พิรุณพรำอำลาจนซาแล้ว เสียงขลุ่ยแว่วแผ่วมาน้ำตาไหล ลำน้ำยมพรมพลิ้วปลิวละอองไอ น้ำเหนือไหลดั่งน้ำตาข้าหลั่งริน จอดแพลอยคอยน้องจนร้องไห้ ฟ้าจวนใกล้รุ่งสางนางบ่ายผิน ริมธาราพิษณุโลกโศกชีวิน รอยุพินจนหนาวร้าวอุรา สวรรค์สาปบาบซ้ำเคราะห์กรรมซัด น้องผิดนัดไร้เงาเศร้าหนักหนา พี่คอยเก้อชะเง้อชะแง้แต่ไม่มา โอ้กานดาไปไหนใยลืมกัน วอนหลวงพ่อขอช่วยอวยพรให้ ดลจิตใจคนสวยช่วยกลับหัน พระพุทธชินราชโลกนาทอนันต์ พาแจ่มจันทร์มาพบประสพเจอ ยืนหนาวเหน็บเจ็บใจใต้ทองกวาว มองแต่สาวคิดถึงจึงพร่ำเพ้อ น้ำตาพรากจากลาพาละเมอ ด้วยเพราะเธอลวงหลอกกลับกลอกคำ
6 กุมภาพันธ์ 2553 22:07 น. - comment id 1096857
ทำไม พิษณุโลก ทำให้รู้สึกแย่ขนาดขั้นเลยเหรอ
6 กุมภาพันธ์ 2553 22:44 น. - comment id 1096861
มองสายน้ำค่ำคืนสะอื้นไห้ โอ้สายใจไยลวงให้ห่วงหา พี่ชะแง้แลชะเง้อเธอไม่มา รินน้ำตาล้าแรงแสลงทรวง
6 กุมภาพันธ์ 2553 23:30 น. - comment id 1096881
นี่ขนาดเพลงพาไปนะคะเนี่ยยย...เขียนซะอินยังกะสัมผัสด้วยตนเองมาก่อนเลยค่ะ...
2 เมษายน 2553 08:05 น. - comment id 1117518
4 กรกฎาคม 2554 07:25 น. - comment id 1201611
http://www.naronk.org/uboard/T/4/sndT4339.wma