แสงหนึ่งส่องเนื่อง ณ เบื้องล่าง เป็นทางเป็นทิวเป็นริ้วสาย จรดดินตีนฟ้า ณ รอยทราย เฉกลายโลกสร้างอย่างแยบยล เมฆเทาปกคลุมเป็นกลุ่มก้อน กลุ่มซ่อนซ้อนทับกับเม็ดฝน ลมวูปะทุปะทะปะปน ดุจดังปืนกลฝนกระจุย ตีนเปลือยเหยียบย่ำย้ำจากเริ่ม จากเดิมเพิ่มรอยจนย่อยยุ่ย เด็กชายทายท้าฝ่าฝนลุย น้องนุ้ยคอยท่าตอนฟ้ามัว ในมือเด็กน้อยห้อยถุง ปูกุ้งปลาที่มีแต่หัว เศษข้าวเหลือทิ้งที่โรงครัว หวังเนียนัวหมุบหมับกับมื้อเย็น... ...ครานั้นคลื่นคลั่งถะถั่งโถม ซัดโทรมซัดสาดกราดคลื่นเห็น คลื่นม้วนควนวนหมุนวนเป็น คลื่นซ่านสาดกระเซ็นผู้เยาว์วัย มื้อเย็นถูกกลืนด้วยคลื่นคลั่ง ท้องที่หิวนี้ยังนั่งร่ำไห้ ผ้าวิ่น...เปื่อยยุ่ยเป็นขุยใย ชีพวิ่น...สิ้นไร้ ณ ทรายเดิม
ว.วโรดม 27 ส.ค. 2553 18:09 น. - ID 136556 
1639
1
0
27 สิงหาคม 2553 19:45 น. - comment id 1153278
เยี่ยมครับ
28 สิงหาคม 2553 18:23 น. - comment id 1153353
งามด้วยเนื้อหาและการกรองคำ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
