กุหลาบแดง แห้งแล้ว หมดแววหวัง เห็นวางตั้ง เตือนจิต ให้คิดถึง ผู้ที่มอบ คือใคร ใจรำพึง สักคำหนึ่ง มิบอก เหมือนหลอกลวง เมื่อจะรัก แล้วใย ไม่เปิดเผย ปล่อยกาลเลย ร้างรา พาโรยร่วง ดั่งกุหลาบ กลีบเฉา แสนเศร้าทรวง ที่ถามทวง เพราะยัง มีกังวล กลีบเคยแดง ดำกรอบ ร่วงรอบก้าน ใจสะท้าน เมื่อมอง สุดหมองหม่น ความหอมจาง ร้างไป ไม่ทานทน คงเหมือนคน มอบให้ ใจเรรวน หากกุหลาบ นี้คือ สื่อบอกรัก จะฟูมฟัก ถนอม ให้หอมหวน แม้กลีบแห้ง เหี่ยวไป ไม่รัญจวน ยังอบอวล เอารัก ปักแจกัน กุหลาบใคร ให้ฉัน วันวานนี้ จากไมตรี หรือเล่ห์ ที่เหหัน ยังเคลือบแฝง แคลงใจ คิดไม่ทัน ยิ่งนานวัน จึงจาง เริ่มร้างไป กุหลาบโรย ช่อนี้ ไม่มีค่า หมดเวลา จิตพรั่น หรือหวั่นไหว ตั้งสติ รินำ จำตัดใจ เมื่อทิ้งไป ไม่ต้อง พบหมองตรม ดอกแก้ว ดวงฤทัย กลุ่มวรรณกวีศรีอยุธยา
14 กุมภาพันธ์ 2553 11:39 น. - comment id 1099549
สำหรับบางคน...ดอกไม้โรยไป...แต่ดวงใจไม่เคยเปลี่ยนเลยนะคะ.... สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ..
15 กุมภาพันธ์ 2553 17:15 น. - comment id 1100213
อยากได้กุหลาบสักดอก...
15 กุมภาพันธ์ 2553 19:44 น. - comment id 1100280
ชอบจังเศร้าดีครับ โดนใจมาก