ไม่มีอะไรจะบอกกล่าว กับเรื่องราวที่จบลง หากพูดไปคงไม่พ้นคำแก้ตัวอยู่ดี ไม่มีเหตุผลอะไร กับการที่ฉันจากไปตรงนี้ แล้วลืมความฝันที่เราเคยมี ทั้งที่มันฝืนใจ จะไม่ขอให้ยกโทษ หากเธอจะโกรธมันก็ได้ เพราะรู้ดีสิ่งที่ทำไป ไม่ควรได้รับการอภัยจากเธอ แต่จะบอกเธอสักอย่าง ว่าฉันไม่ได้พลั้งเผลอ ที่มารักกับเธอ ฉันเองก็ยินดี
29 มิถุนายน 2544 07:29 น. - comment id 4208
อืม.เพราะดีจ๊ะ...เราก็มีนะกลอนบางบทที่ไปรื้อมาจากสมุดบันทึกเก่าๆของตัวเอง อารมณ์ก็แปลกๆเหมือนกันเพราะตอนนั้นกับตอนนี้อาจจะแตกต่างกันในด้านของอารมณ์แต่ก็ยังเป็นความทรงจำที่เราเก็บเอาไว้อยู่เนาะ...เพื่อไว้ระลึกถึงเมื่อคิดถึงอีกทีคงจะเหมือนกับ zonkung ตอนนี้
30 มิถุนายน 2544 02:55 น. - comment id 4221
ถ้าเราเป็นคนนั้นเราจะยกโทษให้นะ แบบว่าเราใจดีอ่ะนะ^_^ ขอให้พบรักใหม่ที่สดใสกว่าเก่านะ ความปวดร้าวจะได้เลือนลาง สมุดบันทึกเก่าๆ มีคุณค่าต่อความรู้สึกของเจ้าของเสมอนะว่าไหม?