ตีสนิทกับความเหงา เฝ้าเพียรบอกกับตัวเอง ฉันต้องอยู่ได้โดยไม่หวั่นเกรง แม้เพลงเศร้าจะบรรเลงให้น้ำตาริน อดีตที่ขมขื่นของชีวิต ความผิดพลาดที่เคยผ่าน ทุกย่างก้าวที่มากด้วยขวากหนาม มิอาจตามแก้ไขให้มันดีขึ้นมา ให้มันผ่านพ้นผ่านไป ต่อจากนี้ต้องเริ่มต้นใหม่ ผิดพลาดสิ่งใดใด จะจำไว้เพื่อเป็นบทเรียน ความเหงาจะอยู่คู่ ให้ต่อสู้เพื่อเข้มแข็ง บทเรียนของชีวิตคือความกล้าแกร่ง ให้มีแรงแก้ปัญหาที่มีมาในทุกวัน