เหงา

อรรธนิศา

นี่ก็อาทิตย์แล้ว........มิตรจ๋า
ไม่พบหน้าพาจิตยิ่งคิดถึง
ใยไม่ส่งข่าวเล่าเฝ้าคะนึง
หรือโกรธขึ้งเคืองกันเรื่องอันใด
อยากจะเขียนถามไถ่อยู่หลายครั้ง
แต่ใจหวังรอมิตรลิขิตไข
ก็ได้แต่รอคอย.....จนน้อยใจ
ก็ยังไม่ส่งข่าวเล่าให้ฟัง
สู้อุตส่าห์พากเพียรเขียนอักษร
ฝากสุนทรมาให้ด้วยใจหวัง
ว่าคงจะชื่นชอบตอบให้ฟัง
แต่ก็ยังนิ่งเฉยเช่นเคยมา
ฟังเพลง รอ จนท้อระย่อจิต
หรือว่าคิดลืมเลือนเพื่อนแล้วหนา
จึงไม่เห็นมีข่าวเล่าแจ้งมา
รู้ไหมว่าใครเล่าเฝ้าห่วงใย
 	ยามนี้
ดวงฤดีเคยตรึกนึกถึงไหม
ยามที่ต้องเหินห่างร้างกันไกล
รู้สึกไหมน่าเบื่อเหลือระอา
ไม่อยากให้เหินห่างกันอย่างนี้
อยากให้มีวันใกล้ได้หรรษา
ยามใดที่นึกถึงตรึงอุรา
จะไปหากันบ้างได้อย่างไร
คงรบกวนเวลามิตรมามาก
คงไม่อยากฟังคำร่ำใช่ไหม ......?
คงจะเบื่อระอาน่าเห็นใจ
ขืนเขียนไปไม่เข้าท่าอย่าเขียนเลย
ขอจบเพียงเท่านี้จะดีกว่า
หมดปัญญาสรรคำพร่ำเฉลย
ทั้งที่อยากจะร่ำคำภิเปรย	
กลัวจะเชยเสียสิ้นไม่ยินดี
สุดท้ายนี้ส่งจิตสุดคิดถึง
คงตราตรึงอยู่ใกล้ไม่หน่ายหนี
ถึงอยู่ห่างต่างฟ้าต่างราตรี
ส่งฤดีถึงกันฝากจันทรา ฯ