นี่หรือน้ำใจ ๐ปนเปสิ่งคละกลิ้ง อิงแอบ วนวกคลุ้งกรุ่นแนบ ฝากไว้ หลากคำเล่ห์ยลแยบ เนาสู่ จริงนา แสบสิ่งฤาชอบไซร้ จากห้วงดวงสมร.ฯ ๐ปนเปสิ่งคละกลิ้ง ฝากอิงแอบยลแยบเหลือ วนวกคลุ้งกรุ่นเจือ แนบฝากไว้มิสำราญฯ ๐หลากคำเล่ห์ยลแยบ เนาสู่แปลบฝังลึกห้วง ฝากสิ่งฤาชอบปวง ที่ผันแปรแม่ดวงสมรฯ ๐คำหวานสุดพล่านรัก จะประจักษ์สู่คำพล่าน ร้อยเล่ห์ของดวงมาลย์ หลงลมร้อยเฉไฉกลฯ ๐อึงคะนึงสุดกล่าว ปนเปเศร้าเคล้าคิดถึง บ่วงมัดสุดตราตรึง พบแต่ความปวดร้าวใจฯ ๐รักเล่ห์หรือร้อยลวง ชายหญิงตวงเก็บซ่อนไว้ หาญหักกลับเซไป เหลือสท้านผ่านอารมณ์ฯ ๐นี่หรือน้ำใจคน ลวงล่อจนหวานขมซึ้ง สนามรักเคยตราตรึง เปลี่ยนแปรผ่านห้วงกมลฯ ๐ฉันเลวเกินกว่าคบ วกเวียนพบจะขาดผึง อีกบ้ากว่าจะกลึง จะปวดร้าวเคล้าระทมฯ ๐อย่าสนเลยดีกว่า มาคบหาสู่ภัยตน เขาเกลียดเกินกว่าคน หนีห่างไว้จะได้ดีฯ ๐จงหนีสุดไกลฟ้า ด้วยลีลาพญาหงส์ มังกรจะปลดปลง อึงคะนึงสะท้านภพฯ ๐สิ่งหวานจงใคร่คิด มากจะปลิดน้ำใจคน ลวงเล่ห์ร้อยเล่ห์กล ผ่านสิ่งซึ้งจะเศร้าใจฯ ๐น้ำใจคนยากกล่าว มักสร้างข่าวเรืองวิไล หมกเก็บสิ่งนอกใน แล้วยกอ้างแต่ความดีฯ ๐จงนิ่งแล้วอิงคิด ไตร่ตรองจิตแล้วรีบหนี ห่างคนประเภทนี้ ปลดฟุ้งซ่านสราญรมย์. :- * แก้วประเสริฐ.*
7 มิถุนายน 2553 15:28 น. - comment id 1133313
แวะมาทักทายคุณลุงครับผม
7 มิถุนายน 2553 16:01 น. - comment id 1133338
น้อยใจอะไรหรือคะคุณลุง
7 มิถุนายน 2553 16:10 น. - comment id 1133341
ใครหนอมาหาญหัก ทำลายรักลงเช่นนี้ ผ่านวันและเดือนปี ใจดวงนี้ยังไม่ลืม สวัสดีค่ะครูแก้ว โคลงห่อกาพย์ ห่อกลอน หนูไม่สามารถเจ้าค่ะครู
7 มิถุนายน 2553 16:50 น. - comment id 1133364
คุณ รัมณีย์ ขอบใจมากเจ้าแต้สุดคารมรัก หลานรัก รักไปถึงไหนแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 16:53 น. - comment id 1133366
คุณ เพียงพลิ้ว หลานรักชีวิตคนมีสองด้านไม่ดีก็เลว การมอง คนในด้านดีบางทีก็กลายเป็นคนเลวเช่นลุงฉนั้น อย่าไปวางเนื้อวางตัวหลงมัวเอื้อน้ำใจก็หาได้ ประโยชน์อันใดไม่กลายเป็นตัวถ่วงคนอื่นไปก็มี นะหลาน รักหลานเราเสมอ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 16:55 น. - comment id 1133368
น้ำใจกะน้ำคลองตอนนี้แห้งแล้งพอๆกันเลยค่ะ แต่น้ำคลองแล้งเพราะธรรมชาติลงโทษอ่ะค่ะ แต่น้ำใจนี่แล้งเพราะอะไรก็ไม่รู้นะคะ
7 มิถุนายน 2553 17:03 น. - comment id 1133373
