เมื่อเร็วๆนี้ผมได้อ่านเมลฉบับหนึ่งได้แง่คิดดีครับเลยนำ มาฝากพี่น้องมิตรสหายได้อ่านกัน และมีบทกลอน ที่ผมแต่งมาเสริมให้เข้ากับเนื้อเรื่อง รักพ่อ ลองชมดูครับ ขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังขัดล้างรถอย่างขะมักเขม้น ลูกชายวัย 4 ขวบ ก้มลงเก็บก้อนหินขึ้นมา แล้วบรรจงขูดขีดไปบนด้านข้างของตัวรถ พักใหญ่ต่อมา... เมื่อพ่อได้ยินเสียงครูดของหิน ก็เกิดความฉุนเฉียว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขากระชากมือลูกมา ตีลงบนมือน้อย ๆ นับครั้งไม่ถ้วน โดยไม่ทันนึกว่าตนได้ถืออะไรอยู่ในมือ ณ โรงพยาบาล.. นิ้วลูกชายถูกตัดออก เพราะกระดูกแตก จนหมอไม่สามารถเชื่อมต่อได้ ขณะที่พ่อเข้ามาดูลูกในห้อง ลูกมองพ่อด้วยสายตาปวดร้าว แล้วถามพ่อว่า " เมื่อไร นิ้วหนูจึงจะยาวเหมือนเดิม ? " คำถามนั้น... เหมือนคมมีดกรีดลึกลงไปในหัวใจผู้เป็นพ่อ เขารู้สึกละอายใจ รู้สึกผิด และเสียใจในการกระทำตนอย่างไม่อาจให้อภัย เขาจึงกลับไปที่รถ เตะมันสุดแรงเกิดโดยไม่ยั้งจนเหนื่อยหอบ แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างรถอย่างเศร้าใจ สายตาพลันเหลือบไปเห็นรอยขูดขีด เขาเบิกตากว้าง ! จ้องมองคำว่า "รักพ่อ" น้ำใส ๆ เริ่มเอ่อ แล้วไหลอาบแก้ม เขาเอามือปิดหน้า ร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับใจจะขาด รุ่งขึ้น... ชายคนนั้นได้ฆ่าตัวตาย อารมณ์โกรธ มีโทษมหันต์ ปัญหาของโลกในทุกวันนี้ คือ คนบางคน.. รักรถ หวงรถ หรือสิ่งของอื่น ยิ่งกว่ารักและห่วงใยลูก หรือ เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน จำไว้เสมอว่า สิ่งของมีไว้ให้ใช้ และ คนมีไว้ให้รัก เด็กน้อยเล่นตามวัยไร้เดียงสา เก็บหินมาขูดขีดเขียนตัวหนังสือ คำรักพ่อหัดขีดเขียนเรียนฝึกปรือ ตัวหนังสือขีดข้างรถเพื่อจดจำ พ่อยินเสียงครูดที่รถโกรธเป็นไฟ จับมือได้ตีไม่ยั้งช่างใจหนา ลูกยังเล็กยังเป็นเด็กเล็กเกินกว่า ตีลงมาที่มือน้อยพลอยร้องจ้า หมอไม่อาจเชื่อมต่อต้องขอตัด นิ้วมือขาดสุดปวดร้าวเศร้าหนักหนา ลูกถามไปแล้วเมือไหร่ยาวขึ้นมา พ่อน้ำตาตกรู้สึกผิดคิดติเตียน กลับไปรถเตะสุดแรงแล้วนั่งเศร้า สายตาเราเหลือบไปเห็นเส้นขีดเขียน คำรักพ่อลูกเขียนรอก่อบทเรียน หัดขีดเขียนไม่รู้ความตามจินตนา พ่อทำไปนึกเสียใจไม่ทันคิด เป็นความผิดที่โมโหโอ้เราหนา ร่ำร้องไห้ไม่อภัยเรื่องผ่านมา จึงตัดใจปิดชีวาฆ่าตัวตาย อารมย์โกรธโทษมหันต์ให้ท่านคิด โอ้ชีวิตกับสิ่งของต้องอย่าหมาย รักหวงรถเรื่องสลดจึงมอดมลาย เมื่อพ่อฆ่าตัวตายไปใครเลี้ยงดู
ป๋อง สหายปุถุชน 25 มี.ค. 2553 23:13 น. - ID 133910 
1914
8
0
26 มีนาคม 2553 08:37 น. - comment id 1114920
หน้าส่วนตัว
26 มีนาคม 2553 09:15 น. - comment id 1114964
หวัดดี ป๋อง บทนี้ ลึกซึ้ง .. กินใจ ดีจัง กรณีนี้ .. หากตั้งสติ ฉุกคิดสักนิดนึง ก็คงจะดี นะ
26 มีนาคม 2553 10:21 น. - comment id 1115004
รักพ่อค่ะ ถึงตอนนี้ไม่มีพ่อ ก็จะรักเสมอ
26 มีนาคม 2553 10:22 น. - comment id 1115005
พระคุณของพ่อยิ่งใหญ่นักค่ะ
26 มีนาคม 2553 11:10 น. - comment id 1115027
นิทานเศร้าจังค่ะ...น่าสงสารน้องนะคะ คนที่น่าสงสารมากที่สุดน่าจะเป็นคุณแม่ของน้องนะคะ...
26 มีนาคม 2553 14:06 น. - comment id 1115082
อยากร้องไห้............
26 มีนาคม 2553 14:23 น. - comment id 1115096
เคยได้รับเมล์เหมือนกันค่ะ อ่านแล้วรู้สึกบอกไม่ถูกจริงๆ ตื้อเลยค่ะ
26 มีนาคม 2553 21:15 น. - comment id 1115253
ซึ้ง และ เศร้า มากครับ ความโกรธไม่เคยปราณีใคร ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆ ที่นำมาแบ่งปันครับ
27 มีนาคม 2553 19:39 น. - comment id 1115507
เศร้า จัง รักพ่อ มากๆๆๆๆ
28 มีนาคม 2553 00:02 น. - comment id 1115602
เรื่องเศร้ามากรักพ่อค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
