เพียงลำพังกับราตรีที่เงียบเหงา พลิ้วแผ่วเบาเล้าโลมคือลมฝน เสียงเห่กล่อมโปรยปรายคือสายชล ที่ร่วงหล่นพร่างพร่ำในค่ำคืน หลับตาลงครุ่นคิดจิตสำนึก ความรู้สึกซ่อนไว้ใจแข็งขืน ข่มตาหลับใยจิตคิดหยัดยืน มิอาจฝืนหลับลงตรงห้วงกาล ดึกสงัดฝนซาฟ้าสงบ ยังซึมซบภาพฝันที่ผันผ่าน ทอดกายนิ่งเงียบงันนานเนิ่นนาน เสียงขับขานเรไรไร้รื่นรมย์ หมู่เมฆเคลื่อนผ่านเลยเผยหมู่ดาว สุกสกาวมิชื่นยิ่งขื่นขม มิอยากไขว่อยากคว้ามาชื่นชม แม้สายลมพลิ้วผ่านมิซ่านกาย ไกลแสนไกลอยู่ไหนเล่าขอบฟ้า ยามหลับตาดวงดาวเจ้าหลบหาย เพียงม่านน้ำผ่านตาก็พร่าพราย หมดความหมายคืนเหงาคืนเศร้าใจ จะเฝ้ารอแสงทองส่องขอบฟ้า รอเวลาพบเห็นเป็นวันใหม่ จะลืมเธอลืมเขาลืมใครใคร ผ่านพ้นไปเถิดคืนเหงาเท่านี้พอ.
บพิตร 9 มิ.ย. 2553 09:07 น. - ID 135216 
1269
2
0
9 มิถุนายน 2553 09:31 น. - comment id 1134424
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคืนเหงาค่ะ มีแต่คืนง่วง อิอิ
9 มิถุนายน 2553 12:54 น. - comment id 1134470
^ ^ เหมือนคนข้างบนค่ะ
9 มิถุนายน 2553 16:36 น. - comment id 1134545
แม้จะผ่านคืนเหงาไปในคืนนี้...... ก็ยังมีคืนเหงาใหม่มาให้เหงา...... จะกี่คืนก็มีเหงาเป็นเพื่อนเรา....... เปรียบเป็นเงาเหงาทอทับกับชีวี.........
9 มิถุนายน 2553 21:48 น. - comment id 1134621
เหงาๆก็เลยแวะมาบ้านกลอนอ่านบทๆเหงาๆแล้วรู้สึกดีขึ้น ความเหงาทำให้รู้สึกความวุ่นวายรอบข้างสงบลง ไพเราะมากค่ะ
10 มิถุนายน 2553 00:16 น. - comment id 1134689
อ่านแล้วเหงาตามไปเลยนะคะ ไพเราะมากค่ะ
10 มิถุนายน 2553 07:20 น. - comment id 1134715
สื่อรู้สึกได้เหงาจับใจ
10 มิถุนายน 2553 17:01 น. - comment id 1135349
ยามฝนหล่นลงมาถึงคราเหงา จมจ่อมเจ่า กับเงาอย่างขื่นขม ภาพอดีตนึกย้อนตอนชื่นชม แต่ต้องตรม เพราะคืนเหงาเข้ามาแทน ......................................... ไม่ชอบฝนตก .. นึกชังสายฝนก็งามเหงานี่แหล่ะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