คุณ แก้วประภัสสร ศิษย์รักเอย เรียกถูกแล้วเขาเรียกว่าโคลง ห่อกาพย์ยานี11 ไม่ยากหรอกการห่อหมายถึงสิ่ง ที่เราห่อนั้นต้องยกมาให้หมด ดังที่ครูเขียนมานี้ ทุกๆตัวต้องยกให้หมดถึงจะเป็นโคลงห่อ แล้วมา ขยายการห่ออีกทีหนึ่งจะเป็นอย่างไรก็ตามใจเรา กาพย์ยานี11 นั้นมีลักษณะการเขียนสองแบบ ศิษย์เราก็รู้อยู่แล้ว จะพลิกผันอย่างไรให้เป็นฉันท์ ก็ได้หรือโศลกก็ดีย่อมได้ทั้งนั้นแต่ทั้งสองอย่าง นี้ต้องอยู่ในกฏของคำครุ คำลหุด้วย นานๆครู จะเขียนสักทีนะ ศิษย์เราเล่นได้แน่นอนเพียง จับจุดเล็กๆน้อยๆ เดี๋ยวนี้เก่งทั้ง โคลง กลอน กาพย์มากแล้ว เรียกว่าปล่อยวางได้เลย การ ฝึกครูรู้ว่าเธอเองทำจิตถึง สภาวะกลอนเป็นจิต จิตเป็นกลอนได้แล้ว ดูจากการตอบกระทู้ครู หรือคนอื่นๆใช้เวลาไม่นานก็แต่งได้ นี่คือ อานุภาพของการทำจิตให้เป็นกลอน กลอนเป็น จิตรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียว ตอนนี้อยู่ที่ศิษย์ เราจะเล่นคำพลิกแพลงอย่างไรก็ตามใจสภาวะ ของจิตนั้นยอมรับอยู่แล้วล่ะ เพียงสรรค์คำก็จบ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 17:06 น. - comment id 1133379
น้ำใจคงไม่ลวงหลอก แต่น้ำคำคงต้องตรองกันหลายๆรอบนะคะ ว่าแต่คุณแก้วเถอะ อย่าเพิ่งมีน้ำโหนะคะ
7 มิถุนายน 2553 17:15 น. - comment id 1133387
คุณ เฌอมาลย์ แม้ว่าผมจะไม่เคยเห็นเจ้าหญิงหรือเคยแต่ อาจจะไม่รู้จักหรือจำไม่ได้ก็ตาม แต่ตามสภาพที่ ตอบนั้นจัดได้ว่าเป็นคนมีน้ำใจดีงาม คนประเภท นี้จะเป็นคนสุดสวยจะเป็นเฉพาะผมนะ หากคน อื่นผมไม่อาจจะหยั่งรู้ได้ คนเราเมื่อจิตใจสวยงาม ร่างกายก็ย่อมผ่องใส ในเมื่อร่างกายผ่องใสก็ถูก จัดว่าเป็นคนสวยงามคนหนึ่งจ้า "อันน้ำจิตน้ำใจย่อมไร้รส หากหมดจดผ่องแผ้วเลิศแพร้วไสว ผ่านมลทินเข้าครองย่อมสนองไป เรืองวิไลขื่นขมภิรมย์ปอง อยู่ที่การเจียรนัยคล้ายดั่งเพชร เหลี่ยมหมดเก็จอย่างไรเป็นฝ่ายสนอง ด้วยใจเราเฝ้าปราณีตเรืองรอง นำมาครองสท้อนแสงแฝงอารมณ์." รักเจ้าหญิงเสมอ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 17:22 น. - comment id 1133404
อืมมม น้ำใจทุกวันนี้น้อยนักนะคะที่จะได้เจอ แต่อย่างน้อยในโลกของบ้านกลอนเราก็ไม่แล้งน้ำใจเนาะ
7 มิถุนายน 2553 17:24 น. - comment id 1133408
คุณ แจ้นเอง ผมมานั่งคิดดูเท่านั้นครับคนคบผมน้อยคน จะได้ดี แต่ผมไม่น้อยใจหรือโมโหใครแต่อย่างไร เพียงเขียนแค่ประชดชีวิตตัวเองเท่านั้น ผมไม่คิด จะไม่ยุ่งเกี่ยวใครหรอก อิอิ นานๆสักครั้งหนึ่งเอง "ชีวิตผมตรองไปคล้ายสายน้ำ เร่ร่อนช้ำเซซวนล้วนหันเห บ้างกระทบหินผามารวนเร แล้วสาดเทแตกฟุ้งยากจรุงใจ." ขอบคุณมากครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 17:36 น. - comment id 1133419
