...ผมเขียนกลอนเรื่อยไปด้วยใจเศร้า มันสุดแสนเปลี่ยวเปล่าและเหงาหงอย ผมเขียนกลอนเฝื่อนเฝื่อนอย่างเลื่อนลอย ดั่งเฝ้าคอยบางคนอยู่วนเวียน ในห้องนอนเน่าเน่าเท่ารูหนู ผมนั่งอยู่ทนฝืนความคลื่นเหียน เหลียวดูซองมาม่าแทบอาเจียน ต้องคอยเปลี่ยนรสชาติอนาจใจ ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจคิด โอ้ชีวิตลำเค็ญเป็นโฉน หลายหลายอย่างที่เราไม่เข้าใจ ว่าทำไมทำไมทำไมกัน เคยมีหวังเรืองรองดูผ่องใส แต่นานไปที่แน่ก็แปรผัน ผ่านเลยวันล่วงวัยไปทุกวัน แล้วความฝันแต่เดิมก็เริ่มเลือน อุปสรรคขวางทางทุกอย่างก้าว ให้ปวดร้าวเท่าไรใครจะเหมือน คำดูถูกตัวเราเฝ้าย้ำเตือน ให้ฝั่นเฝือนฟูมฟายมิได้ซา มันท้อแท้ทุกข์ทนอยู่ล้นเหลือ ไร้ความเชื่อสิ่งใดเคยใฝ่หา อยู่มันไปวันวันฉันระอา แต่งกลอนมาพอได้คลายระทม เขียนมันไปเรื่อยเปื่อยเหนื่อยก็หยุด กลอนสะดุดหลายคราพาขื่นขม ทำให้ท่านละเหี่ยเสียอารมณ์ เชิญทับถมตามใจไม่อายเลย
13 กันยายน 2553 09:51 น. - comment id 1155609
ทำไมนั่งรถเมล์ยาวๆ ต้องเขินด้วยนะ...... แปลกใจ..... Bon Voyage นะ ...หนุ่มสุพรรณ.... แซมนี่เอง
13 กันยายน 2553 07:23 น. - comment id 1155670
ขอบคุณกำลังใจจากแซมนะเดี๋ยวเขียนกลอนให้นะระหว่างเดินทางกลับบ้านนั่งรถเมลล์ยาวๆมองวิวทิวทัศน์ไปก็คิดกลอนไปคิดถึงไปก็คงจะได้สักเรื่องนึง ไปแระเขิน
13 กันยายน 2553 01:20 น. - comment id 1155685
เอ๊ะ...ใครมา หงุงหงิง ต๊ะติ้งหน่อย นั่งเหงาหงอย คอยฝัน วันฟ้าใส รีบออกมา ข้างนอก ซักฟอกใจ จันทร์ดวงใหม่ แม้ดาวเก่า อย่าเศร้าตรม ห้องแคบแคบ แอบอยู่ ดูอัดอัด ยังต้องซัด มาม่า น่าขื่นขม รีบผันผาย อย่าช้า มาชื่นชม กับสายลม ที่ใคร แนบใจมา แซมแอบดู ไกลไกล รู้ไหมนะ แล้วแซมจะ ส่งใจ ไปช่วยหา ความฝันที่ ยิ่งใหญ่ ไม่ไกลตา แม้สุดฟ้า ถามจันทร์ ฝันยังคอย แม้อาทิตย์ ลับล่วง จากห้วงหาว แม้ว่าดาว สูงลับ เกินจับสอย แม้จันทร์จวง แสงเฝื่อน ดูเลื่อนลอย แต่แซมน้อย ยังส่งใจ มาให้คุณ โอ๋ๆๆๆ เดี๋ยวแซมพาไปทานข้าวผัดกระเพรา มีไข่ดาวด้วยนะ... ส่งกำลังใจมาให้นะ...อย่าหงุงหงิง มาก..... แซมนี่เอง
13 กันยายน 2553 01:23 น. - comment id 1155686
กระซิบๆๆๆๆ .....พี่กบ .....โอ้ชีวิตลำเค็ญเป็นโฉน.... โฉนน้อย เรือนงาม เหรอจ๊ะ.. รักพี่ จึงหนีแม่..เอ๊ย.. รักดอกจึงบอกให้... แซมน่ะ
13 กันยายน 2553 01:26 น. - comment id 1155687
....Sorry ค่ะ.. เป็นเหมือนกัน....... ...ห้องแคบแคบ แอบอยู่ ดูอัดอัด ดูอึดอัด....(ไม่อัดอัด หรอกนะ) ไม่ประสงค์จะออกนาม
12 กันยายน 2553 18:38 น. - comment id 1155792
ห้องไม่สะอาดชวนคลื่นเหียน ก็ต้องหมั่นปัดกวาดเช็ดถู โถเพื่อนแค่คับที่แค่นี้เอง ซองมาม่าน่ะกินเสร็จก็ส่งไปชิงโชค เผื่อจะได้รวยกะเค้ามั่ง นี่ขนาดแต่งกลอนไปงั้นๆยังเพราะขนาดนี้ ไม่ธรรมดาเลยนะนาย
