ยามตะวันเลื่อนดับลับขอบฟ้า ดังอุราครวญคร่ำเฝ้าร่ำร้อง ท้องนภาอันความมืดเข้ายึดครอง ดุจดั่งความเศร้าหมองยึดครองใจ เมื่อความมืดมาเยือนค่ำคืนนี้ จะมีไหมดาวดวงไหนส่องใจฉัน ให้คลายความทนทุกข์ทรมาน ให้ใจที่ร้าวรานพลันหายดี แหงนมองดูดาวบนฟ้าราตรีนี้ แทบไม่มีแสงวับวาวพร่างพราวส่อง ดาวดวงน้อยจะรู้ไหมใครจดจ้อง รอให้แสงดาวสาดส่องชโลมใจ แม้ต้องรออีกนานสักแค่ไหน นานเท่าไหร่ก็จะรอถึงวันนั้น หมื่นทิวาพันราตรีคงมีวัน ที่ดวงดาวพราวแสงส่องคลายหมองใจ なでしこ
1 พฤษภาคม 2553 11:48 น. - comment id 1119420
คืนเดือนแรมแจ่มจ้ารดาดาษ กระพริบวาดปรารถนาทิวาเหงา ดาวเอ๋ยดาว...คราวส่องสู่ห้องเงา โปรดบอกเขาเจ้าคือสื่อแทนใจ..
28 เมษายน 2553 06:45 น. - comment id 1124202
แวะมาทักทายฮับ เพิ่มสัมผัสระหว่างบทอีกนิดจะแจ่มและแหร่มเลยนะฮับ
29 เมษายน 2553 03:07 น. - comment id 1124409
แวะมาชื่นชมผลงานครับ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะครับ
5 พฤษภาคม 2553 22:51 น. - comment id 1125786
ความเหงาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้นะ เป็นกำลังใจให้นะครับ กลอนเพราะมากครับ
5 พฤษภาคม 2553 23:04 น. - comment id 1125790
เศร้าจังค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะ อดทนเพื่อพ้นผ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ แล้วคุณก็อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองด้วยนะ