สิ้นรักหักใจ

แก้วประเสริฐ

            สิ้นรักหักใจ
 อาดูรเทวษหมดแล้ว    เรืองรอง  มากเอย
สิ่งซึ่งเคยใฝ่ปอง       ผ่านแล้ว
แนวโน้มสุดจะตรอง    สิ้นก่อ  ทางแฮ
โอ้อกหมดเพริศแพร้ว   หลั่งสิ้นจินต์สลาย.ฯ
  อาดูรเทวษหมดแล้วเรืองรองเอย
หวามหลั่งเคยเลี้ยงหล่อพอสดใส
ก่อกำเนิดทาบทอวาบอาบใย
ส่วนภายในชอกช้ำระกำทรวง
 ร้อยลิขิตคำถ้อยร้อยย้ำพราก
ดุจแหลมปรากแทงทิ่มสุดลิ่มห้วง
ไหมใยฟ้าแซะใจเปรียบใยยวง
ร้อยเป็นบ่วงกัดกร่อนจนร้อนรุม
 สิ่งเคยซึ้งใฝ่ปองต้องผ่านแล้ว
สร้างใยแก้วด่างดวงล้วงสุขุม
เกะกะก่อเป็นด่างเหมือนรางดุม
จิตใจกลุ้มยากกล่าวจะเล่าขาน
 แนวโน้มสุดจะครองต้องหมองศรี
แสงดวงมณีอับแสงยากแฝงผ่าน
รัศมีเคยพร่างแพร้วแนวเนิ่นนาน
ดับวูบกาลไร้ถวิลจนสิ้นละออง
 โอ้อกเอยหมดสิ้นแล้วหลั่งหวน
พลิกปั่นป่วนยากคนึงตรึงสนอง
เหลือเพียงใจฝากลงตรงครรลอง
ยากหมายปองในสินจินดามณี
 สิ้นรักหักใจไร้ไม่เหลือเยื้อ
เคยแผ่เผื่อสูญสลายมลายศรี
ตัวคนเดียวยากไร้ในเชิงทวี
แววแสงสีจะสิ้นจินต์ทั้งปวง
 อันสิ่งหนึ่งทอทาบอาบซึ้งจิต
เสมือนลิขิตสลัดพรากจากสิ่งหวง
รอวันเฉาลับล่วงห่วงทั้งปวง
แม้นจากสรวงมิหายจากไข้ใจ
 จะทิ้งไปให้ตรึกนึกกาลก่อน
อดสะท้อนอารมณ์บ่มนิสัย
นี่ก็รักนั่นก็หวงดวงหทัย
ขอทิ้งไว้ผ่านหักรักแรมลา.
  *  แก้วประเสริฐ.  *