อนงค์นาง

25 เมษายน 2553 22:32 น. - comment id 1123672

หนูสน

25 เมษายน 2553 20:45 น. - comment id 1123807

แวะมาอยู่เป็นเพื่อนจ้า
จะได้ไม่เหงานะ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

25 เมษายน 2553 21:04 น. - comment id 1123818

แวะมาอยุ่เป็นเพื่อนแก้เหงาฮับ

ผู้หญิงช่างฝัน

25 เมษายน 2553 21:49 น. - comment id 1123836

....

เรไร

26 เมษายน 2553 00:15 น. - comment id 1123848

บรรยากาศรอบกายคล้ายจะเหงา
ความว่างเปล่าราบเรียบช่างเงียบเฉย
อาจเพราะใจว้าวุ่นมิคุ้นเคย
ยากจะเอ่ยความหลังที่ฝังใจ

ใช่มีเธอผู้เดียวที่เปลี่ยวเปล่า
อาจเป็นเขาคนนั้นก็หวั่นไหว
ความรู้สึกนิ่งนึกลึกข้างใน
มีบางใครยังมิอาจขาดสัมพันธ์

เราเหมือนอยู่อย่างเหงาที่เราอยู่
เพียงมองดูทุกก้าวย่างอย่างหวาดหวั่น
เกรงเวลาพลัดพรากเราจากกัน
ความเปลี่ยนผันนำเราผ่านกาลเวลา

เมื่อวานเหงาวันนี้เธออย่าเพ้อเหงา
คงไม่เศร้าเสียใจมากไปกว่า
มองคนเหงาคนไกลนอกสายตา
จะรู้ว่าความเหงาเราเท่ากัน

เคยไหม แม้มีผู้คนรอบกาย หัวใจก็ยังเหงา

ปรางทิพย์

26 เมษายน 2553 01:39 น. - comment id 1123853

หากชาชินจินต์พบสงบเหงา
แม้ฟ้าเทาเงาหม่นสุดทนไหว
จงหลับตาอย่าท้อก้าวต่อไป
เก็บหัวใจไร้รักไว้สักครา

มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วค่ะ 

แทนคุณแทนไท

26 เมษายน 2553 09:02 น. - comment id 1123876

ใจตัวเองตอบตัวเองว่า "เหงา"

สาวดำ-รำพันรัก

26 เมษายน 2553 11:10 น. - comment id 1123919

 ... พี่รดา เคยมั๊ยคะ ? 
แม้ยามนี้ที่เรา มีเขา อยู่ข้างกายบางที่ก็คล้ายว่าจะเหงา ... 

เหงาเพราะไม่รู้ว่าเรา .. มีใจเขา 
หรือมีเพียง แค่กายเขา .. 

อุ๊ว่ามันเหงา
และเยียบเย็นในความรู้สึกยิ่งกว่า

ไม่ได้ทักทายตั้งนาน .. ระลึกถึงอยู่เสมอนะคะ

ภากร

26 เมษายน 2553 11:23 น. - comment id 1123923

ทำไมเหงา ใยเราเศร้า ใจเรารู้
ทำไมเรา หดหู่ ใครรู้บ้าง
ทำไมเงียบ งงงัน ทุกข์อำพราง
ทำไมอ้างว้าง กอดเข่า ซึมน้ำตา

ทำไมใคร ต่อใคร ดูสุขสม
ทำไมเขา เริงรมย์ สุขหรรษา
ทำไมต่าง กับเรา ดั่งดินฟ้า
ทำไมโลก นี้หนา อยุติธรรม 

....สุขหรือทุกข์ใกล้กันแยกไม่ออกเลย

เฌอมาลย์

27 เมษายน 2553 12:52 น. - comment id 1124104

ความเหงามันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ

ชอบตามเป็นเงาตามตัวซะด้วยซิคะ

ปรางทิพย์

28 เมษายน 2553 01:12 น. - comment id 1124198

ไม่มีใครอยากเหงานะคะ
แต่ความเหงากับเรามักจะ เดินไปด้วยกัน

ต้นน้ำ

28 เมษายน 2553 05:46 น. - comment id 1124200

คุณรดาครับ
สำนวนกลอนช่างคุ้นใจ
จะว่าใช่...ก็ไม่ใช่...
กระไรหนอใจ...ไยคิดถึง
คนเคยซึ้ง...ที่มาร้างห่างหัวใจ!!!

ขอบคุณคุณรดาที่สร้างสรรค์บทกวีที่งดงามให้อ่านครับ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

28 เมษายน 2553 16:20 น. - comment id 1124309

ถ้าต่างคนต่างเหงาเราควรคิด
มาผูกมิตรร่วมเหงาเราทั้งสอง
มาคล้องแขนเกี่ยวก้อยค่อยประคอง
เหมือนพี่น้องท้องติดกันฉันและเธอ


อิอิ ต้องขยายความท้องติดกันหน่อย หมายถึงหัวปีท้ายปีน่ะ อิอิ

รดา

16 พฤษภาคม 2553 07:00 น. - comment id 1127749

ขอบคุณ นู๋สน สุริยันต์ ที่มาอยู่เป็นเพื่อนจ้ะ

ขอบคุณ สำหรับดอกไม้ไว้อาลัยนะคะ คุณผู้หญิงช่างฝัน อนงค์นาง คุณปรางทิพย์

เรไร..จ๋า..
ใช้ความเหงาเข้าอ้อนออด
แลกอ้อมกอดที่แสนอุ่น
ขอเพียงกอดคนเคยคุ้น
แนบอกอุ่นให้เหงาคลาย

..อิอิ..เคลียร์กันเองเน้อ..

ระลึกถึงเช่นกันจ้า สาวดำ-รำพันรัก

มองสุข ก็สุข มองทุกข์ ก็ทุกข์ ใส่แว่นดิ ภากร!!

ความเหงามันเข้าแล้วออกยากซะด้วยสิคะ เฌอมาลย์

คุ้นใจ ใช่เลยค่ะ ไม่มีรดาเทียมค่ะต้นน้ำ

วกเข้าเรื่องได้ตลอดนะคะ ดูท่าจะชอบพี่น้องท้องติดกันนะเนี่ยคุณฤกษ์