โอ้มหาราช

แก้วประเสริฐ

        โอ้มหาราช
 ๐ เชื้อสายจีนยากคว้า      ปิ่นทอง
แทนทดแผ่นดินผอง        ยากล้ำ
แม่ไทยจึ่งคงสนอง         พลิกก่อ ผไทแฮ
เห็นชาติล่มดำคล้ำ         ฮึดสู้ม่านขจายฯ
 ๐ อยุธยาเขตล่มแล้ว   เรืองรอง มลายเฮย
ปวงเหล่าน้ำตานอง     แผ่นหล้า
ผันผวนป่วนปกครอง    แบ่งแยก ก๊กนา
แสนสุดยากไขว่คว้า    ม่านย้ำคืนผองฯ
 ๐ อยู่ตากครองไพร่ฟ้า   ผสานสุข
พลไพร่ชนปราศทุกข์    สุดพลิ้ว
จากเมืองเพื่อป้องรุก    ผืนแผ่น-  ดินแฮ
ปืนใหญ่เป็นเหตุกริ้ว    เผ่นล้ำนำทหารฯ
 ๐ ห้าร้อยนายทหารกล้า   ยึดครอง จันแฮ
เรือบกจีนไทยสนอง      ตลบล้อม
เจ็ดเดือนฆ่าม่านผอง     แตกเผ่น ขยาดนอ
นำทัพฝ่าตลบอ้อม        ไล่สิ้นหนีเขจริงฯ
 ๐ มวลอำมาตย์ชั่วช้า     ถูกขจัด
หมายก่อสร้างวิรัช        กษัตริย์ย้ำ
วิญญาณไล่เซซัด         นอกเขต เก่านา
สุดเนื่องสายจีนช้ำ        ยอกเนื้อ หม่นหมองฯ
 ๐ จึ่งคิดสร้างใหม่ขึ้น     ธนบุรี นามเฮย
ตีฝ่าพวกอัปปรีดิ์         กอบกู้
รวมก๊กเหล่าเป็นศรี      ขยายแผ่ ไทยแฮ
ต่างสยบมิอาจสู้          เนตรกว้างไพศาลฯ
 ๐ ต่างชาติเข้านอบน้อม   ยุคล
เริงร่าผองไพร่ชน        เปล่งล้ำ
จีนไทยต่างปะปน         ค้าก่อ เจริญแฮ
เรืองรุ่งผสานไทยค้ำ       เลิศฟ้ามาสนองฯ
   ๐ เมืองธนบุรีล่มแล้ว  ตานอง น้ำเฮย
พลไพร่วิปโยคครอง      มวลหล้า
เสี้ยนเกิดเพื่อนรักปอง    เหตุก่อ จริงนา
คดีหนึ่งโทษไขว่คว้า      ฆาตซึ้งก่อเวรฯ
  ๐ หนึ่งนายมิมากซึ้ง    ยอมตาย
จ้อยจึ่งต้องสู่สลาย        เทิดฟ้า
สื่อเลื่องฤาพาขยาย       สร้างก่อ ใหม่แฮ
มิ่งขวัญฝากสู่หล้า        ต่อฟ้าขยาดสยองฯ
 ๐ โอ้มหาราชสยบฟ้า    ครองดิน สิ้นแฮ
อนุสรณ์สร้างยลยิน      เกริกก้อง
ดาบแม้หักโบยบิน       ฝากสู่ เหนือนา
สิ้นสุดธนบุรีพ้อง        ชื่อล้ำไพศาล.:-
       * แก้วประเสริฐ. *