อยากฝากดินฝากฟ้าว่าคิดถึง ฝากดาวซึ่งลอยเลื่อนเกลื่อนเวหา ฝากสายลมแผ่วพริ้วปลิวนำพา ฝากจันทราที่ลอยเด่นเป็นอาจิน ฝากอาทิตย์ยามเช้าพราวส่องแสง ช่วยส่งแรงข้ามป่าภูผาหิน ให้กระซิบแผ่วแผ่วแว่วได่ยิน ถึงยุพินทรามวัยอยู่ไกลกัน นั่งรำพึงถึงน้องนุชสุดสวาท ใจจะขาดห่วงใยเกรงใจผัน ถึงตัวไกลใจอยู่คู่เคียงกัน วอนสวรรค์ให้เห็นค่าโปรดปราณี จงช่วยบอกตอกย้ำคำว่ารัก ให้คิดหนักเมื่อชายมาเบือนหน้าหนี อย่ามองหน้าชายใดในปัตตพี จงช่วยทีเทวาข้าอ้อนวอน