12 กันยายน 2553 18:59 น. - comment id 1155798
เขียนเถอะกลอนเรื่อยเปื่อยที่เคยเขียน อาจต้องเปลี่ยนแนวบ้างคิดสร้างสรรค์ กลอนอาจเฝื่อนแต่เพื่อนยังผูกพัน ยังรอวันทายทักรู้จักใจ ในห้องนอนอาจเก่าเท่ารูหนู อาจเลิศหรูมดจดและสดใส เพียงแต่งแต้มแซมต่อความพอใจ อาจมีใครบันดาลก่อฝันงาม รับประทานมาม่าอย่าลืมผัก ผลไม้เป็นหลักอย่ามองข้าม ด้วยห่วงใยในมิตรจะติดตาม เพื่อไถ่ถามสารทุกข์สุขที่มี ชีวิตไม่ลำเค็ญกว่าเป็นอยู่ กับทนทางนักสู้แห่งศักดิ์ศรี ตราบหัวใจเต้นตื่นชื่นชีวี คงต้องมีสักวันฝันเป็นจริง
12 กันยายน 2553 19:47 น. - comment id 1155803
อยากเขียนอะไรเขียนไปเถิด คนอ่านเขามีความสุขที่ได้อ่านค่ะ
12 กันยายน 2553 20:06 น. - comment id 1155810
ขอบคุณครับอ.เพื่อนโป้งที่แนะนำ ห้องนอนสกปรกแต่ห้องใจ.....(โสโครก)แฮ่... ขอบคุณครับท่านอินสวนดีใจที่แวะมาและมอบบทกลอนดีๆมาให้นะครับ จากบทกลอนแสนเสบยที่เคยเขียน บ้างต้องเปลี่ยนแนวทางให้สร้างสรรค์ แต่ไม่ทิ้งลายเสี่ยวคนเดียวกัน ค่อยเติมฝันแต้มสีกวีกลอน เร่งศึกษาหาข้อมาต่อคิด ยิ่งมีมิตรเสริมแรงแปลงอักษร คนเดียวกันแต่งไปไม่อาทร ถึงชีวิตร้าวรอนไม่อ่อนใจ
13 กันยายน 2553 11:43 น. - comment id 1155819
บูมกลับมาแล้ววววว คนที่อยู่บ้านกว้างอ้างว้างกว่า มองซ้ายขวาโดดเดี่ยวคนเกี่ยวข้อง สั่งอาหารห้องเครื่องมะเรืองรอง ได้แต่มองทานไม่ลงปลงไม่เป็น ถ้าวิ่งหาความสงบไม่จบสิ้น ยังถวิลยิ่งทะเวศน์ตีเขตเส้น ถ้าเราหยุดจุดย้ำความลำเค็ญ จะชัดเจนที่ใจไร้นิวรณ์ อยากจะอยู่ด้วยจังนั่งแคบแคบ ได้อิงแอบแนบนามตามสังหรณ์ คนหนึ่งพร่ำคนหนึ่งเพ้อละเมอกลอน ดั่งชื่อตอน"ตามใจ"จน...คนเดียวกัน
12 กันยายน 2553 21:37 น. - comment id 1155834
ก็เผื่อว่าจะเขียนตามใจคนอ่านได้บ้างครับคุณพี่แก้วฯ
13 กันยายน 2553 14:24 น. - comment id 1155876
เป็นอะไรไปความรัก
14 กันยายน 2553 13:36 น. - comment id 1155942
มาม่าหมูสับก็อร่อยดีนะคะ บางคนก็ชอบไวไว
14 กันยายน 2553 01:46 น. - comment id 1156010
ไม่เป็นไรจ้ะ แค่กินมาม่ามากไปหน่อย กำลังเดินทางมาหาอีกความรักนึง เดี๋ยวพบกันก็ดีแล้วจ้ะ ขอบคุณจ้ะ
15 กันยายน 2553 16:29 น. - comment id 1156327
กลับมาจากการเดินทางอีกครั้งหนึ่งก็มาเขียนตอบคหทันทีรู้ว่ามีคนแอบคิดถึงอยู่บ้างขออภัยที่มาช้าขอรับ ทานอะไรไม่ลงนะฉงฉาน ของคาวหวานบานเบอะเยอะหนักหนา หากจะต้องทิ้งไปไร้ราคา จงเอามาให้พี่ดีกว่าเอย ขอบคุณครับคุณบูมฯระวังเขียนผิดด้วยนะ ขอบคุณครับไม่เป็นไรมากครับคุณมายฯ สวัสดีครับคุณ mi amore ขอบคุณทำไมครับผมงงแล้ว ขอบคุณคุณเพียงพลิ้ว ยำยำก็ไม่เลวนะครับ เกือบลืมบอกแซมว่าเขียนกลอนได้แล้วนะ(ใช้สองความหมายเลยประโยคนี้)