ปีขาลเข้า โลกาไหวหวั่น สนั่นพื้น ตีน้ำฟาดฟอง แผ่นดินปี้น เฮติพังย่าว คนตายเกลี้ยง เกินล้นอนาถนอง เฮือนเพม้าง มุ่นปานค้อนทับ ตึกใหญ่กว้าง จมพื้นเหมบดิน เสียงคนฮ้อง ครวญครางเจ็บปวด อ้ายพรากน้อง ลุงป้าอยู่ไส นองนันไห้ น้ำตาย้อยยั่ง ใหลปานน้ำ ทะเลท่วมบ่ปาน ซุมพี่น้อง ซาติอื่นมองเห็น ซ่อยเหลือกัน ข้าวปลาเงินพ้อม หมอแพทย์พ้อม พยาบาลน้อยใหญ่ ทหารกล้า ดีล้นซ่อยกัน คนอดอยาก บ่มีเฮือนอยู่ ข้าวและน้ำ กินใซ้บ่มี อาหารให้ โภชนังปันแจก เกิดเดือดฮ้อน ดันยู้ยาดกัน เหม็นอืดพ้อม ศพหมู่คนตาย เหม็นสาบปาน แฮ้งกุยเหลือฮ้าย ซุมซาวโลก เงินทองบริจาค ฝากข้าวน้ำ ของต้อนผ่องกัน ฮักกันไว้ ซุมหมู่มวลมนุษย์ น้ำใจงาม โพดดีเหลือฮ้าย ไปภายหน้า โลกเฮาฮักแก่น เกิดเดือดฮ้อน ดีฮ้ายซ่อยกัน โพยภายหน้า สุดตาแนมส่อง ไผบ่ฮู้ ดินฟ้าเปลี่ยนแปลง บาดหนึ่งฮ้อน คอนคอนหนาวหน่วง พายุฮ้าย เกิดได้หากมี ฟากหนึ่งฮ้อน ซีกหนึ่งมีหิมะ เกิดเภทภัย โลกเฮาระวังไว้ ...พี่น้องเอ้ย ฯ ................................ อธิบาย ปี้น.......กลับ พลิก พังย่าว.....พังทลายลงอย่างเร็ว อยู่ไส....อยู่ไหน นองนัน....ร้องไห้ฟูมฟาย ซุม....พวก มุ่น...แหลกละเอียด พ้อม...ด้วยกัน โพด...เกินพอดี ฮ้าย....ร้ายกาจ ดันยู้....ผลักดัน ยาด...ยื้อแย่งกัน ซ่อยกัน....ช่วยกัน โภชนัง....ข้าวปลาอาหาร แฮ้งกุย....เหม็นสาบอีแร้ง บาดหนึ่ง...ประเดี๋ยวเดียว แนม....มองเห็น คอนคอน...ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว .................... ผมลองแต่งกาพย์อีสานครับ สัมผัสไม่ค่อยเน้น เน้นเฉพาะเสียงสูงต่ำท้ายวรรคแต่ละวรรคครับ เพื่อน ๆ ช้วยติชมด้วยครับผม
2 กุมภาพันธ์ 2553 16:11 น. - comment id 1094927
อย่าบอกว่าเพิ่งเคยได้อ่านกาพย์อีสานครั้งแรกนะคะพี่ ...เยี่ยมคะ
2 กุมภาพันธ์ 2553 22:56 น. - comment id 1095144
Oh Jorge มันยอดมาก......ขอแนะนำวิธีการแต่งด้วยครับพี่ มีฉันทลักษณ์บังคับยังไงบ้าง น่าสนใจศึกษามากเลย
3 กุมภาพันธ์ 2553 00:30 น. - comment id 1095201
ขอบคุณที่ร่วมสืบทอดภาษาอิสานบ้านเฮาครับ