ทราบว่าคุณเมธาวี กำลังอยู่ในอารมณ์ความรู้สึกนี้ ผมจึงเขียนกลอนบทนี้มอบให้ ฉันต้องลืม ใครสักคน บนโลกนี้ ลืมคนที่ ทำร้าย หัวใจฉัน ถ้าไม่ลืม ปล่อยไว้ ให้นานวัน จะกัดกิน ใจฉัน ไปจนตาย หาอะไรทำครับจะได้ลืม เช่นเขียนกลอน แต่อย่าเขียนกลอน อกหัก นะครับ
24 สิงหาคม 2553 19:16 น. - comment id 1152827
จะพยายามครับ..จะพยายามครับเเต่คุณพจนา..ไม่ใช่ว่าผมจะไม่สามารถลืมเธอได้เเต่ผมรักเธอจะรักตลอดไป ผมมีความรู้สึกดีที่ได้จำเธอ...กลอนก็เหมือนเป็นสิ่งที่ระบายได้..อกหักเเค่ในกลอนครับ ความจริง..ผมมีสุขที่ได้รักเธอ..ได้จำเธอ ขอบคุณสำหรับกลอน...thaipoem..ที่ทำให้พบได้พบคนห่วงผมเล็กๆน้อยๆ...ผมจะมีความสุขครับ..กลอนผมอาจเศร้า..เเต่เราก็ต้องสู้ใช่มั้ยครับ
24 สิงหาคม 2553 19:32 น. - comment id 1152830
สวัสดีค่ะ คุณพจนา ขอบคุณที่แวะเยือนดอกบัว ขอให้คุณมีแต่ความสุขในทุกๆวันค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณเมธาวีรำลึก ไม่จำเป็นต้องลืมแค่จำในสิ่งที่ทำให้ใจได้มีความสุขยามระลึกถึงและมีรอยยิ้มแต้มแต่ง ให้ใจได้สุข ขอให้คุณมีความสุขในหัวใจตลอดไปค่ะ
24 สิงหาคม 2553 20:13 น. - comment id 1152841
แวะมาเยี่ยมบ้านค่ะ
24 สิงหาคม 2553 23:10 น. - comment id 1152875
ดีใจครับ ที่คุณเมธาวีทำใจได้ และไม่มีความทุกข์มากเท่าที่ผมคิด.. และขอบคุณเพื่อนๆ ที่แวะมาเยี่ยมเยียนผมด้วยครับ