วันนี้ไม่มีอะไรให้ ขอมอบดอกไม้แด่คุณครู เป็นกำลังใจให้สู้ จากใจหนูผู้แสนไกล
7 มิถุนายน 2553 17:41 น. - comment id 1133427
คุณ โคลอน "ชีวิตคนมากมายหลายกลาดเกลื่อน น้ำใจเอื้อนยากเย็นแสนเข็นเหลือ ปรวนแปรเปลี่ยนเวียนวนจนยากเจือ บ้างเอื้อเฟือเหยียบย่ำเติมซ้ำคนอง." อันน้ำจิตคนเรายากเฝ้าประสงค์ บ้างบรรจงบ้างหยาบมิทราบสนอง ปากเป็นหวานใจหินยากจินต์กรอง เฝ้าแซ่ซร้องจนใจให้หมางเมิน ผมเป็นคนเลวทรามมิงามหน้า คนเพียรหาเป็นภัยให้หมองเขิน กลัวเพียงเขาชอกช้ำระกำเกิน จะหมางเมินรุ่งโรจน์โชติรจนา ส่วนผมเองร้อนเย็นเห็นมาแล้ว ขาดผ่องแผ้วระกำซ้ำเติมหา กลัวคนอื่นหมองหม่นปนอุรา หากได้มาคบเราถูกเฝ้าาเมิน." ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 17:41 น. - comment id 1133428
น้ำใจมอบให้กัน สัมพันธ์จึงงามเพลิน ถ้อยขานจากโขดเขิน มาวางเคียงเพลงหวานคลอ สุขอย่าได้สร่าง
7 มิถุนายน 2553 17:51 น. - comment id 1133436
คุณ ครูกระดาษทราย "ช่อกุหลาบชมพูล้วนชูช่อ แสงเล่นล้อเพชรวาวอคร้าวแสง วูบวาบแห่งน้ำใจไม่พลิกแพลง ประดับแห่งแวววับประทับจินต์ ล้วนสรรค์สร้างสิ่งหวังยังความแพร้ว ประดับแก้วเจิดจรัสคล้ายจัดสินธุ์ ให้เย็นเยือกห้วงน้ำล้ำชีวิน ล้างมลมินขอบคุณการุณใจ." ขอบคุณมากครับครู รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 17:58 น. - comment id 1133437
คุณ คอนพูทน "คนภูธรคอนพูทน หวานซึ้งจนซาบซ่าน แผ่ไปซึ่งไพศาล จนเบิกบานสราญใจ งามคำอันล้ำเลิศ แสนประเสริฐสว่างใส เจิดจรัสประพัฒน์ใน ขอคุณได้สุขสราญ." ขอบคุณมากครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 20:30 น. - comment id 1133492
ดอกไม้สวยนะครับ แวะมาชื่นชมผลงาน ครับ
7 มิถุนายน 2553 20:54 น. - comment id 1133526
ครูคะ....สวัสดีค่ะ... มาชมงานของครูค่ะ
7 มิถุนายน 2553 21:17 น. - comment id 1133550
คุณ อรุโณทัย "อันดอกไม้เปรียบไปคล้ายนารี สวยมากมียังหมองต้องสับสน จะป่วนเศร้าบั่นทอนอ่อนกมล กลิ่นหอมล้นเจือจางอย่างคบเรา ชีวิตที่ผ่านมายากคว้าใส่ สั่นห้วงใจพลิกคว่ำเป็นดำขาว คบหาคนผ่านเรายากเฝ้าสกาว ถึงเรื่องราวเล็กใหญ่ไม่เบ่งบาน ดำริห์ห้วงผ่านมาดุจกาฝาก พอแตกลากชูช่อขอประสาน กับตัดทิ้งพร่ำบ่นทนรำคาญ คิดสนุกสนานหักลงตรงกลางกอ สิ่งที่เอื้อผ่านไปสายลมแผ่ว ยากจะแว่วคืนกลับนับเหลือขอ เหมือนต้นไม้ขาดน้ำยากย้ำพนอ ยากจริงหนอจะดับอับกานต์กลอน." แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 21:27 น. - comment id 1133559
