ปากแข็ง
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ถามอย่างไรก็ไม่ตอบ ชอบฉันไหม
ดูตาใสก็เหมือนตอบว่าชอบฉัน
แต่ปากไย ไม่ยอมตอบว่าชอบกัน
ปากเธอนั้น ช่างแข็งนักชักระแวง
บรรยากาศช่างเป็นใจในเย็นนี้
เธอคนดีก็มีใจไม่หน่ายแหนง
นั่งเคียงคู่ชมดูดวงตะวันแดง
ค่อยลดแสงมืดลงไป เมื่อไร้จันทร์
จุดเทียนเล่มน้อยนี้พอมีไฟ
แสงเทียนส่องต้องหน้าไหว หวามใจฉัน
แล้วลมวูบพัดวับ เทียนดับพลัน
รีบเหลียวหันจะจุดใหม่ต่อไฟเทียน
ในความมืดเธอก็สวยอย่างเรืองเรื่อ
งามอะเคื้อ แลละม้ายคล้ายภาพเขียน
จิตหวั่นไหวใจหวั่นๆ วุ่นวนเวียน
กระมิดเมี้ยนไม้ขีดตกหกตะแคง
ต่างคนก้มจะเก็บไม้ขีดไฟ
ปากโดนแก้มฉันทันใดไม่ได้แกล้ง
เหมือนจะเผยเฉลยหมดปลดระแวง
ปากที่แข็ง นิ่มละไม ไม่แข็งเลย