สูงสุดสู่สามัญ...
คีตากะ
สามัญชนธรรมดาตาแลโลก
มีสุข-โศกเป็นไปจิตไหวหวั่น
ล้วนถูก-ผิดดี-ชั่วเข้าพัวพัน
ยังตนนั้นสับสนบนรอยกาล
ศึกษาสรรพสิ่งอิงตรรกะ
เพ่งวัฏฏะหมุนเวียนเปลี่ยนสืบสาน
ละวางบาปหาบบุญหนุนเจือจาน
เวียนว่ายนานคณานับรับผลกรรม
บัณฑิตพึงฝึกฝนตนบากบั่น
แจ้งจิตอันประภัสสรห่อนถลำ
ทวิลักษณ์ลวงจิตพิศมืดดำ
วางผลกรรมพ้นไตรโลกสิ้นโศกตรม
มหาศาลแห่งจิตพิศดาร
จักรวาลรวมหนึ่งจึงสุขสม
ทรงปัญญาประเสริฐเลิศพรพรหม
ความว่างห่มวิญญาณเบิกบานทรวง
ดุษฏีดุจดังพ้นฝั่งฝัน
มหัศจรรย์เลิศภพจบแดนสรวง
แจ้งมายาร้อยลิ้นสิ้นเล่ห์ลวง
หลุดพ้นบ่วงสงสารสราญรมย์
สามัญชนเรียบง่ายคล้ายโง่เขลา
สะท้อนเงาสรรพสิ่งอิงเหมาะสม
สอดคล้องธรรมล้ำลึกเร้าอารมณ์
กายครอบห่มจักรวาลสืบสานธรรม