เร็วจริงหนอ เพียงพริบตาเดียวก็เลือนหาย ได้เห็นเพียงเสี้้ยวนาที หากมิอาจจับไว้ได้ ก็จะเลือนหายไปในอากาศ ไม่กลับมาอีก ดั่งสายลมที่พัดอยู่รอบกาย ดุจสายน้ำที่ไหลเรื่อยริน ดั่งกาลเวลา ไม่มีวันกลับมาอีก หลายคราเราก็เสียดาย เสียดายยิ่งนัก ความคิดที่ปรากฏวูบขึ้น ราวความลับที่ยิ่งใหญ่ ราวของขวัญอันล้ำค่านั้น อยากบันทึกไว้ อยากเขียนมันออกมา อยากจะใช้ ไฟ ที่มีนี้ อยากจะใช้จนหยดสุดท้าย
25 เมษายน 2553 21:49 น. - comment id 1123835
ถ้าตัดสินใจทำอะไรลงไปแล้วก็ตามอย่าได้เสียดายในผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น แต่จงยิ้มรับมันอย่างภาคภูมิ
26 เมษายน 2553 23:34 น. - comment id 1124043
แม้เลือนหาย.... อย่าเสียดาย จงจดจำ เปลวไฟที่ลุก ว่าแสงสี มันสวยสดเท่าใด ยังดีกว่า ไฟมันไม่ลุกขึ้นมาเลยนะคะ