องรอย
16 กันยายน 2553 15:01 น. - comment id 1156393
อ้าว..คุณพี่บินเดี่ยวฯ สวนทางกันค่ะ... แซมก็แอบไปหาที่ในป่าอยู่.. มิน่าล่ะ แซมโห่เรียกลั่นป่า ก็ไม่มีใครขานรับ...กลัวแทบแย่... ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมแซมนะคะ... ขอให้ท่องไพรให้สนุกนะคะ แซมค่ะ
16 กันยายน 2553 14:37 น. - comment id 1156417
มิติพิศวง.... ...แวะมาอ่าน..ผ่านมาเยือนครับ..
16 กันยายน 2553 15:15 น. - comment id 1156422
ขอบคุณค่ะคุณบูมที่กลับมาเยี่ยมแซมอีกนะคะ... แซม
15 กันยายน 2553 23:24 น. - comment id 1156439
เป็นมิติลี้ลับเกินจับต้อง ให้มัวหมองมืดมนสุดทนไหว โอ้มิติใดหนอช่างล่อใจ หลงเข้าไปซะแล้วสิมิติแซม
15 กันยายน 2553 23:42 น. - comment id 1156440
เพียงรูปปั้นฝันหื่นเกินฝืนหยุด ยากจะหลุดอารมณ์บ่มร้าวไหว ขันชะเนาะบืดแน่นถึงแกนใจ มิติใหม่สะท้านหวามหวานทรวง ตัวจริงนั่งปากแห้ง กลืนน้ำลายลูกกระเดือกวิ่งขึ้นลง
16 กันยายน 2553 07:55 น. - comment id 1156456
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่กบ กลับถึงบ้านด้วยความปลอดภัยแล้วเหรอคะ... นี่ไม่ใช่มิติของแซมหรอกค่ะ... อาทิตย์ที่ผ่านมา แซมงานยุ่งๆ เก็บเอาปัญหาของ clients กลับมาบ้านด้วย... เผลอๆ ได้บทกลอนออกมาหนึ่งบท.... แถมให้อีกนิดก็ได้นะคะ... เป็นมิติ ของคน ที่หม่นไหม้ มิติใจ ของแซม นั้นแจ่มจ้า คอยดูแล ปัดกวาด สะอาดตา อวิชชา มามอง แซมส่องดู ค่อยค่อยมอง ตรองตรึก ระลึกหวั่น มิติมัน สั่นไหว ใจหดหู่ แม้เผลอเพียง เพี่ยงพล้ำ ร่ำพันตู ยากจะสู้ ยวงใย ไร้ตัวตน.... วันนี้ไม่ทานมาม่า แล้วน๊า... แซมนี่เอง
16 กันยายน 2553 08:06 น. - comment id 1156457
สวัสดีค่ะ คุณฤกษ์.. ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมแซมนะคะ.. รูปปั้น ของ Auguste Rodin ชิ้นนี้ ชื่อว่า "ครุ่นคิด" เดิมมีชื่อว่า The Poet เป็นรูปปั้นบรอนซ์ ซึ่งต้องการจะสื่อให้เห็นถึงความขัดแย้งภายใน เป็นสื่อในทางปรัชญา ซึ่งแซมคิดว่า ผู้ชมก็จะมีอารมณ์และความเห็นต่างๆกันไป... แซมเองส่วนตัว กลัวงานของ Rodin ดูแล้วไม่ค่อยกล้าไปใกล้ๆ กลอนของแซมบางคำก็ออกจะแรงสักหน่อย..แต่คุณ "ครุ่นคิด" คงไม่ว่าอะไรนะคะ... แซมค่ะ
16 กันยายน 2553 09:09 น. - comment id 1156471
เป็นบทกวีที่ไพเราะมาก..ขอบคุณที่ส่งได้ลิ้มรสค่ะ
