# บันทึกถ้อย ร้อยเรียง เคียงอักษร เขียนคำกลอน วอนคนดี ที่คิดถึง คลาต้องจาก พรากไกล ใจคะนึง นั่งรำพึง รำพันเพ้อ ละเมอคอย... # ป่านนี้เธอ อยู่ที่ไหน ไกลสุดหล้า เหม่อมองฟ้า ด้วยใจเศร้า ที่เหงาหงอย สายลมเอย อย่าเฉยชา พาใจลอย บอกเนื้อกลอย คนดี ที่ฟ้าไกล... # ว่าห่วงหวง ดวงหทัย ใจจะขาด นิลาราศ แรมร้าง พรางหวั่นไหว ส่งดวงจิต ข้ามแคว้น จากแดนไกล หวังอยู่ใกล้ อิงแอบ แนบนิทรา... # เสียงน้ำค้าง กลางดึก พฤกษ์ไพรสน ร่วงลงหล่น ทอดร่าง กลางยอดหญ้า ต้องแสงจันทร์ อันกระจ่าง สว่างตา ร้าวอุรา ท้าลมหนาว คราวเหมันต์... # แว่วหรีดหริ่ง เรไร ใคร่ครวญคิด ในดวงจิต ร่ำไห้ ด้วยใฝ่ฝัน กลิ่นดอกแก้ว หอมบางบาง กลางแสงจันทร์ หนาวใจสั่น หวั่นใจเพ้อ เหม่อใจคอย... # จวบจนจันทร์ จะเลือนหาย ที่ปลายฟ้า มองนภา ด้วยยิ้มเศร้า ที่เหงาหงอย สกุณา ส่งเสียง เพียงล่องลอย ใจคนคอย ระห้อยไห้ ไม่เลือนลา... # อรุณรุ่ง เรืองรอง ส่องไออุ่น งามละมุน กรุ่นไอดิน กลิ่นบุปผา ถ้อยวจี ที่เพ้อฝัน พรรณนา รู้ไหมว่า ยังไม่ถึง ครึ่งของใจ....
28 มกราคม 2553 15:07 น. - comment id 1092644
ใม่ถึงครึ่งใจจริงๆค่ะ
8 ธันวาคม 2555 03:22 น. - comment id 1252277
กับวันใหม่ใหม่..ในชีวิต เลิกผูกจิต กับความหลัง ฝังให้สิ้น อยู่กับลม หายใจ ในกายิน เลิกเล่นลิ้น กับใครใคร ให้เสียการ อยู่กับโลก แห่งความจริง ที่เธอเลือก หาใช่เปลือก มารยา หลอกว่าหวาน ท้องยังหิว หากจะมัว แต่งกรองกานต์ คงซมซาน ไส้กิ่ว แล้วหิวตาย..
8 ธันวาคม 2555 03:22 น. - comment id 1252278
กับวันใหม่ใหม่..ในชีวิต เลิกผูกจิต กับความหลัง ฝังให้สิ้น อยู่กับลม หายใจ ในกายิน เลิกเล่นลิ้น กับใครใคร ให้เสียการ อยู่กับโลก แห่งความจริง ที่เธอเลือก หาใช่เปลือก มารยา หลอกว่าหวาน ท้องยังหิว หากจะมัว แต่งกรองกานต์ คงซมซาน ไส้กิ่ว แล้วหิวตาย..