อะไร! หล่นหายในสายน้ำ ฤดูกาลชื่นฉ่ำ ไม่กล้ำใกล้ รอยร่าง พร่างแผ่ว แล้วเลือนไป หัวใจ สั่นไหว ทำไมนา ความคิด กลัดกลุ้ม รุม รุก รัด อัตคัต งดงามเป็นนักหนา "เธอ" คือความฝันอันมายา มาเสี้ยมส่วนปรารถนา ให้เข้าใจ ความรัก "บานอยู่" ในสายลม พร้อยพรม อารมณ์ความคิดใคร่ วางความ จริงไว้ ในอาลัย เหลือเพียง ชิดใกล้ ในทรงจำ ลอยแล้ว ลอยหาย กับสายฝน น้ำตาเธอรินหล่น ปนฝนช้ำ ธุลีเศร้า เหงาเหงา และเงียบงำ เตือนย้ำ ความเศร้าโศก ที่เรามี ลาแล้ว เลือดเนื้อให้เชื้อสาย หัวใจ ล่มสลาย ไม่เหลือที่- -สัมผัสส่วนความสุขที่เคยดี ต่อแต่นี้ คงมี แต่อาลัย นกเหงา... คืนนี้ มิรู้เจ้า ไปอยู่ไหน บนสวรรค์ ชั้นฟ้าประดาใด ขอให้ นอนหลับ ให้สบาย อะไร! หล่นหายในสายน้ำ ฤดูกาลชื่นฉ่ำ ไม่กล้ำใกล้ รอยร่าง พร่างแผ่ว แล้วเลือนไป น้ำตา บ่าไหล ทำไมนา ด้วยอาลัยยิ่ง พ่อเฒ่า ขาว ชูพันธ์ : ๗ มกราคม ๕๓ :ขนอม นครศรีธรรมราช/แทนคุณแทนไท
16 มกราคม 2553 12:19 น. - comment id 1086829
ดีครับ แทนไทย แวะมาอ่าน ยังแต่งกลอน เพราะเหมือนเดิมครับนะครับ
16 มกราคม 2553 15:07 น. - comment id 1086860
บทกลอนทอดถอน อาลัยยิ่งนัก อะไร หล่นหายในสายน้ำ ทิ้งรอยช้ำรำพึงคิดถึงเขา ล่องลอยไกลไหลบ่าสุดคว้าเงา แม้ความเศร้าเหงาเฉียบมิเปรียบเปรย บทกลอนคุณโดนใจเสมอ ขออนุญาติ แจมกลอนด้วยนะคะ อ่านแล้วไหวตามค่ะ
16 มกราคม 2553 15:12 น. - comment id 1086866
ก้อนหินกระมังคะ
16 มกราคม 2553 17:06 น. - comment id 1086932
เป็นบทกลอนที่ให้ความรู้สึก...เหงา..เศร้า..และเสียดาย...ได้อารมณ์มากค่ะ... แวะมาทักทาย..น้องแทน..นะคะ...
16 มกราคม 2553 18:24 น. - comment id 1086956
ที่แท้ก็น้ำตานี่เอง ร่วงจากขอบตาเราไป พอผสมกับสายน้ำ ก็ไม่มีใครรู้แล้วว่ามันคือ..น้ำตา.. อัศเจรีย์..เป็นเครื่องหมายที่ทำให้บทกลอนของพี่มีความรู้สึกดีค่ะ
16 มกราคม 2553 18:42 น. - comment id 1086965
เป็บทไว้อาลัยที่เพราะมากๆค่ะ
17 มกราคม 2553 15:36 น. - comment id 1087196
ร่วมไว้อาลัยด้วยคนนะคะ
17 มกราคม 2553 15:57 น. - comment id 1087205
.. ..
18 มกราคม 2553 10:31 น. - comment id 1087456
มาอ่านกลอน ท่านพี่แล้ว ก็คล้ายๆ ท่านคนลานเทวา และพี่ฤทธิ์ หรือ คุณสิ้นฝัน ผมเห็นแนวกลอน ออกไปทำนองนั้น
26 มกราคม 2553 19:16 น. - comment id 1091510
เสียใจด้วยนะคะ
16 กรกฎาคม 2553 09:32 น. - comment id 1145994
ขอบคุณทุกน้ำใจที่แวะมาครับ *คิดถึงพ่อเฒ่าครับ*