16 กันยายน 2553 09:19 น. - comment id 1156474
มิติพิศวงงงงงอยู่ คอยชิดชูส่งสมอุดมสมัย คอยเย้าหยอกหลอกหยั่งใจสั่งใจ จะสมมุติรับไว้หรือวางเลย
16 กันยายน 2553 09:32 น. - comment id 1156481
มันเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า เยี่ยมมากครับ
16 กันยายน 2553 11:51 น. - comment id 1156490
ขอบคุณค่ะ Boomerang .. อ๊ะๆๆ อย่าขว้างมานะ หายเข้ามิติไปเร้ย... แซมนะคะ
16 กันยายน 2553 11:55 น. - comment id 1156491
ถึงก้าวฯ... นะจ๊ะ จะหวังรับ พับแอบ ไว้แนบอก ไร้สะทก ไม่สะท้าน ฝากกานท์เผย มิติที่ พิศวง จะลงเอย ที่ทรามเชย ก้าวฯ จ๋า ขออย่างง.. จุฟ..จุฟ.. แซมจ้ะ
16 กันยายน 2553 11:58 น. - comment id 1156492
ขอบคุณ คุณพจนาที่แวะมาเยี่ยมอ่านกลอนของแซมนะคะ... ใช่แล้วค่ะ..สิ่งที่มองไม่เห็น และจับต้องไม่ได้ บางครั้งก็ทรงพลังที่ยิ่งใหญ่จนเกินคาดนะคะ... เช่น พลังใจ.... แซมค่ะ
16 กันยายน 2553 12:26 น. - comment id 1156498
Bommerang จะแผลงฤทธิ์ตอนคิดถึง นึกทะลึ่งกว้างเล่นไม่เห็นผล ด้วยไม่มีใครกว้างกลับก็อับจน จึงเป็นคนเจียมรัก..กลัวหักคา บูมกว้างไปก็อยากได้กลับ..กลัวหายลับในมิติพิศวง
16 กันยายน 2553 19:40 น. - comment id 1156545
ไม่มีมิติใดที่ลี้ลับ เกินไปกว่าสองมือจับจะเอื้อมถึง เท่ากับรอยยิ้มน้อยน้อยของคนนึง สะท้อนในใจรำพึงส่งถึงใจ และไม่มีมิติใดที่ลี้ลับ เกินกว่าใจจะซึมซับยอมรับได้ มันก่อเกิดขึ้นทุกคราวที่รักใคร เกิดขึ้นแล้วไม่หายไป...หวั่นไหวนัก
16 กันยายน 2553 22:13 น. - comment id 1156567
หวัดดีจร้า...คุงน้องแซม มาให้คิดอีกแระ... ยิ่งปวดหัวอยู่ด้วยดิ... เอ้า...คิดด้วยๆๆ...แระกัน... ถ้าพูดถึงความคิด...คิดถึง... นี่เรยยยย คุงน้อง...ม้าขิ่น...อิอิ เป็นเส้นราบ ทาบถ่วง ห้วงมิติ ไร้รอยผลิ แตกเปิด ให้เพริศฝัน มีผู้กล่าว เล่าขาน เรื่องกาลกัลป์ มีล้านพัน อยู่เร้น ไม่เห็นรอย หนึ่งปีแสง แห่งฝัน ในกัลป์เก่า หากผลุบเข้า กาลกลับ สลับถอย ไม่มีผู้ อยู่ได้ ในเงื่อนคอย เพราะชีพน้อย เกินอยู่ ได้ดูมัน แต่แปลกเรื่อง เปรื่องจิต พินิจเร้น มนุษย์เน้น รู้ได้ ด้วยภาพฝัน ในความคิด สิทธิ์ท่อง ไปล่องรัน ครรลองนั้น อัดแน่น บนแผ่นฟิมล์ ไปดูหนัง...กันเถอะ.... ใส่แว่นดูด้วย... ได้มิติ แน่..อิอิ...
