จิตรกรรมแห่งบทกลอน

cicada

มาแบ่งปันกันสนุกนะคะ  แซมว่า การเขียนกลอนก็เป็นหนึ่งใน ศิลปะที่บุคคลจะแสดงออกเพื่อแบ่งปัน passion กับคนที่คล้ายๆกัน และก็คงเหมือนกับทุกอย่างในชีวิตเรา ที่มีทั้งคนเห็นด้วย และไม่เห็นด้วย ซึ่งนั่นก็คือความงดงามของชีวิตค่ะ   แต่แรก แซมตั้งชื่อกลอนนี่ว่า เสื้อหลายสี (ตอนนั้นง่วงมากค่ะ)แต่จริงๆแล้ว แซมอยากจะหมายความว่า บทกวีก็เหมือนภาพวาด ซึ่งความหมายของมันอยู่ที่ผู้เสพค่ะ 
อันคำกลอน  วอนว่า  ภาษาศิลป์
ชนทุกถิ่น  เพรียกเพราะ  เสนาะใส
วรรณกรรม  นำน้อม  ชนพร้อมใจ
ยามเมื่อไขว่  คว้าหา  ต่างอารมณ์
	
        ดังได้เสพ  ศิลปะ  มีคละคล่ำ
	หวานชื่นฉ่ำ  แข็งกร้าว  บางคราวขม
	ร้อยอักขระ  สละสลวย  ด้วยคารม
	บ้างพรูพรม  คำหยาบ  อาบยาพิษ
ผู้สร้างสรรค์  พันเชื้อ  เหลือจะนับ
แม้กำกับ  คอยหา  ว่าท่านผิด
จะสอดส่อง  ขุดค้น  คนต้นคิด
ว่าพูดผิด  แหวกข้อง  ของโบราณ
	
        อันคำกลอน  วอนว่า  ภาษาศิลป์
	ผู้ยลยิน  ล้วนแสวง  แหล่งสื่อสาร
	หมายเสพส้อง  ต้องตรึก  นึกนานนาน
	ใช้พื้นฐาน  ส่วนตน  ลองค้นดู
พื้นฐานจิต  ผิดระดับ  รับไม่ไหว
พื้นฐานใจ  ต่างขั้น  พลันหดหู่
ดั่งภาพวาด  นามธรรม  ใช้นำดู
ไม่เลิศหรู  สีแสง  แต่แฝงนัย
	
        จะศึกษา  เรียนรู้  ดูให้ถ่อง
	โลกมีสอง  ฝั่งฟาก  ฝากขานไข
	แม้จะตรึก  ศึกษา  วิชาใด
	ควรแบ่งใจ  เปิดกว้าง  อย่างถ่อมตน
สุนทรภู่  ครูท่าน  อาจารย์พ่อ
ร่ายกลอนต่อ  บทกวี  มีทุกหน
สร้อยสำนวน  กระบวนแจ้ง  แถลงกล
มีปะปน  เล่นคำ  เป็นสำนวน
	
        แม้ยามเศร้า  อ่านกลอน  นอนร้องไห้
        ยามสุขใจ  กลอนสัพเพ....  ยังเสสรวล
        ยามทุกข์ยาก   กลอนเศรษฐี  ยังยียวน
	ยามคร่ำครวญ  กลอนใด  ก็ไม่งาม
อันคำกลอน  วอนว่า  ภาษาศิลป์
แม้ใช้จินต์  จารจัด  ไม่ขัดขาม
ปล่อยตัวตน  พ้นบ่วง  ห้วงนิยาม
กลอนจะหยาม  คนจะเหยียด  ไม่เคียดเคือง