เธอยังเศร้าอยู่ในรอยยิ้มของกาลเวลา หยาดน้ำตายังแปดเปื้อนบนเรือนแก้ม เธอหม่นโศกอยู่กับฝันคืนจันทร์แรม เย็นสายลมไล้แซมความเหน็บหนาว เธอเฝ้าเก็บความหวังมาเรียงร้อย เดียวดายอยู่กับร่องรอยอันมิอาจกล่าว ล่วงผันผ่านชีวิตและเรื่องราว ณ ค่ำคืนที่แสงดาวหลับไหล ยามนั้น เธอหลับตาฝันถึงโลกใหม่ โลกแห่งสันติภาพสันติธรรมอำไพ โลกที่ใครใครปรารถนา ฉันเอาความรักมอบมาปลอบปลุก ให้ชีวิตเธอหวังซึ่งสุขแสวงหา ซับเถอะรอยช้ำรอยน้ำตา แม้นจักต้องตื่นมาอย่างปวดร้าว ----------------------------------------- โดยคำ ลานเทวา
21 กรกฎาคม 2553 13:46 น. - comment id 1147398
สวัสดีคะ คุณคนลานเทวา Gemini58 ได้ "กำไร" ก็ตรงที่เข้ามาอ่าน "ก่อน"ใครเขาเพื่อน...นี่แหละ(เพราะเวลาของเรา "ต่างกัน" 12 ชั่วโมง) อิอิ เขียนดี๊-ดีคะ อ่านแล้ว "อบอุ่น"
21 กรกฎาคม 2553 16:23 น. - comment id 1147424
เป็นกำลังใจที่อบอุ่นดีค่ะ
21 กรกฎาคม 2553 21:12 น. - comment id 1147468
22 กรกฎาคม 2553 08:27 น. - comment id 1147506
..เป็นบทกลอนปลุกปลอบให้กำลังใจได้ดี
22 กรกฎาคม 2553 09:33 น. - comment id 1147529
22 กรกฎาคม 2553 13:44 น. - comment id 1147572
เพราะจัง
24 กรกฎาคม 2553 17:25 น. - comment id 1147873
แวะมาซับหยาดน้ำตาที่รินหล่น ฮับผม....อืม..รู้สึกดีจัง
13 สิงหาคม 2553 16:25 น. - comment id 1151041