17 กันยายน 2553 02:34 น. - comment id 1156589
เพราะจัง
17 กันยายน 2553 10:38 น. - comment id 1156623
หัวใจใครน๊า...มาทีละสามดวง. อ้อ..พี่ใบไม้ แวะมาเยี่ยมแซม...ต้อนรับด้วยสาเก หนึ่งจอก (มีจอกใช้อยู่ใบเดียวแหละบ้านเนี๊ยะ..) มิติกาล หวานไหว อยู่ในฝัน ที่พริ้วสั่น จากลม คมกระบี่ มิติกว้าง หวาดหวั่น ก็พลันมี เกิดทุกที่ ยามอารมณ์ บ่มอาวรณ์ แม้จะแอบ แนบบางบาง อย่างล่องหน มิติ"ฝน" ยังพรายพร่ำ มาฉ่ำอ้อน ปะทะแก้ม แซมซึ้ง ถึงบทกลอน มิติย้อน หมุนวน จนอุ่นไอ... ขอบคุณค่ะ พี่ใบไม้ที่มาทักทายแซม....ดื่มสาเกซะ... มะขิ่น
17 กันยายน 2553 10:49 น. - comment id 1156629
สวัสดีค่ะ พี่กีร์ฯ.. แต่งตัว เสร็จยัง..จะไปดูหนังอ้ะ..... มิติกาล นานเนิ่น เกินกัลป์กัป สุดจะนับ สุดจะหยั่ง ยังสงสัย มิติกาล ผ่านเทวษ เป็นเลศนัย เหมือนเตือนให้ หลุดภวังค์ ตั้งสังวร สมุจเฉท เสร็จหลุด สมุฏฐาน ไร้กัปกาล อยู่ไป ดั่งไม้ขอน จากเริ่มต้น มิติใด ไม่อาทร จวบถึงตอน ปลายสิ้น เป็นดินดาน แหม..ท่องบ่น ธรรมโม เหมือนโตนะ พี่กีรฯคะ แซมยัง อ่อนสังสาร ดื่มสาเก ขับเสภา น่ารำคาญ แค่กล่าวขาน ลำนำ จำท่านมา ไปเถอะค่ะ พี่กีร์ฯ วันนี้นะ เดี๋ยวแซมจะ เลี้ยงหนัง อย่ากังขา รีบจองตั๋ว สองเรา เข้าAvatar แซมนั่งหน้า พี่นั่งหลัง อย่าบังแซม.... แซมค่ะ
17 กันยายน 2553 10:58 น. - comment id 1156632
โอ้โห....nig.. กลอนของnig... "เพราะจัง" แซมนั่งซึ้ง อ่านกลอนถึง "เพราะจัง" แซมนั่งหงอย เพราะ nig...แต่ง "เพราะจัง" แซมนั่งคอย nig....น้อยน้อย แต่ง"เพราะจัง" แซมนั่งงอน.. ไม่งอนหรอก นิคอุตส่าห์มาเยี่ยม งอนได้ไงนึ.... เอาดอกไม้มาฝากตั้งเยอะ ขอบคุณนะคะ..ขอให้นิคสวยเหมือนนางฟ้า... แซม
17 กันยายน 2553 16:42 น. - comment id 1156701
โยงยวงใยแช่มช้อย คอยวัน เกลี่ยวยิ่งแน่นสัมพันธ์ มัดซึ้ง สลักเสลาขัดมัน เงาวับ ใจนา มิติลึกก้นบึ้ง แผ่สะท้านกมลนวลฯ สวัสดีจ้าคุณแซม เก่งจังค่ะ
18 กันยายน 2553 08:10 น. - comment id 1156804
สวัสดีค่ะแบม .. เขียนโคลงได้ไพเราะจังค่ะ..แซมพยายามหัดอยู่... คงสักวันจะได้เอามาอวดนะ.... ตอนนี้ กำลัง กา..กา..กา..กา อยู่ ดีใจที่แบมแวะมาเยี่ยมจ้ะ..คิดถึงเสมอนะ... แซมไงล่ะ
10 ตุลาคม 2553 17:11 น. - comment id 1161394
มันคืออะไร? ไฉนจึงไร้ร่องรอยอธิบาย ให้ฟังหน่อยสิครับ ประทานเองครับ
11 ตุลาคม 2553 11:44 น. - comment id 1161496
พี่ประทานขา...มันมากับความมืด.... มันเกิดขึ้น..ตั้งอยู่ แล้วไม่ค่อยยอมดับไปค่ะ... แซมครุ่นคำนึงถึงปัญหาของคนอื่นมากไปหน่อย...บางครั้งที่ทำงานแซมฟังปัญหาของ......"ผู้มีปัญหา" แล้วแซมก็มานั่งนึกๆดู บางที่มันอาจจะไม่ใหญ่โตสำหรับแซม แต่มันใหญ่โตมากมายสำหรับเจ้าของปัญหา....แซมก็ต้องฟังๆๆ และเข้าใจให้ได้... แซมเลยรู้สึกว่า อารมณ์ที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเนี่ยะ มันเป็นอีกมิติหนึ่งนะคะ.. ตอนแซมเขียนบทนี้ แซมก็รู้สึกแปลกๆ และ เข้าถึงอารมณ์นี้มากๆ เลยค่ะ... ตอนนี้หายแระ... บอกแล้วนะคะ..แซมคนอ่อนไหว... ต้องรักแซมมากๆ นะคะ.. แซมค่ะ