ยามเวิ้งว้างว่างเปล่าและเหงาหงอย ดั่งรอคอยบางสิ่งอย่างสับสน จิตปั่นป่วนรวดร้าวเศร้าระคน จึงทุกข์ทนบนโลกอยู่เดียวดาย สรรพสิ่งแวดล้อมช่างเงียบเหงา ทุกอย่างดูทึมเทาหมดความหมาย เหลือบแลไปดั่งโลกไร้วุ่นวาย ทุกอย่างหายตายจากชากกมล ทอดถอนใจคลายเศร้าให้จางบ้าง ทุกอย่างดูอ้างว้างร้างแห่งหน เหลือเพียงร่างร่างหนึ่งซึ่งทุกข์ทน จะก้าวพ้นเหตุการณ์นั้นอย่างไร ฟังเสียงหรีดเรไรไว้เป็นเพื่อน เพื่อคอยเตือนตนเองตามนิสัย จงอยู่อย่างเดียวดายนี้ต่อไป อย่านึกถึงสิ่งใดให้ร้าวรอน
รงค 31 ก.ค. 2553 19:48 น. - ID 136092 
1179
2
0
31 กรกฎาคม 2553 20:43 น. - comment id 1148868
เศร้าจังเนาะ แวะมานั่งเป็นเพื่อนจ้า
31 กรกฎาคม 2553 21:24 น. - comment id 1148884
รอนแรมร้าวรอนร่อนร่วง หวงห่วงหายห่างโหยหวน จิตจึงจับเจ่าเจียนจวน เซซบซัดซวนซ้อนซน แวะมาทักทายค่ะ
1 สิงหาคม 2553 04:18 น. - comment id 1148914
ฟังเสียงหริ่ง เรไร ได้เป็นเพื่อน แล้วมองเดือน เคลื่อนกลับ จนลับหาย รุ่งแสงทอง ของสุรีย์ เริ่มคลี่คลาย คงจะหาย หม่นทรวง เพราะง่วงนอน....มาเป็นกำลังใจให้นะคะ... ทำแบบนี้แหละ แซมเคยแล้ว แซมค่ะ
1 สิงหาคม 2553 20:42 น. - comment id 1149019
แวะมาอยู่เป็นเพื่อนเผื่อจะช่วยลบเลือนความเหงา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
