กาล - กานต์ (กลบทอักษรล้วน) .....น้ำเนตรนองหน้าน้องนับเนื่องแน่น คั่นครุ่นแค้นคิดคร่ำครวญควรคิดใคร่ จิตจากจรเจ้าจากใจจรจากใจ ดุจดาวดับแดดับดิ้นดังดาบดาย แสนโศกศัลย์สิ้นเสียสูญสุดโศกเศร้า หวงห่วงแหไห้โหยหวนหาห่างหาย แรกเรียนรักเริ่มรับรู้รักเรี่ยราย กาลกลับกลายก่อกลโกงกาต์ก่อกรรมฯ ...แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.....
6 เมษายน 2545 22:44 น. - comment id 44601
วาว
7 เมษายน 2545 09:31 น. - comment id 44652
อืม
7 เมษายน 2545 10:25 น. - comment id 44667
สัมผัสในพริ้งพราวเลยจ้ะ สุดยอด..นะ มาให้กำลังใจติดตามอ่านงานตลอดค่ะ..และขอบคุณมากที่ให้กำลังใจทะเลเช่นกันนะคะ..ชอบคำว่ากานต์..ขอยืมไปตั้งชื่อพระเอกหน่อยนะคะ.กำลังจะเขียนเรื่องสั้นๆที่พระเอกชื่อกานต์ค่ะ
7 เมษายน 2545 17:45 น. - comment id 44697
ก็ยังคงเป็นคุณแบบเดิม แวะเข้ามาเยี่ยมเยียน อ่านบทกวี ของเพื่อน (หรืออาจที่เคยเป็นเพื่อน) สร้างความประทับจิต ประทับใจเหมือนเดิม ระวังความอ่อนไหวที่มีมากเกินไป จะทำให้ใจอ่อนล้า และอ่อนแอ