หน้าส่วนตัว
นิทานเก่า เล่ามา เมื่อคราก่อน
มีพังพอน ตัวเขื่อง เชื่องนักหนา
สองผัวเมีย เขาเลี้ยง เคยงลูกยา
ทุกครั้งพา ไปไหน ใจเบิกบาน
เขาทำไร่ ไถนา คราเก็บเกี่ยว
ลูกคนเดียว ปล่อยไว้ อยู่ในบ้าน
พังพอนเฝ้า คอยดู อยู่นอกชาน
ใครรุกราน มิให้ เข้าใกล้กาย
พอนายมา ขากลับ รับอาหาร
ดูเบิกบาน สุขสม อารมย์หมาย
ทั้งสองคน หมดห่วง เรื่องลูกชาย
เป็นสหาย ช่วยกัน หลายวันเดือน
พอวันหนึ่ง กลับมา จากนาไร่
เจ้าพังพอน คู่ใจ อยู่ไหนเพื่อน
ยินเสียงลูก ร้องไห้ อยู่ในเรือน
เลือดนั้นเปื้อน ทั่วชาน บ้านของตน
เจ้าพังพอน ออกมา ท่าเหนื่อยอ่อน
ขนเปียกปอน เลือดแดง ทุกแห่งหน
มันกัดลูกทำไม ใจร้อนรน
มิทันยล สิ่งใด คว้าไม้ตี
เจ้าพังพอน นอนแผ่ มันแน่นิ่ง
ส่วนเมียวิ่ง เข้าห้อง มองถ้วนถี่
เห็นลูกชาย ของนาง ดูยังดี
ด้านข้างมี งูเห่าตาย.....ตัวใหญ่เชียว
คนกรุงศรี 29 ม.ค. 2553 00:07 น. - ID 132601 
2615
1
0
29 มกราคม 2553 09:44 น. - comment id 1092940
เจ้าพังพอนแสนรู้ผู้ใจภักดิ์ เจ้าตละหนักภักดิ์ดีไม่มีเหมือน ชีวิตเจ้าสิ้นลับแต่กลับเตือน ทุกสิ่งเหมือนอาจ "ไม่หรือใช่" กัน... สวัสดีครับ ขรัวตา
30 มกราคม 2553 10:07 น. - comment id 1093527
คนกรุงศรีครับ.. มันเป็นคติสอนใจเป็นอย่างดี..ว่าคนเราอย่า อะไรวู่วาม..ให้คิดก่อนทำ..อย่าทำแล้วคิดเมื่อ พลาดไปแล้วจะเสียใจเหมือนสองผัวเมียครับ แวะมาอ่านครับ
30 มกราคม 2553 13:41 น. - comment id 1093586
มาอ่านนิทานเป็นคนที่ชอบฟังและอ่านนิทานมากๆให้คติดี เมื่อครั้งพ่อยังมีชีวิตท่านชอบเล่าให้ฟังจนหลับค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