๐ เสี้ยวหนึ่งซึ้งหยดน้ำ-.......ใจนาง เย็นราดหยาดเร้นราง......ร่างแล้ว ถ่ายร้อนถอนร่ายถาง.....ถากร่ำ คำนิดคิดนำแคล้ว......แค่น้องอย่าแหนง ฯ ๐ บางเสี้ยวเบี้ยวช่างเบ้....ช่วงเบน แผลบาดพาดแบะเห็น....ห่ามห้วน น้ำพิษพินิจเป็น......กลายกลับ ทิ่มปักถากปิ่มถ้วน....ปริท้อไป่ถาม ฯ มาทักทายครูแก้วครับ
7 มิถุนายน 2553 21:40 น. - comment id 1133577
คุณ แกงฯ "การละเล่นคนบ้ามาแอบแฝง ยากเรี่ยวแรงเซซัดผ่านจัดหา สิ่งดีเลิศอ่อนด้อยน้อยพัฒนา มิอาจคว้าล้ำเลิศประเสริฐครอง ศิษย์รักเอยผ่านครูอดสูไหม มิอาจไกลดั่งจันทร์นั้นมาสนอง จะพบสิ่งอับเฉาเฝ้าหมายปอง ต้องหม่นหมองสิ้นเนื้อประดาตัว ใครผ่านมาเพียงพบประสบแล้ว สิ่งเพริศแพร้วในฝันนั้นดับสลัว มิอาจเผยอหมองหม่นจนน่ากลัว มันพันพัวสิ้นสว่างสร้างเมฆินทร์ จะบดบังความเจริญแลก้าวหน้า สุดไขว่คว้าเทียบสายกระแสสินธุ์ พบโขดหินหน้าผาตกโรยริน เหลือเพียงกลิ่นเหม็นอับนับจืดจาง." รักศิษย์เราเสมอครูมีแต่น้ำใจเท่านั้น แก้วประเสริฐ.
7 มิถุนายน 2553 21:56 น. - comment id 1133587
คุณ กิ่งโศก ปั่นป่วนสุดซาบซึ้ง อลงกร หาญหักจนถอดถอน สิ่งซึ้ง เรืองรองถูกบั่นทอน เหลือสิ่ง ฝันแฮ หมดสิ่งยากโกรธขึ้ง หมดแล้วไป่สนอง รัญจวนหายขาดแล้ว สิ่งปอง จริงเฮย ยากกล่าวพลิกเรืองรอง ลบสิ้น สุดคว้าไขว่เฝ้าครอง หมายสู่ สวรรค์เอย เหลือสิ่งแค่ปลายลิ้น ยากแท้เปล่งเสียง. รักศิษย์เราเสมอ การเป็นศิษย์ครูแค่คน บ้าหาสาระมิได้นา แก้วประเสริฐ.
8 มิถุนายน 2553 00:53 น. - comment id 1133640
สวัสดีค่ะคุณครู แวะเข้ามาชื่นชมผลงานอีกครั้งค่ะ
8 มิถุนายน 2553 06:51 น. - comment id 1133694
หวัดดีครับครู รักเสมอ
8 มิถุนายน 2553 08:23 น. - comment id 1133711
สายธารที่ไหลเชื่ยว และคดเคี้ยวลัดเลาะไป ยังเย็นฉ่ำชื่นใจ ล้นทรวงในตราบนิรันดร์ โอ้หนอน้ำใจคน ล้วนเวียนวนทำหม่นหมอง ต่างคนต่างมุมมอง จึงร่ำร้องเป็นอาจิณ แหะๆ..อ้อยไม่รอดแน่ๆค่ะครู กาพย์ห่อโคลง
8 มิถุนายน 2553 10:43 น. - comment id 1133761
สรรพสิ่งเป็นไปตามยุคสมัยที่น้ำใจแห้งเหือด
8 มิถุนายน 2553 13:06 น. - comment id 1133821
