** หลงรูปฝัน **

victoriasecret

๐ เหมือนเร้นร่าง..กลางหน..ให้ด้นคว้า
คนึงหา..ห่างหาย..ไม่วายหวน-
ปฏิพัทธ์..มัดตรึง..ถึงแต่นวล
หลงคร่ำครวญ..เช้าค่ำ..อยู่ร่ำไร
๐ รูปงดงาม..ล่ามทรวง..คล้ายบ่วงคล้อง
ดั่งจำจอง..ใจคน..สุดทนไหว
หลุดหลงเล่ห์..เสน่หา..ร่ำอาลัย
คิดถึงน้อง..หมองไหม้..ฤทัยรอน
๐ โอ้เจ้าช่อ..มาลี..ของพี่เอ๋ย
ไฉนเลย..หอมเร่..เผยเกสร
ดั่งหมายเย้ย..มวลหมู่..ภู่ภมร
แล้วกลับซ่อน..เร้นนวล..ให้ครวญคอย
๐ ให้ผีเสื้อ..บินวน..จนเหนื่อยล้า
เฝ้าร่อนหา..กลิ่นเส้า..อย่างเหงาหงอย
ดั่งทรวงหนึ่ง..ซึ่งหมอง..ถึงร่องรอย
ที่เผยแล้ว..แผ่วค่อย..ล่ามร้อยมาน
๐ หลับตาลง..ครั้งใด..ไม่วายคิด
จะถูกผิด..ยากปลง..หยุดหลงหวาน
ฤๅ ห้ามมด..งดลิ้ม..ไม่ชิมตาล
ยอมวายปราณ..รานร่าง..อยู่กลางงาม!
๐ เต็มตื้นหวาน..ผ่านพากย์..ก็ยากรั้ง
หรือหยุดยั้ง..จินตนา..ที่พาหวาม
มีแต่เผลอ..ปล่อยใจ..จนไหลลาม
ดั่งธารยาม..กรากเชี่ยว..เป็นเกลียวไป
๐ หากเข้าใจ..จิตตน..ที่วนวก
แล้วหยิบยก..ออกวาง..อย่างครวญใคร่
จะเห็นว่า..ภาพหนึ่ง..ซึ่งอาลัย
ที่เกิดใน..กลางทรวง..คือลวงตน
๐ งามกรองคำ..คร่ำครวญ..ก็ล้วนบ่วง
อาจคล้องทรวง..พ่วงฝัน..ร้อยพันหน
แต่คือสิ่ง..มายา..เมื่อครายล
ใช่จะด้น..คว้าได้..ดั่งใจปอง
๐ แม้เป็นเพียง..ภาพฝัน..อันลวงหลอก
หรือช้ำชอก..หมื่นหน..บนอกหมอง
พี่ก็ยัง..หมายคว้า..เอามาครอง
ทุกห้วงห้อง..ของใจ..ให้นางเดียว
๐ ขอมีเธอ..ในฝัน..อันหวานชื่น
แม้ยามตื่น..สิ้นไร้..ใครแลเหลียว
ขอคลี่สาย..ใยสวาท..แล้วพาดเกลียว
เพี่อโน้มเหนี่ยว..รูปรอย..ไว้คอยชม
๐ รู้ว่าหลง..ละเมอ..เพ้อเหมือนบ้า
เฝ้าคอยหา..แลหาย..กลายเป็นขม
แม้หลับตื่น..ติดตา..พาระทม
ยอมทุกข์ตรม..ขมใจ..ในภาพนาง....