เป็นกลุ่มก้อนสีขาวราวกับนุ่น วันแดดอุ่นลอยเกลื่อนฟ้าพาสดใส ด้วยกระแสลมโหมมาพัดพาไป ดุจคนไกลแผ่นดินถิ่นที่มา พระพายพัดหมายกล่อมตะล่อมเจ้า ให้เมฆเมามึนงงหลงทิศา ด้วยกระแสใดเล่าเข้าพัดพา นำเมฆาลอยไปจนไกลเกิน ไกลถิ่นที่เคยอยู่อู่เคยหลับ จะย้อนกลับคืนหลังยังขัดเขิน แม้ห้ามใจไม่เตลิดหลงเพลิดเพลิน แต่ก็ก่อความห่างเหินบนเนินใจ ห่างสังคมชุมชนคนรู้จัก ห่างพวกพรรคแผ่นดินถิ่นอาศัย ญาติและมิตรก็ห่างอย่างอาลัย คิดถึงไหม? เป็นคำถามตามหลังมา ท่ามกระแสพลังสังคมใหม่ พัดชีวิตออกไปให้ใฝ่หา ความสำเร็จความหวังดั่งมนตรา เปลี่ยนชีวิตคิดไขว่คว้าหาเรื่อยไป ถึงจุดหมายปลายฝันนั้นหรือยัง ก่อนภินท์พังด้วยกระแสที่ผลักไส หรือว่าฝันนั้นยังดูอยู่ห่างไกล ต้องฝ่าฟันต่อไปเพื่อได้มา ด้วยกระแสใดเล่าเข้าประคอง ทำชีวิตให้ถูกต้องลองค้นหา ช่วยเมฆขาวให้ลอยล่องท่องไปมา บนนภาแห่งฝันอันกว้างไกล เมฆบางก้อนกลับหม่นบนทางฝัน กระแสปั่นจนค่าลดสิ้นสดใส เปลี่ยนเป็นเทามืดดำถูกนำไป ทิศทางไหนเพื่ออะไรไม่รู้เลยฯ
9 กันยายน 2553 16:55 น. - comment id 1155174
ดีใจจังที่เห็น ภีม กลับมา และได้อ่านงานเขียนอีก ดีใจจริงๆ.....สบายดีมั๊ย
9 กันยายน 2553 17:23 น. - comment id 1155198
สวัสดีจ๊ะโคลอน สบายดีจ๊ะ คิดถึงเพื่อนๆ ที่นี่เสมอ จริงๆ แล้วก็แวะเข้ามาอยู่บ้าง แต่ไม่ได้เขียนอะไรเลย เพราะขาดแรงบันดาลใจให้เขียนอะไรออกมา แต่ว่าพอดีมีเพื่อนคนนึงตั้งโจทย์มาให้เขียนอะไรก็ได้ ก็เลยเขียนออกมาเป็น "เมฆาชีวิต" นี้แหละ ขอบคุณโคลอนที่แวะเข้ามาทักทายเป็นคนแรก รู้สึกดีจังเลยจ๊ะ
9 กันยายน 2553 17:43 น. - comment id 1155200
ครั้งแรกที่ฝนมาบ้านกลอน จำได้เสมอเลยว่า ภีม เป็นคนแรกๆที่เข้ามาทักทายเสมอ และเราก็เข้ามาบ้านกลอนไล่เลี่ยกันด้วย ระลึกถึงเสมอเลย กลับมาบ่อยๆนะ ภีม มีคนรออ่านงานเขียนตรึมเลย ตอนนี้เริ่มเห็นนักกลอนที่หายไปนานกลับบ้านบ้างแล้ว ดีใจๆ
10 กันยายน 2553 13:07 น. - comment id 1155346
ตามโคลอนมาจริงๆค่ะ
10 กันยายน 2553 19:11 น. - comment id 1155420
แวะมาเยี่ยมค่ะ
10 กันยายน 2553 21:35 น. - comment id 1155437
ขอบคุณฝน(โคลอน) เทียนหยด และนรสิริ รวมทั้งท่านอื่น ๆ ที่เข้ามาอ่านงานชิ้นแรกในรอบหลายปี ร้างเวทีไปนาน งานที่ออกมาก็ยังคงฝืด ๆ เหมือนเดิม (อิๆ) นั่นแหละ แต่ต่อไปถ้ามีเวลาจะพยายามเขียนให้ดีขึ้นจ๊ะ