คุณ การัณยภาส สวัสดีครับ อิอิ เขียนบทนี้ระบายความรู้สึก ในใจออกมาได้ เลยโล่งอกไปอีกเปาะหนึ่ง อันที่ จริงผมไม่ได้โกรธเคืองหรือเล่นแง่งอนคนในบ้าน นี้ที่แสนจะดีทุกๆคนแหละจ้า เพียงแต่ประสบสิ่งที่ ผมเองน้อยใจนอกบ้านนะ เลยมาระบายทางนี้จะ เห็นว่าผมจะตอบด้วยกลอนบ้างโคลงบ้างเพื่อหาทาง ระบายสิ่งในใจที่หมกหมมไว้ให้เจือจางลงไปเท่า นั้นเองครับ สบายดีอยู่หรือครับผมเองระยะ นี้แย่ต่อสุขภาพมากเลย หงุดหงิดง่ายๆครับ ตอนนี้โล่งอกไปแล้วล่ะ ขอบใจมากนะจ๊ะที่แวะ มาเยือนอีกครั้ง คงได้รับสิ่งหลากหลายไปด้วย นะ ขอให้สุขสวัสดีมีชัยจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
8 มิถุนายน 2553 13:10 น. - comment id 1133823
คุณ ป๋อง สหายปุถุชน สวัสดีจ้าเจ้าป๋องฯ พลอยรับอารมณ์ผมไปด้วย นะเลยระบายทางโคลงกลอนไว้ อย่าถือสาคนแก่ ที่อารมณ์มักหงุดหงิดง่ายและยิ่งตอนนี้สุขภาพโรค เบียดเบียฬด้วยยิ่งมองอะไรในแง่ลบหมด อิอิ ตอนนี้ปลอดโปร่งโล่งใจ เลยคิดจะเขียนอะไรแก้ ตัวไว้บ้างนะ รักเธอเสมอดุจดินรักฟ้าเน๊อะ อิอิ แก้วประเสริฐ.
8 มิถุนายน 2553 13:18 น. - comment id 1133830
คุณ เทียนหยด เจ้าอ้อยเอ๋ยศิษย์รักเรา เรื่องโคลงห่อกาพย์ กาพย์ห่อโคลงนั้น ตามตำราว่าเป็นโคลงห่อกาพย์ ครูเคยพิจารณาเรื่องนี้แล้ว อันที่จริงน่าจะเป็น กาพย์ห่อโคลงเสียมากกว่าแต่ ทำไมครูบาอาจารย์ ท่านเรียก โคลงห่อกาพย์ สงสัยจนทุกวันนี้แหละ ทั้งๆที่เนื้อเรื่องส่วนใหญ่เป็นกาพย์ทั้งสิ้นเพียงแต่ ยกเอาโคลงทุกๆอักษรประโยคมาตีแผ่ไว้ในกาพย์ แล้วขยายตามจินตนาการเรา ที่เขียนมานั้น ดีแล้วล่ะงามแล้ว ทำไมจะทำไม่ได้ถ้าเป็นศิษย์ เราต้องทำได้ซิ จะได้ดีหรือไม่ดีอีกเรื่องหนึ่ง ครูเองก็ใช่ว่าจะเขียนดี ก็เป็นไปตามอารมณ์ ของคนบ้าช่างคิดช่างปรุงแต่งเท่านั้น ถุกใจครู แต่อาจจะไม่ถูกใจคนอื่นก็ได้ เป็นเรื่องธรรมดา เสียแล้ว คิดว่าทำในสิ่งที่ดีแล้วผิดถูกไม่ต้อง ไปคำนึง เราเล่นสิ่งนี้เพื่อใช้ระบายในใจเรา หาใช่ที่จะไปประกวดแข่งขันกับใครรู้ไว้เพื่อ ประดับความรู้ว่าครั้งหนึ่งก็สามารถเขียนกับเขา ได้เช่นคนอื่น ไม่ต้องเกร็งหรือกังวล เราเล่น เพื่อความสบายใจเราเป็นดีที่สุดแล้วล่ะ ผิดถูก ไม่ต้องไปคิดถึงมัน เขาจะว่าเราโง่หรือบ้าก็ ช่างเขา ปากคนยิ่งกว่าปากกา นินทาคนเก่ง สารพันเรื่องอย่าไปสนใจนอกจากตัวเราเท่านั้น ก็จะสบายใจ จำไว้นะศิษย์รักยิ่งของครู รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
8 มิถุนายน 2553 13:24 น. - comment id 1133835
