นาฏกรรมภัยมืด(ขอแก้ตัวใหม่ครับครั้งที่แล้วอัพไม่ได้)

จันทร์ดำ วราคุณ

ทุ่งระแหงแสงระวีสีระโรย         
 ฟ้าระโหยโรยแรงตามแสงสี
 ไอ้ทิศเท่งละเลงจอบอย่างเร็วรี่
  ก่อนสุรีสีแดงพลิกแสงลา
ขออีกรูเถอะหนาจะละแล้ว
คงพอแจ่วใส่น้ำจ้ำปลาร้า
ขุดบึกบึกนึกไปให้อิ่มอุรา
วันนี้หนากูจะกินให้พุงกาง
ชั่วอึดใจจอบใหญ่ก็สับบุ๊
รูทะลุโพลงลึกก็เปิดกว้าง
ไข่เบ้ากลมเก้าใบใส่แด้นาง
สงบร่างนอนนิ่นอยู่ข้างใน
ปลดขาวม้ามาขอปมเป็นถุงไถ้
ล้วงเอาไข่ในดินใส่ไหว่ไหว่
จนครบถ้วนหมดสิ้นทั้งเก้าใบ
ไอ้ทิศจึงได้บ่ายหน้าสู่คาเรือน
กระยับเท้าฉับฉับกระซับเร่ง
 เนื้อน่องเกร็งปั้นก้อนเป็นปลายเสี้ยน
เจ็บปวดล้าโถมถั่งดั่งเล่มเกวียน
 ฉวัดเฉวียนตามเส้นแลเลือดเอ็น
หิวก็หิวพยาธิท้องก็จองหอง
คอยแต่จ้องจะสอบใส้ให้ทุกข์เข็ญ
มือคลำท้องบอกพยาธิมึงอย่าเค้น
ตกตอนเย็นมึงต้องได้กินแน่
หยุดพักขามองฝ่าทุ่งโถงโล่ง
สุดขอบโค้งขุดเขาอันยามแผ่
ดูลางลางลิบลิบยอดขลิบแป
เห็นจะแย่แต่ต้องย่ำต่อไป
เหงื่อกระชิกริกไหลอาบใบหน้า
ซึมสู่ตาแสบซ่านปานพริกไหม้
ถึงกระนั้นมิหวาดหวั่นแก่อันใด
ขันติธรรมตั้งไว้แต่ใดมา
ข้ามทุ่งโล่งตัดฝ่าป่าหญ้าแห้ง
กาละนี้ตาวันแลงก็ลับฟ้า
เคล้าความมืดก็ค่อบคืบคลานเข้ามา
ปานนี้หนาแม่ไอ้หล้าคงร้อนใจ
ซอยเท้าถี่เร่งรี่ขึ้นอีกเท่า
หวังจะเข้าเขตคามก่อนเทียนใต้
นอกทางลัดที่รกชฏก็ลัดไป
เพื่อจะได้ให้ถึงซึ่งเร็วไว
ชั่วเพียงเสี้ยวทางเปลี่ยวเลี้ยวข้ามห้วย
สู่ป่ากล้วยรกร้างขาดหางไถ
เจ็บ..จี๊ด....ข้อเท้าข้นทันใด
ปราดคอไปเห็นงูเห่าชูคอตั้ง
โอ้นี่กูถูกงูฉกเข้าแล้ว
จับจอบแน่วเงื้อง้างชัดเข้าปั้ง
ดิ้นแหง็กแหง็กหัวแหกแตกเพพัง
ไอ้ทิศทรุดนั่งกุมขาหน้าหงิกแหง๋
พิษงูร้ายกระจายอย่างเร็วรวด
เจ็บแปลบ..แสบปวดจวดจวดแผล
วิ่งพลุกพล่านลมปราณก็ผันแปร
เห็นจะแย่แน่แล้วพ่อแก้วจ๋า
หอบฮักฮักเหงื่อแตกพลั๊กพิษกักกั้น
ลมอุดตั้นม่านตาก็เริ่มพร่า
แต่กระนั้นไอ้ทิศแห่งบ้านนา
ยังป่ายหาไถ้ใส่เบ้ามาเนาไว้
ลมหัวค่ำพัดกระหน่ำตามหลืบเขา
นกแสกเต้าร่ายเรียงเสียงบอกใบ้
ชี้บอกทางให้ท่านนั้นเดินไป
ลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็ลัยลา