นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้ คงมิไร้ สาระ หรอกนะหลาน ฟังแล้วคิด ใคร่ครวญ ทวนเหตุการณ์ จึงกล่าวขาน ขอจงฟัง เหมือนดั่งเคย ชายชรา อายุ บรรลุฝั่ง หมดกำลัง แล้วหนา นิจจาเอ๋ย ลูกมากแท้ แต่ว่า มิน่าเลย กลับเฉยเมย เกียจคร้าน เกี่ยงงานกัน สวนหลังบ้าน แลรก ปรกเป็นป่า มีแต่หญ้า รุงรัง ช่างน่าขัน ก่อนตาเฒ่า มีแรง แกแบ่งปัน ถากถางมัน ใส่ใจ ได้ผลงาม เจ็บป่วยลง คงรู้ อยู่ไม่รอด ลูกอ้อนออด เวียนย้ำ ตั้งคำถาม สมบัติพ่อ อยู่ไหน ในเขตคาม เพียงแจงความ ว่ายัง ฝังใต้ดิน อยู่ที่สวน หลังบ้าน ช่วยกันเถิด มิทันเปิด ความนัย ก็ตายดิ้น เสร็งงานศพ หาสิ่งใด เอาไว้กิน เคยได้ยิน สมบัติฝัง ที่หลังเรือน ช่วยกันถาง ป่ารก ที่ปรกออก แล้วขุดลอก ร่องสวน พรวนดินเกลื่อน มิพบทรัพย์ อันใด ผ่านหลายเดือน สิ่งที่เยือน คือผลไม้ มากมายเชียว
คนกรุงศรี 4 ก.ค. 2553 15:48 น. - ID 135669 
1386
1
0
4 กรกฎาคม 2553 21:32 น. - comment id 1143334
กุศโลบาย...แซมว่ามรดกอันนึงที่น่าอบอุ่นของเราคือ การที่คนรุ่นก่อนสอดแทรกคติสอนใจมาในตำนานแบบนี้นะคะ แซม enjoy กลอนวันนี้มากเลยค่ะ คุณคนกรุงศรี อ้อ และอีกสิ่งหนึ่งคือ ความน่าพากพูมใจที่เรามีคนสมัยนี้ ได้นำมาแบ่งปันอย่างสวยงามอีกด้วยค่ะ....ฉวฒ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