คุณ คนลานเทวา ขอบคุณ ใช่แล้ว สรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนแล้ว แต่เป็นอนิจจังทั้งสิ้นหาได้คงสภาพใดๆไว้ไม่ ย่อม แปรเปลี่ยนผันไปตามสภาวะธรรม หาใช่เกิดจาก บุพเพสันนิวาสหรือลิขิตใดไม่ เรานี่แหละลิขิตมัน เองแต่ก็ยังอยู่ในสภาวะธรรมอีก ทุกๆคนที่อยู่บน โลกใบนี้ล้วน ถูก ตัณหา มานะ ทิฐิ เข้าครอบงำ กันสิ้นนี้พูดทางโลกนะครับ หากเป็นทางธรรมจะ เป็น ตัณหา ราคะ โลภะ โทสะ คุณเองคงจะรู้อยู่ แล้ว ขอให้คุณมีความสุขในทางธรรมลุล่วง พ้นจากวัฏฏสังสารด้วยนะครับ ขอบคุณที่อุตส่าห์ แวะมาเยี่ยมครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
8 มิถุนายน 2553 14:06 น. - comment id 1133881
แปลกหนอคนร้ายดีอยู่ที่เขา กำหนดเอาต้องอย่างนั้นต้องอย่างนี้ ค่าของเราอยู่ที่เรา สิพึ่งมี ดีไม่ดีเป็นเรานี่สิรู้ตัว อย่ากำหนดกฏเกณฑ์ว่าฉันผิด หากว่าคิดตั้งข้อแม้แต่เรื่องชั่ว ใจฉันหรือใจใครใสขุ่นมัว ย่อมรู้ตัวแก่ใจ หรือไม่จริง มาทักทายค่ะ
8 มิถุนายน 2553 17:43 น. - comment id 1134199
ึคุณ สายลมเดือนตุลา ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทายนับว่าเป็น เกียรติมากครับ ครับทุกๆสิ่งทุกๆอย่างใจเป็น ประธาน ใจเป็นบ่อเกิดแห่งความทุกข์ก็ดีไม่ ทุกข์ก็ดี สุขก็ดีไม่สุขก็ดี การไม่ทุกข์ไม่สุขก็ดี ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่เป็นเวทนาทั้งสิ้นการที่คน เราต้องเกิดการมีปัญหานั้นก็ด้วยสันดานดิบของ คนเรานั้นมีเหตุปัจจัยสามประการคือ ตัณหา มานะและทิษฐิเป็นตัวเริ่มต้นกำเนิด ฉนั้นหาก เราไม่ติดยึดถือมั่นในสิ่งเหล่านี้ ใจเราก็จะ เกิดความว่างเปล่า เกิดปิติขึ้นมาแล้วลุล่วง เข้าอุเบกขา หรือทางฌานสมาธิเรียกว่า เอกัคคัตตารมย์ หากจะมีลักษณะคล้ายๆกัน แต่ไม่เหมือนกันครับทางโลกก็สิ้นสุดแค่ อุเบกขา ส่วนทางธรรมก็เข้าสู่ฌานต่างๆลุผ่าน หากไม่ติดยึดต่อฌานนั้นๆจนผ่านโสดาบัน ลุล่วงพ้นจากโลกียฌานเข้าสู่อรหัตมรรค ผล สำเร็จกิจในพุทธศาสนาครับ ฉนั้นจะเห็นได้ว่า "ใจ" นั้นสำคัญยิ่งจะ สำเร็จหรือไม่ก็ล้วนเกิดจาก ใจ ทั้งสิ้น โทษ ทีครับที่โม้มากไปหน่อยครับ หวังว่าอาจจะได้ ต้อนรับคุณอีกนะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
10 มิถุนายน 2553 12:33 น. - comment id 1135132
คุณชายฯ แสงดาวมีเรื่องยุ่งมากหลายวัน นานๆได้ มาแวะก้อหายคิดถึงห้องนี้ไปบ้าง.... รักษาหัวใจนะคะเคารพค่ะ
10 มิถุนายน 2553 12:43 น. - comment id 1135137
คุณ ทางแสงดาว "สิ้นแสงดาว ดุเหว่าเรียกร้อง จากสุมทุม ลุ่มน้ำแม่กลองฯลฯ" อ้าวไหงเป็นงั้นไปคุณหญิง อิ อิ เพื่อให้คุณหญิงได้สบายใจจ๊ะสร้างบ้านสัก หลังซิครับ เป็นกระต๊อบพออยู่ได้แล้วตั้งชื่อบ้าน ว่า "สิ้นทางกังวล" อิอิ เลียนแบบใครหว่า อุ๊ย ไม่เอาเดี๋ยวติดคุกตอนแก่เน๊อะ รักคุณหญิงเสมอ แก้วประเสริฐ.