๐ ละอองฝนหล่นละหลิวปลิวละล่อง ละอองทอง รองสุรีย์ หรี่ริบแสง ละอองดาว คราวคิมหันต์ พลันไร้แรง ละอองใจ ไฉนแสร้ง แกล้งฉะนี้ ๐ เศษใบใม้ สลายไปยังให้ปุ๋ย เศษหลุ่ดหลุ่ย ของปุยฝ้าย ยังให้สี เศษกระดาษ ขาดราคา ค่ายังมี เศษใจนี้ ที่ผุผัง ยังต้องอาย ๐ ธุลีใจ เมื่อไร้สิ้น กลิ่นแห่งรัก ธุลีหมัก จักเปื่อยบิ่น สิ้นสลาย ธุลีเน่า เจ้าเบือนหนี ลี้หลบลาย ธุลีใจ ให้อนาถ ขาดราคา ๐ ละอองใจ ไม่เหลือล่อง ละอองหวัง เศษใจพัง พรั่งพรู สู่เวหา ธุลีรัก แดดิ้น สิ้นชีวา ละอองพา เศษใจสู่ ธุลีดิน....
12 มกราคม 2553 13:53 น. - comment id 1084964
ก็ต้องมีบ้างล่ะน่าที่เขาไม่มองข้ามเรา..
12 มกราคม 2553 14:43 น. - comment id 1084984
พี่กุ้งหนามแดง มีบ้างคะพี่ นานๆถึงจะมีคนมองเห็น
12 มกราคม 2553 15:11 น. - comment id 1084987
ละอองฝนหล่นลงสู่ผงดิน ละอองรินดินชื่นหายขื่นขม ละอองน้ำฉ่ำจินต์ดินชื่นชม ใจสุขสมเพราะน้ำรินให้ดินงาม ละอองใจใครบอกไซร้ว่าไร้ค่า ละอองใจเจิดจ้าถ้าหากถาม ละอองใจปลิวหาใจให้งดงาม ละอองใจทุกยามงามผ่องเพ็ญ ละอองใจไร้ค่าถ้าไม่รู้ ละอองใจคงอดสูดูไม่เห็น ละอองใจมากค่าถ้าใช้เป็น ฉันมองเห็นค่าของละอองใจ ฉันอยากได้ละอองใจใส่ต้นรัก ฉันจะภักดิ์สะสมบ่มความหมาย ฉันจะเก็บไว้ในกระปุกใจ ฉันจะใฝ่บำรุงดั่งรุ้งงาม
12 มกราคม 2553 15:18 น. - comment id 1084988
พี่ กิตติเวทย์ ๐ จะขอเป็นละอองใจใส่ต้นรัก ไม่นานนักคงบ่มสมความหมาย ละอองใจให้ค่าไม่กลับกลาย อยู่ข้างกายหมายต้นรักมาปักทรวง ๐ จะเทียวใส่ปุ๋ยรักสลักแก้ว ต้นรักแนวแววทางใจอยู่ในสรวง ธุรีรักธุรีดินไม่สิ้นปวง อยู่เป็นบ่วงธุรีรักปักเศษใจ...
12 มกราคม 2553 15:47 น. - comment id 1085005
ว่างๆแวะมาอ่านงานงามน้องเราจ้ารักเสมอ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2553 15:52 น. - comment id 1085007
พี่แก้วประเสริฐ ขอบคุณคะพี่ที่แมทักทายน้องสาวคนนี้คะ
12 มกราคม 2553 16:07 น. - comment id 1085013
แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึงจ้า บ้านพี่ตกกรอบแล้วครับ หาไม้มาเขี่ยขึ้นก็ไม่ได้ครับ หึหึ
12 มกราคม 2553 16:25 น. - comment id 1085021
พี่คนบนเกาะ อยู่เกาะนานไปหรือเปล่าคะพี่ ไม่เป็นไรเดี๋ยวจะใช้ใจดึงขึ้นมาเอง ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันคะพี่
12 มกราคม 2553 16:36 น. - comment id 1085029
นางฟ้าหากไม่มีใครแล เดี๋ยวพี่ไร่ผาสุก แลเองนะ
12 มกราคม 2553 16:45 น. - comment id 1085036
ละออง ย่อมมากไอนโอบอุ่น เสมอจ้า มาเยี่ยมครับ
12 มกราคม 2553 18:04 น. - comment id 1085066
๐ ละอองใจ ไม่เหลือล่อง ละอองหวัง เศษใจพัง พรั่งพรู สู่เวหา ธุลีรัก แดดิ้น สิ้นชีวา ละอองพา เศษใจสู่ ธุลีดิน.... ๐ ละอองใจ ไม่เหลือ เผื่อถึงพี่ เศษใจนี้ ห่วงหา พาถวิล ขอเศษใจ ได้ไหม ไว้ยลยิน ใจรวยริน จังหนอ รอเศษใจ....
12 มกราคม 2553 18:16 น. - comment id 1085080
มาชมคาวมงามครับ
13 มกราคม 2553 08:13 น. - comment id 1085199
พี่ไร่ผาสุก กาญจบุรี จริงหรือเปล่าคะพี่ ดูแลให้ตลอดนะ ทิ้งกันกลางทางละน่าดู อิอิอิ
13 มกราคม 2553 08:14 น. - comment id 1085200
พี่กิ่งโศก ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมคะพี่ ละอองไอจากรักหากยากนะคะ
13 มกราคม 2553 08:17 น. - comment id 1085201
o. น้ำกี่หยด ที่รดหล่น บนพื้นทราย ไร้ความหมาย ด้วยทรายเย็น ไม่เห็นค่า น้ำแค่หยด ที่รดราด บาดกายา ของคนล้า มีค่าเทียบ เปรียบชีวัน.. o.ใจหนึ่งใจ ให้หนึ่งคน บนทางรัก มีค่าสัก แค่ไหน ในทางฝัน หากคนรับ ไม่เห็นค่า สารพัน ใจดวงนั้น เปรียบก้อนดิน สิ้นราคา o. เพียงเศษใจ ที่หยิบยื่น แม้ฝืนให้ หากแต่ใคร คนรับ กลับรู้ค่า เศษใจเจ้า มีค่าล้น บนชีวา ดุจนางฟ้า จากสวรรค์ บันดาลดล....
13 มกราคม 2553 08:17 น. - comment id 1085202
พี่ก่อง กิก ๐ เศษใจน้อยลอยระลิ่วปลิวลอยล่อง ใครจับจองหมายมั่นฤาฉันไหน เมื่อจากนี้มีค่าแค่ไร้ใจ จะเก็บให้ใครเขาจะเอา...
13 มกราคม 2553 08:18 น. - comment id 1085205
พี่ป๋อง สหายปุถุชน ขอบคุณที่แวะทักทายกันคะพี่
13 มกราคม 2553 08:29 น. - comment id 1085215
แหม ๆ ว่าไปนั่น แค่เศษใจใครจะแล คนที่แล ก็ไม่รับให้แล เพราะไม่ตรงสเปค จริงปะ อะน่ะ ล้อเล่น ผมกับคุณไร่ผาสุกจะรับ แล เจ้าค่ะ
13 มกราคม 2553 08:45 น. - comment id 1085223
พี่ ปติ ตันขุนทด ๐ จะรับไว้ดูแลหรือแกล้งหลอก เข้ามาบอกแล้วหยอกด้วยคำหวาน เศษใจเรายังไร้ค่าลาวันวาน ขออย่าพานให้ซ้ำมาย้ำใจ ปล...รอพี่ ปติ กับ พี่ไร่ผาสุก ว่าจะรับ แล สงสัยจะ ลับแล จริงๆเพราะหายไปเลย อิอิอิ
13 มกราคม 2553 08:51 น. - comment id 1085228
พี่คนปลายฟ้า ๐ เศษใจน้องไร้ค่าลาระล่อง มิหมายปองครองใจใครสักหน ถึงนางฟ้ามาอุ้มให้คุ้มชน ยังเวียนวนล้นเอ่อเพ้อเศษใจ ๐ เศษใจพี่เพียงนิดหวังหยิบยื่น ยังคงตื่นฝื้นฝันรอวันไหน จะให้มามากว่าค่าเวลาไกล กว่าเศษใจหยิบให้บ้างนางฯยังคอย..
13 มกราคม 2553 19:44 น. - comment id 1085536
ก็มองตัวเองให้มีค่า สิครับ คนที่เขาเห็นค่า ก็คงจะรู้ค่า ในสักวัน
14 มกราคม 2553 08:53 น. - comment id 1085670
พี่ กวีน้อยเจ้าสำราญครับ มองตัวเองให้มีค่าอยู่เสมอนะคะ แต่บางทีเกิดการเสียใจมากๆๆๆ ก็มองตัวเองไร้ค่าได้เหมือนกัน... แต่จะไม่ให้เป็นบ่อยหรอกคะพี่