เส้นทางอันแสนยาวไกล ฉันก้าวไปไร้จุดหมาย แสงแดดแผดเผาผิวกาย ร้อนร้ายรอนแรมลำพัง ค่ำคืนหนาวเหน็บเจ็บปวด ร้าวรวดไร้แล้งแรงหวัง เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากำลัง สองเท้าก้าวทั้งน้ำตา ไม่มีแม้ใครสักคน ในใจสับสนโหยหา หมายปองสองมือนำพา เยียวยาหัวใจให้กัน ดั่งรอน้ำฟ้ากลางไฟ หนึ่งใจหนึ่งใฝ่หนึ่งฝัน ขวากหนามเท่าใดไม่หวั่น หากข้างกายฉัน...คือเธอ
15 มกราคม 2553 14:53 น. - comment id 1086398
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
15 มกราคม 2553 15:01 น. - comment id 1086407
.เป็นกำลังใจให้ด้วยคนค่ะ
15 มกราคม 2553 15:49 น. - comment id 1086435
ข้างกายผมไม่มีอะไร อ้อมีชายมุ้ง อยากมีอะไรที่น่ารักใจดี อะ แวะมาเที่ยวครับ
15 มกราคม 2553 16:07 น. - comment id 1086458
แวะมาเยี่ยมค่ะ อิอิอิ
15 มกราคม 2553 17:24 น. - comment id 1086504
เปลี่ยนทำไมหนอนามปากกา..นามเดิมก็น่า กินอยู่แล้ว..เอ๊ะใช่ป่าว?เราเข้าใจผิดป่าวเนี่ย แอบชอบ..ก็เลยเข้ามาอ่านครับ
15 มกราคม 2553 17:27 น. - comment id 1086505
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ
15 มกราคม 2553 17:30 น. - comment id 1086506
ตอบคุณประทานค่ะ ไม่ได้เปลี่ยนนามปากกาค่ะ คงเข้าใจผิดจริงๆ แต่ก็ขอบคุณนะคะ
22 มกราคม 2553 13:54 น. - comment id 1089553
เพราะทุกกลอนแหละ ^^