ค่ำคืนเหงาน้ำค้างพรมกับลมหนาว มีเพียงดาวไร้เดือนเยือนฟากฟ้า คืนมืดมิดยังมีแสงแห่งดารา มิเจิดจ้าเจ้าวาววับกับราตรี เสียงหรีดหริ่งเรไรในคืนค่ำ ดั่งลำนำเพลงเศร้าเจ้าเสียดสี เสียงขับขานดังเหยียบย่ำช้ำฤดี ดาวหลากสีกระพริบเผยเหมือนเย้ยเรา เพียงพลิ้วแผ่วลมหนาวที่พราวพร่าง ช่างอ้างว้างเปลี่ยวใจในคืนเหงา หากมีเธออยู่ใกล้ได้บรรเทา ได้คลอเคล้าหนาวหนักจักผ่อนคลาย มองดวงดาวที่ปลายฟ้าข้าหมองหม่น ฟ้าเบื้องบนรู้ไหมข้าใจหาย ฟ้ามีดาวเคล้าคู่อยู่เคียงกาย ข้าเดียวดายในคืนเหงาเพียงเฝ้ามอง.
19 มกราคม 2553 10:03 น. - comment id 1087995
๐ ดวงดาราเป็นเพื่อนเข้าเยือนจิต ฟ้ามืดมิดไร้แสงแรงวับไหว ฝั่งฟากฟ้าไร้ดาวน้าวฤทัย ลมหนาวไหวโชยอ่อนยังผ่อนแรง ๐ มีเพียงแสงหิ่งห้อยที่คอยส่อง ลำแสงล่องท่องเที่ยวด้วยเกรียวแสง กับคนเหงาคนเดิมเริ่มอ่อนแรง ยังสิ้นแสงกำลังหวังคนรอ... เข้ามาอ่านบทกลอนเพราะๆคะ ได้อารมณ์เหงาจังเลยนะคะ
20 มกราคม 2553 12:31 น. - comment id 1088531
แหะๆๆ ท่านบพิตร ว่าแต่งเพราะแล้ว เจอ คุณนางฟ้า เข้าให้ ล่ะเป็นไง ล่ะบัดที่นี้