ไม่อาจรู้ .เธอมีใจหรือไม่มี

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน


  เหมือนจะใช่คล้ายจะชอบมอบใจให้
แต่ก็ไม่ ..เหมือนจะแหนงแคลงใจอยู่
หวาดสะทกอกสะท้อน ย้อนมองดู
ไม่อาจรู้เธอมีใจหรือไม่มี
  บางวันดี เป็นที่รักหนุนตักเย้า
มองตาเราหวานเยี่ยมเปี่ยมสุขขี
ช่างฉอเลาะเจรจา พรอดพาที
เอมฤดี รักกำเริบเอิบอาบทรวง
  บางวันร้ายไม่มีใจก็ไม่หวาน
ร้างริดราน ไร้สิ้นแล้วแววตาหวง
คำ คำนึง น้อยคำหนึ่ง ถึงต้องทวง
หวานทั้งปวง ล่วงมลายคล้ายเงาเลือน
  เธอไม่หมายจะสานต่อก็รับได้
แต่ว่าคล้ายยังรักอยู่ ก็ดูเหมือน
อยู่อย่างนี้เห็นทีฉันจะฟั่นเฟือน
ต้องคอยเตือนสติตั้ง รั้งชีวา
  ..จะรักจริง ..จะทิ้งไป ให้เธอคิด
 
รู้สักนิด ว่าเธอทำบาปกรรมหนา
ที่รักเล่น เช่นลวงเล่ห์ ฆ่าเวลา
รู้ไหมว่า มันเจ็บแสบแทบ ฆ่าคน
				
comments powered by Disqus
  • เพียงพลิ้ว

    26 มีนาคม 2553 10:23 น. - comment id 1115007

    ฆ่าคนไม่ดีนะคะ เจ็บแย่เลย
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • แรมฯ

    28 มีนาคม 2553 11:15 น. - comment id 1115702

    แหะๆ.. 
    
    ลืม ส่วนที่อธิบายความว่า งุนงงสับสนฟั่นเฟือน จนแทบจะตายไปเองน่ะครับ
    
    มิได้หมายว่าจะฆ่าใครหรอกครับ 
    
    ถ้าคนอ่านเข้าใจเช่นนั้น ก็เป็นผิดของผู้เขียนสถานเดียว 
    
    -- ข้าน้อยสีมือ อ่อนด้อย มิอาจ สื่อสารได้ต่อเนื่องครบกระบวนความ ขออำภัย และขอชี้แจงน่ะครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน