ในแววตาอ่อนโยนที่เฝ้ามอง... กับสายตาหลบซ่อนที่ฟ้องว่าห่วงหา แอบยิ้มจางๆให้เธอทุกครั้ง...บางเวลา ทุกครั้งที่เธอเริงร่า...เป็นสุขใจ ในแววตาของเธอที่อ่อนโยนสุกใส บ่งบอกไม่เคยรับรู้อะไร...จากใจฉัน รู้สึกดีดีสัมผัสที่มี...ให้แก่กัน รู้สึกได้เพียงแค่เพื่อนเท่านั้น...ฉันเข้าใจ ฉันเหมือนหนังสือเล่มเดิมที่เธอเคยมองผ่าน เหมือนหนังสือที่เธอไม่เคยสนใจจะอ่าน...หยิบวางไว้ สำหรับฉันคำว่าเพื่อนที่มอบให้...มันค้ำคาใจ ไม่เคยรู้เลยใช่ไหม...ว่าเพื่อนคนนี้มันเปลี่ยนไป " เพราะเธอ "
12 พฤษภาคม 2553 22:09 น. - comment id 1127199
โดนใจ.... แต่ไม่กล้าบอกเธอ...
12 พฤษภาคม 2553 22:55 น. - comment id 1127216
12 พฤษภาคม 2553 23:51 น. - comment id 1127239
จี้ดใจจังเลยอ่ะ แบบว่าโดนใจมากเลย มันเจ็บอยู่ลึกๆนะ อย่างที่ยากจะบรรยายจริงๆ ดีแล้วล่ะที่เราจากกันไป ไม่เจอกันนะดีที่สุดแล้ว (รำพึงรำพันไปเรื่อยเลยนะเนียะ) กลอนเพราะดีค่ะ
14 พฤษภาคม 2553 15:43 น. - comment id 1127492
อันผุ้ชาย พายเรือ นั้นเชื่อได้ มีแต่ความ จริงใจ มาเสนอ มีแต่รัก มาให้ เธอนะเออ รักเสมอ ทุกคน นะตัวเอง หญิงน่ารัก ก้อพาย เข้าไปจีบ เพราะเร่งรีบ จีบสาวอีก เธอรู้ไหม ไม่เจ้าชู้ แค่เป็น คนหลายใจ แต่ทำไม ถึงหยิบปืน มายิงเรา
18 พฤษภาคม 2553 02:57 น. - comment id 1128092
18 พฤษภาคม 2553 09:16 น. - comment id 1128126
Out of all the treasures in the world, there is noyjing more than giving someone you love a...piece of your heart.
18 พฤษภาคม 2553 09:19 น. - comment id 1128127
สะกดผิดคะ...ขอโทษนะคะ bad...spelling ขอแก้คำนิดนึง "there is nothing"