ผู้ร้ายปากแข็ง
Saran
มีคำที่ฉันอยากเอ่ย
เฉลยความรู้สึกนั้น
ยิ่งเนิ่นยิ่งนานผ่านวัน
ยิ่งล้นใจฉันทุกที
อยากบอกตั้งแต่วันแรก
ความกลัวเข้าแทรกใจฉัน
แค่เพียงได้สบตากัน
มันยากเกินกว่าอธิบาย
เป็นใบ้นิ่งอึ้งเมื่อเจอหน้า
จ้องตาเธอส่งยิ้มหวาน
ร้อยพันคำที่เก็บไว้เนิ่นนาน
ทั้งที่เมื่อวานอยากเอ่ยแทบขาดใจ
อยากบอกว่าไม่เคยคิดถึง
ไม่เคยซึ้งไม่เคยเลยจะหวั่นไหว
ไม่คิดชอบเธอมากกว่าผู้ใด
ไม่เคยห่วงใยสักวินาที
ไม่เคยสักครั้งอยากบอกว่าหวง
ไม่เคยจะห่วงกลับบ้านถูกไหม
ไม่เคยจะหึงเมื่อมีใครๆ
มาเกาะมาใกล้หัวใจของเธอ
ไม่เคยใจสั่นเมื่อเธอยิ้มให้
ไม่เคยเป็นใบ้ตอนสองต่อสอง
ไม่เคยแอบเฝ้ายิ้มหวานแอบมอง
ไม่เคยจะต้องรีบหลบสายตา
เหตุผลเดียวที่ไม่เคยบอก
กลัวหาว่าหลอกแกล้งเธอใช่ไหม
ความจริงแล้วฉันมันไม่เหมือนใครๆ
คือปากไม่ตรงกับใจเท่านั้นเอง