ทุกนาทีที่ผ่านไปนานแล้ว ยังนั่งแกร่วใจลอยคอยความหวัง วันและคืนเฝ้าเวียนเพียรประทัง ให้ยืนยั้งหยัดสู้อยู่ต่อมา เมื่อเหงาเยือนเรือนใจให้นั่งกลุ้ม มรสุมซุ่มอยู่ขู่หนักหนา เจ้าความเงียบเหยียบย่างข้างกายา จะเข้ามาตอนใดดูระทม กาลผ่านไปใจลอยคอยเสพซึ้ง เป็นที่พึ่งพิงพักเพื่อสะสม ใช้อักษรย้อมใจในอารมณ์ คืนวันจมจนสิ้นดินแดนกลอน จึงอาศัยในสื่อคือเพื่อนแท้ ไว้คอยแก้บาดเจ็บเก็บมาผ่อน ทุกบทนั้นนำให้ใจอาวรณ์ ดั่งสะท้อนย้อนถึงซึ่งตัวตน พลอยเคลิบเคลิ้มเติมสิ่งอิงใจฝัน คืนและวันผ่อนคลายการสับสน เสพอักษรสืบไว้ในกมล หวังหลุดพ้นหนทางหมางจิตใจ
ภูมะ 4 ก.พ. 2553 17:21 น. - ID 132792 
1716
1
0
4 กุมภาพันธ์ 2553 18:53 น. - comment id 1096046
6 กุมภาพันธ์ 2553 13:16 น. - comment id 1096694
ดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
