ลมหายใจว่างเปล่าที่เข้าออก คอยบ่งบอกบางอย่างแม้ห่างเหิน ทอดถอนยาวคราวครั้งชอบพลั้งเพลิน จิตดำดิ่งนานเนิ่นเกินบรรยาย ภาพความหลังตามติดคอยชิดอยู่ ดิ้นรนสู้ลบล้างให้จางหาย แต่มิวายฉายซ้ำจำไม่คลาย มาขยายกลางเนตรเฉกเช่นเดิม คอยทับซ้อนซ่อนตนจนหวาดหวั่น มิอาจลืมภาพนั้นหมั่นมาเสริม ให้อ้างว้างว้าวุ่นเศร้าเหงาเติม หมดแรงเริ่มสิ่งใหม่ในทุกวัน จำหลอกหลอนตนเองในทุกครั้ง ให้เกิดหวังไว้บางเพื่อสร้างฝัน อาจไม่ช้าโชคดีใต้แสงจันทร์ คงถึงวันลืมได้กับเรื่องราว
รงค 31 ก.ค. 2553 21:49 น. - ID 136094 
1020
1
0
1 สิงหาคม 2553 01:52 น. - comment id 1148910
หวังว่าสักวันจะลืมได้เช่นกันค่ะ
1 สิงหาคม 2553 04:24 น. - comment id 1148915
อย่าไปนั่ง ใต้แสงดาว เดี๋ยวเงาหลอน เศร้าก็นอน ทับเงา แล้วเฝ้าฝัน พอโศกเหนื่อย เมื่อยล้า สุดจาบัลย์ เดี๋ยวหลับฝัน วันใหม่ ใจคงดี...เอานางฟ้ามาฝาก จะได้ไม่ถูกหลอกหลอน.... แซม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
