มองท้องฟ้าเห็นเปลวควันที่โพยพุ่ง กลิ่นคละคลุ้งพาน้ำตาจะรินไหล ภาพที่เห็นคือเมืองเรา...ประเทศไทย ไม่ใช่ใครคนอื่นไหนเป็นคนทำ ด้วยน้ำมือไทยเหมือนกันนั้นใช่ไหม ที่บาดเจ็บที่ล้มตายใช่ใครอื่น รอยยิ้มไทย...ที่ครั้งก่อนเราเคยยื่น กลับกลายเป็นความขมขื่นคราบน้ำตา ไม่ว่าจะเป็นสีไหนก็คนไทย ปากบอกไปว่ารักษ์ชาติศาสนา บอกว่ารักษ์พระมหากษัตริยา รู้มั้ยว่าทำให้พระองค์...ทรงเสียพระทัย ความเดือดร้อนได้ตามไปทุกหย่อมหญ้า เพียงเพราะว่าแค่เรานั้นไม่เข้ากัน ไทยรบไทย...ฆ่ากันตายแต่ละวัน อยากถามนั้นที่เราอยู่คือที่ใด คิดบ้างไหมลูกหลานเราในวันหน้า จะเกิดมามีสภาพเป็นเช่นไร เมื่อวันนี้ไทยเราเองยังฆ่าไทย ถึงวันนั้นคงไม่มีบ้านของเรา เราคนไทยเกิดมาบนแผ่นดินนี้ บรรพบุรุษที่เรามีปกป้องมา อยากให้ลองคิดทบทวนดูสิว่า ที่เรามาทำลายนั้นเพื่ออะไร นี่ไม่ใช่การเรียกร้องธิปไตย แต่เป็นการทำลายล้างไทยทั้งชาติ ทั้งเผาเมืองยึดสนามบินปล้นอุกอาจ หรืออยากให้ไทยทั้งชาติสิ้นแผ่นดิน คนพวกนี้เกิดบนผืนแผ่นดินไทย แต่จิตใจที่มีนั้นมันไม่ใช่ เสียแรงที่เป็นประชาธิปไตย เพราะคนไทยไม่ทำเยี่ยงวิถีโจร กลิ่นสาปสางคราบเสียหายยังครุครุ่น เขม่าฝุ่นยังล่องลอยเต็มท้องฟ้า ความบอบช้ำยังคงอยู่ทุกสายตา ความอ่อนล้ายังอยู่ทั่วชนชาวไทย อยากเพียงเห็นรอยยิ้มเราคืนกลับมา โชคชะตาพาปรองดองกันได้ไหม ให้บ้านพ่อ...ที่เรารักอยู่ต่อไป ร้อยเรียงรายล้านดวงใจเป็นหนึ่งเดียว
"เทียนกลางวัน" 29 ส.ค. 2553 22:24 น. - ID 136587 
1378
0
0
31 สิงหาคม 2553 19:54 น. - comment id 1153917
โดนมากค่ะพี่...อ่านแล้วรู้สึกว่าเห็นภาพตามไปด้วยเลย ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
