ณ เวิ้งจักรวาล ดาวนับล้านร่วมโคจร เคลื่อนคลามิล้าอ่อน กี่ปีแสงคงเวียนวน สุริยะจักรวาล อาทิตย์หาญศูนย์กลางหน นพเคราะห์เลาะลอยวน รับแสงสาดสุริยา ดาวโลกแหล่งมนุษย์ บริสุทธิ์จรัสหล้า ผู้คนมากปัญญา ใยโง่เขลาเข้าทำลาย ธรรมชาติเคยอุดม ก็ล่มจมแห้งเหือดหาย เห็นอยู่คือความตาย ที่คืบคลุกเข้ารุกราน โลกร้อนก็ลามเลีย น้ำเน่าเสียพายุผลาญ น้ำท่วมทะโยนยาน แผ่นดินไหวคลื่นใหญ่ซัด น้ำแข็งหลอมละลาย รวมเป็นสายไหลเซาะกัด โถมสาดเข้าฟาดฟัด ทั้งเมืองหายทะเลโคลน มนุษย์สร้างเรือนกระจก ความร้อนวกมาสู่ตน โรงงานควันพวยพ่น กลับแผ่มาคร่าชีวิต ห่วงโลกจะถึงครา อย่าถามว่าใครคนผิด ร่วมกันเถิดมวลมิตร แก้ปัญหาอย่าโยนกลอง.
บพิตร 11 มิ.ย. 2553 11:20 น. - ID 135281 
1340
3
0
11 มิถุนายน 2553 12:01 น. - comment id 1135512
สวัสดีคะ คุณบพิตร Gemini58 เห็นด้วยอย่างยิ่งคะ ถ้า "เรา" ช่วยกันคนละไม้-คนละมือ โลกคงหรู น่าอยู่นิ...นิ...
11 มิถุนายน 2553 15:27 น. - comment id 1135561
ห่วงตัวเองที่สุดเลยค่ะเพียงพลิ้ว อิอิ ห่วงโลกดูแลโลกค่ะ ร่วมดูแลด้วยคนค่ะ
11 มิถุนายน 2553 22:15 น. - comment id 1135635
จริงค่ะเห็นด้วยต้องช่วยกันดูแล
12 มิถุนายน 2553 10:47 น. - comment id 1135680
ชอบมากครับ มาร่วมรักเรารักษ์โลกด้วยฅนครับ
12 มิถุนายน 2553 23:53 น. - comment id 1135827
เห็นด้วยค่ะ โลกร้อนขึ้นทุกวัน แล้วก็ยังมีปัญหาสารพัด เราควรช่วยกันคนละนิดละหน่อยเพื่อช่วยโลกนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
