คราบน้ำตาแห่งความคิดถึง ซึ้งมิหาย ดูแล้วคล้าย คราบน้ำใจที่ห่วงหา แต่ความเหงา เข้าแทรกห้วงเวลา ราวกับว่า โลกนี้ มีเพียงเราคนเดียว ห่อเหี่ยว เหลี่ยวมองใครไม่แลเห็น เปรียบตัวเย็น ใจร้อน ค่อยแลเหลี่ยว ภาพเก่า ยังเฝ้า อยู่ดายเดียว หรือคือเสี้ยว แห่งความคิดถึง โหมเข้ามา กอดผ้าห่ม พลิกขวาซ้าย ให้คลายเหงา อิงกับเงา ที่มิหาย คอยห่วงหา เธอคือหญิง ที่ตรึงตาตลอดมา เพียงเวลา หอบพัดร่างให้ไกลกัน ภาพเก่าเก่า ยังเล่าบอกถึงความรัก แน่นานนัก นานเกินใจให้สื่อฉันท์ แต่เต็มร้อยคือรัก และผูกพันธ์ แม้นคืนวัน จะล่วงไป ใจมั่นคง ฉันก็เปรียบเทียบได้ดังทรายในขวดแก้ว เหงามิแคล้ว คลาดใจ ไหลเป็นผง คอยนับวันย้อนหลัง พะว้าพะวง เหมือนผ่าดง คิดถึง ส่งถึงกัน ขอแค่เห็นคำมั่นใจ ให้ใจรู้ ว่ายังอยู่เคียงใจ ไม่เหหัน แม้นลมเล่ย์ พัดลวง ควงเธอนั้น ไม่มีวัน แยกใจไปจากกัน สัญญาได้ไหม เล่าใจหงษ์ ว่าจะคงตรึงรัก ไว้ให้คงมั่น กี่หมื่นแสน ห้วงเวลาและคืนวัน จะมีฉัน มีเธอ เคียงคู่ตลอดกาล
27 มีนาคม 2553 09:38 น. - comment id 1115338
อย่าได้เหงาตลอดกาลนะคะ สมหวังในรักค่ะ
27 มีนาคม 2553 11:47 น. - comment id 1115352
ทักทายค่ะ...
27 มีนาคม 2553 12:15 น. - comment id 1115366
ขอบคุณครับ ทุกท่าน
27 มีนาคม 2553 17:12 น. - comment id 1115489
มีความเหงาเป็นเพือน เก็บไว้เตือนภาพความหลัง
29 มีนาคม 2553 08:00 น. - comment id 1115596
ชอบคุณครับ คุณไหมไทย
29 มีนาคม 2553 23:19 น. - comment id 1116383
หัวใจไม่มีวันเหงา ขอเพียงมีเราอยู่เคียงข้างกัน.....
30 มีนาคม 2553 17:50 น. - comment id 1116498
ขอบคุณนะคนไม่มีหัวใจ ที่ยังคิดถึง นึกว่าลืมกันแล้วไม่เห็นโทรหาเลย
22 ธันวาคม 2554 20:35 น. - comment id 1218655
อ่านแล้วรู้สึกว่ามั่นคงดีจัง น่าภูมิใจแทนคนที่กวีคิดถึง ^^ แล้วตอนนี้ยังเหงาอยู่ไหมคะ