มีดบาดมือเลือดไหลยังไม่เจ็บ โดนตอกเล็บร้อยหนยังทนไหว เอาปืนยิงต่อหน้าฆ่าบรรลัย ดีกว่าใจถูกย่ำช้ำเกินทน แค้นสุอแค้นแต่แสนรักอยากหักจิตร นอนนั่งคิดอยากตายวันหลายหน ให้เราช้ำทำได้โอ้ใจคน แสนหมองหม่นเจ็บปวดรวดร้าวใจ บอกรักอยู่ดีๆมาหนีหน้า เจ็บเป็นบ้าใจคนสุดทนไหว ใยไม่เอ่ยจำนรรเล่าขวัญใจ พี่ผิดไรจึงตัดขาดสำพัน พี่ไม่มียศฐาบันดาศักดิ์ ให้น้องรักอิ่มใจให้สวนสัน หรือตำแหน่งใหญ่โตโอ้อวดกัน ตัวพี่นั้นไม่มีให้ได้เชยชม หากจะให้แต่ความรักความภักดี หากจะมีก็แต่ใจให้งามโฉม ยามเธอทุขมีแค่ปลอบประโลม ไร้เงินถมปรนเปรอบำเรอนาง น้องจึงคิดห่างไกลจากใจพี่ ชั่วหรือดีไม่บอกมาพาใจหมาง พี่เหมือนเรือร้ายร้ายไกล้อับปาง น้องตีห่างพาใจหนีให้พี่ตรม
30 พฤษภาคม 2553 13:00 น. - comment id 1130589
สวัสดีคะ คุณวิหก หลงลม "อย่าทนฝืน เพื่อนาง ใครบางคน อย่าอดทน กับคนที่ มิเห็นค่า อย่ามัวปล่อย ให้วัน และเวลา ชักนำพา หัวใจ ให้ตรอมตรม" ถ้าอยากจะแก้แค้นอย่างมี "ความสุข" ล่ะก็ รีบลุกขึ้นมา "เริ่มต้น" กับคนใหม่ซิคะ ทำตัวให้ "สดใส" แถมไร้ทุกข์ด้วย
30 พฤษภาคม 2553 13:43 น. - comment id 1130612
เมื่อทนรักทนช้ำยิ่งต่ำค่า ปล่อยเวลาเคลื่อนผ่านสมานเเผล เขาไม่รักไม่สนใจไม่ต้องเเคร์ มีมิตรเเท้อีกมากมายอยู่รายเรียง เเค่ลองเปิดหัวใจไม่จมปลัก อยู่กับรักที่บิดเบี้ยวเป็นเสี่ยวเสี่ยง ขอเป็นหนึ่งกำลังใจอยู่ใกล้เคียง เป็นหนึ่งเสียงที่โต้ตอบมาปลอบใจ
31 พฤษภาคม 2553 08:11 น. - comment id 1130768
สวัสดีคะ เจ็บที่กายยังไม่เจ็บ ถ้าเทียบกับเจ็บที่ใจแล้ว...กลอนวันนี้เจ็บปวดมากเลยคะ สู้ ๆ ต่อไปนะคะ